abortus in geval van...
 

Stel dat je weet dat je een drager bent van een erfelijke ziekte en je raakt zwanger, wat doe je? Abortus of niet?
Of stel dat je door een vruchtwaterpunctie te weten komt dat je kind een ziekte heeft waar het zal aan sterven, maar dat het een kwestie van tijd is. Laat je het het geboren worden met het gedacht dat je het op een goeie dag moet afgeven (=sterven) of pleeg je meteen abortus?

Ik zou in beide gevallen voor abortus kiezen. Ik zou niet kunnen leven met het gedacht dat ik mijn kind ziek gemaakt heb (erfelijke ziekte).
En ik zou het zeker niet aan kunnen, mn kind op te voeden met het gedacht dat ik het moet afgeven en nooit zal zien opgroeien, nooit zal zien trouwen, nooit kleinkinderen van zal krijgen. Daarom kies ik in beide gevallen voor abortus.

En jullie? (welke functie dit topic heeft? kwil gewoon jullie mening kennen)

X-je

1e: Ligt eraan wat het is.....
2e: Jeps, abortus. Daar kan het kind niet mee leven en ik ook niet...

Ligt aan de ziekte.

ligt er ook aan hoe mijn situatie een beetje zou zijn.
stel dat ik *nu* (op zestien) zwanger zou worden, in eerste instantie zou ik het houden. maar als het ernstig ziek is en weinig kans heeft puber te worden, zou ik het mijn kind en mezelf niet aandoen. ik zou het gewoon niet aankunnen. ik ben jong en ik wil wat. ik wil studeren enzow.
als ik nu 30 ofzo was zou ik het wel houden. ik zou het gewoon niet aankunnen mijn jonge leventje te moeten opofferen... ik wil nog ff genieten, snap je? voor een 'gewoon' kind kan je al eens een babysit optrommelen, maar een kind dat elk moment kan sterven, ik zou niet van zijn zijde kunnen wijken... http://forum.scholieren.com/frown.gif

*blue*

ik zou niet kunnen leven met de gedachte dat ik mijn kindje geen kans heb gegeven om te leven. ik ben tegen abortus (ben niet christelijk ofzo). Als ik een kindje zou hebben met een ziekte dan is er misschien tegen de tijd dat het geboren is een medicijn.
en dan sterft het aan een natuurlijke dood, dat geeft me een "beter"( http://forum.scholieren.com/rolleyes.gif ) gevoel dan dat ik het zelf "vermoord". tis toch dat kleine lieve vruchtje dat voor zijn leventje vecht http://forum.scholieren.com/smile.gif

Hangt erg af van de situatie...

Als ik mijn kind een erfelijke ziekte kan doorgeven, hangt het er vanaf welke ziekte het is en hoe groot de kans is dat het kind de ziekte ook krijgt. Ik zou doen wat me het beste lijkt voor het kind, als dat abortus is zou ik daarvoor kiezen.

Als het 100% zeker is dat mijn kind niet lang te leven zal hebben (of erger; langzaam aftakelt en na een lange lijdensweg overlijd) zou ik waarschijnlijk voor abortus kiezen.

In beiden gevallen zou ik iig het beste voor het kind kiezen, ook als dat abortus blijkt te zijn...

[Dit bericht is aangepast door eden6 (21-01-2002).]

bij 1 zou ik het houden, als het geen super erge ziekte is dan...

bij 2 weet ik het niet
m'n tante kreeg tijdens de 4e of 5e maand te horen dat het kindje niet voor leven vatbaar was, het had dus geen kans op leven, zou direct overlijden bij de geboorte.
een abortus kon niet meer, maar ze mochten nog wel (als het dezelfde week zou gebeuren) de bevalling opwekken zodat ze niet de 9 maanden hoefde vol te maken. het kindje is geboren en overleed. ik weet hoeveel verdriet het hen heeft gedaan en het schijnt verschrikkelijk te zijn geweest (kwil de foto's nog steeds niet zien, lijkt me zo eng!)
maar een abortus, dan lijkt me toch dat je denkt 'ja maar stel dat het nou niet zo erg bleek te zijn!'
dat heb ik namelijk constant gedacht bij m'n oom en tante (heb onwijs goeie band met hun, vandaar), wat nou als het kindje gewoon blijft leven met de geboorte???? (stom, maar toch... je verzint dat in je hoofd!)

wat dat betreft zou ik het toch echt met m'n eigen ogen willen zien, een abortus schijnt net zo erg te zijn, net zo veel verdriet!

hier ben ik het wel mee eens, zou abortus moeilijk vinden maar als het voor het kindje de beste oplossing is zekers doen.