mijn vader eist van mij eeuwige dankbaarheid....
 

ik woon bij mijn vader en stiefmoeder en heel mijn leven ben ik opgevoed met het idee dat ik hen en vooral mijn vader voor eeuwig dankbaar moet zijn voor alles wat ikheb, wat ik ben en wat ik zal zijn.

Het gaat om de meest onbenullige dingen zoals: mij naar sport brengen wat 30 minuten rijden is. Hij praat me daarna zo'n schuldgevoel aan ' dattie dat toch maar mooi even doet' en dat hoor ik dan heel de week, soms langer, en moet daar iets tegenoverstellen

heel mijn band met mijn vader is een voor-wat-hoort-wat relatie, het is niet onvoorwaardelijk. Ik vind het vreselijk dat ik weet dat mijn vader niet onvoorwaardelijk van me houdt. Hij zegt dat ik alles verpest heb en me nooit aan de afspraken gehouden heb en dat dat de reden is dat hij me zo behandeld.

Zogenaamd, en dit zegt hij ook heel vaak, heeft hij het beste met me voor.

Ondertussen word ik gek, hij behandeld mij als ' iets slechts' en mijn stiefmoeder als een hemels wezen.

ik ben goed terecht gekomen, ondanks alles wat hij zegt. Voortdurend word ik de grond in gepraat, ik kan niets, en ben niet te vertrouwen etc. Nu studeer ik heb mijn vwo kan goed met anderen omgaan...maar daar geeft hij niets om. Zolang ik nog thuis woon, ( ik ben heftig op zoek naar een kamer) heeft hij macht, en hij weet dat. Ik wordt behandeld als een kind van 12, maar het is ZIJN HUIS ZIJN REGELS....in ene gevangenis zou ik het nog beter hebben..

ondanks zijn financiele zorg voor mij maakt hij me gek...

ik kan niet leven met het feit dat mijn vader niet onvoorwaardelijk van me houdt

dit betekend dat hij dus eigenlijk niet van mij, als persoon, houd

:(:(

ik heb geen vader....

Dan voer je bij jezelf emotioneel in wat je zei. Dat je geen vader hebt. Ik zie het als belangrijk dat je dat doet en goed om eventuele emotionele schade in je verdere leven te voorkomen (alhoewel sommigen datgene zelf emotionele afwijking zouden noemen).

Als je dat echt wilt probeer hem dan niet meer als vader te zien, eerder als 'evil being'. Dat maakt het gemakkelijker, daarna ga je gewoon op kamers.

Damn...vreselijk....kan je niet tijdeljk bij een ander gaan wonen? Wat met zo'n 'vader' valt volges mij niet echt te leven...gewoon kijken of je ergens ander terecht kan, en vervolens zeggen, dat ie de **** kan krijgen en dan gewoon weggaan zonder dat hij weet waar je zit...lijkt m eeen verdiende loon...een echt vader doet niet zo zielig...

Bij mij is het dan wel niet het voor wat hoort wat idee. Maar ze roepen allebei wel dat ze er altijd voor me zijn maar laten het altijd afweten op momenten dat ik ze echt nodig heb. (ALTIJD)

Je zegt het zelf al, je hebt geen vader. Noem hem dan ook maar niet meer zo.

Dit soort dingen komt niet voor niets op je pad, ik vind het belachelijk, maar heel goed dat je het zelf beseft... en hoop dat je snel een kamer vind, maar er zijn nog andere mensen die wel onvoorwaardelijk om je geven, je vrienden enz... praat je er ook over met hen?? zou je misschien moeten doen als je dat niet doet

iig heel veel sterkte...

Zie het boek (of de film) Karakter.

Door iemand tegen te werken, help je iemand ook.

Sorry,

Respect en dankbaarheid dien je te verdienen en uit zichzelf van iemand te krijgen. En niet te eisen door een schuldgevoel aan iemand aan te praten die het niet geeft.
Ik denk eerder dat jou pa een psych nodig heeft en jij een kamer en een lading goede vrienden die jou ONVOORWAARDELIJKE steun en hulp geven.

