spiegel...
 

Spiegel...

Kijk in de spiegel,
lelijk, dik en stom,
ik kraak mezelf af,
ik kan niks, ik ben zo stom!

ik voel me leeg en koud van binnen,
tranen over mijn wangen...
ik wil gewoon opnieuw beginnen,
dat is mijn verlangen,

niemand laat me gaan,
en ik sterf langzaam af,
ik kan niet eens meer staan,
mensen vinden me raar en laf,

ze weten dat ik pijn moet meemaken,
maar zelf voelen ze het niet,
ze weten niet hoe hard het hun hart zal raken,
hoeveel tranen van verdriet...

en als ik weer kijk in die spiegel,
dat persoon dat daar in kijkt,
dat dom stom wijf...
dat ben ik, met haar dikke lijf!

groetjes Sabine

Why, I ask myself, does this little 'story' remind me of a character I once met in a TV-Series. Her name was Carmen. That is right.
Pretty little thing, not fat by my means, though herself and everybody else didn't think so. Charming girl. Do I get your point and so know you're in a somewhat fragile state, if it might be autobiographic (which most obviously seems to be the case).
Some have the talent for words, some have not.
Others have the talent for feelings, here i point to you.

mooi heel mooi, vooral ook heel herkenbaar.

Het loopt wel goed, maar euh ik hoop voor je dat je er niet echt zo over denkt :/

die tijd dat ik zo dacht is er wel geweest...thank god word het nu beetje bij beetje steeds iets minder...