Je kunt zeggen wat je wilt, maar volgens mij is die pa van jou alleen erop uit zijn eigen ego te strelen. En als jij hem niet totaal aanbid dat dat een enorme deuk in zijn ego oplevert. Zou me niet verbazen als hij dadelijk ook nog eens jou zoekpogingen voor een kamer zou dwars zitten.

ik vind het een beetje stom om dat te verplichten, zeker omdat je als kindje geboren word, zuiver en onschuldig, en je hoe ouder je wordt, hoe meer je verminkt wordt. En daar zijn ook je ouders schuldig aan..

als ik ooit een kindje heb (wat zeker zal gebeuren) dan zou ik mijn kindje dankbaar zijn dat het bij mij geboren is, en bij mezelf altijd het idee hebben dat ik het altijd beter had kunnen doen..

maarja.. ieder zn mening

vaders/mannen mensen zijn raar.
hij houd wel van je. en ook onvoorwaardelijk.
kijk ik ken je vader niet maar het is toch altijd zo. als je nog steeds in zijn huis mag wonen dan houd hij nog van je.
hij heeft alleen een regel tik misschien.
ja accepteer hem zoals hij is. als hij er nog wat aan wil doen zal hij er vanzelf wel mee komen. en op een gegeven moment moet je zoiets ook afsluiten. Geloof niet dat je geen vader hebt.
die heb je en hij houd van je ook al laat hij dat misschien niet merken.
wat denk je dat hij zou doen als je gewoon met hem knuffelt.
als je hem toont dat jij nog wel van hem houd?

try it out.

Dit komt me bekend voor. Het begon wanneer hij zijn vriendin ontmoette, maar de logica kan ik niet achterhalen.

Ik ben hem trouwens niets schuldig. Ik betaal €250,00/mn om thuis te wonen (nog altijd de goedkoopste oplossing), ik betaal zelf mijn ingenieursopleiding, ik kook voor het gezin(etje), ik zorg voor mijn kleinere broer (want hij woont vrijwel full-time bij zijn vriendin), ik kuis, ik doe de was, de strijk,...

Als we langer dan 5min in dezelfde kamer zijn, dan kan je zeker zijn dat hij zal beginnen reclameren. Als hij geen onderwerp kan bedenken dat is het gewoonlijk de "je bent niets" speech.

Ik trek het me niet veel aan. Zijn leven is niet verlopen zoals hij had verwacht, en hij moet dat toch op iemand kunnen steken. Als mijn broer oud genoeg is zal ik alle verbanden met mijn familie doorbreken. Dat is iets waarnaar ik uitkijk. Mijn moeder of vader zullen niet aan mijn deur moeten kloppen als ze eenzaam zijn op hun kamertje van het tehuis.


PJ

dit noem ik niet tegenwerken, dit noem ik psychisch denigreren

Wat denk je dat je vader zou zeggen als je vertelt dat je graag op kamers wil? Zou het hem niets doen, zou hij blij zijn of wil ie je nog kunnen controleren?

mijn broer zit sinds dit jaar op kot, en uiteraard heeft hij "weekgeld" nodig. geld om te eten, om de bus te betalen, eventueel eens iets te drinken, inkopen te doen enzovoort.
onze vader stort daarvoor geld op zijn zichtrekening, maar hij weigert genoeg te storten. momenteel krijgt hij €25 in de week, terwijl er €50 afgesproken werd. natuurlijk komt m'n broer daarmee niet toe, maar mijn vader wil een gedetailleerde lijst van alles wat hij uitgeeft, tot op de cent nauwkeurig! brood en beleg, drinken, warme maaltijden, de ingrediënten die hij kooopt om zelf eens iets te koken, balpennen, schrijfblokkenn, paperclips... hij zegt dat hij NIET meer geld zal storten voor hij zo'n lijst heeft...

ga jij maar 's in een gevangenis wonen 's zien of je dan nog zo praat.

Sjezus wat is dat nu in hemelsnaam weer voor onzin. Wat gaat het jou pa aan wat jou broer doet

Sorry dat ik dit zeg maar door dit lijkt hij nu gewoon een enorm autoritaire zak die moet compenseren voor iets...... (sorry, sorry, sorry als ik dit verkeerd zie of nu iets enorm fouts zeg) Maar zo komt dit dus over.