Je rot voelen maar niet weten waardoor...
 

Ik voel me rot, denk ik...ben iig super moe (misschien is het wel daardoor), ben hangerig, heb nergens zin in, wil alleen maar slapen, wil geen mensen om me heen, maar toch ook juist weer wel... En ik weet niet waardoor het komt. Ik denk dat iedereen dat zo nu en dan wel eens heeft, ga je dan op zoek naar waar het door komt? En zo ja, hoe?

Ja.. heb ik vaak genoeg..
Soms ga ik op zoek,
door te denken wat me bezig houd.
Vervolgens blijf ik piekeren,
ook niet echt leuk dus.
Mja, meestal weet ik de reden
al, hoef niet echt te zoeken dus :\

We reageerden tegelijk op elkaars topic. :D Sorry, 'k vond ff grappig ofzo... :confused:

Misschien weet ik het ook wel...teveel aan m'n hoofd en gewoon ontzettend moe...maar ja, heb ik wel vaker en dan gaat het toch nog wel... :S

;) :p
Uhm.. misn klinkt dit lullig,
maar het hoort ook wel een btje
bij de puberteit denk ik..
(kweenie hoe oud je bent)
Ik bedoel, het hoeft
niet persé iets ergs te zijn,
misn heb je rust nodig,
ben je gestresst,
moet je ongesteld worden.

Klinkt niks lullig, je hebt gelijk namelijk. ;) Ik ben alleen bijna 21...denk niet dat het dan nog puberteit is. ;) (kon je ook niet weten) Ik heb jaren gedacht dat het de puberteit was...was het misschien ook wel, iig gedeeltelijk (kan niet anders), maar tis ook wel meer geweest dan alleen dat. Laatste tijd gaat het juist wat beter. Alleen nu weer... :S Ben alleen wel eens bang dat het weer zo wordt als toen, als je begrijpt wat ik bedoel... :S

De mens lijdt het meest door het lijden dat hij (of zij ;)) vreest.

Wat ik mij afvraag. Heb je een levensdoel. Heb je ingevulde tijd die je ook graag wilt gebruiken. Verveel je je anders? Zijn het onverwerkte herinneringen?

Want het komt wel ergens door. Misschien is het interessant om kost wat het kost erachter te komen waardoor het komt?

Ik heb een levensdoel, een zeer eenvoudige: een gezin 'stichten'.
Mijn ingevulde tijd vul ik met huiswerk, dat wil ik graag doen, want anders red ik het niet op school. ;) Ik verveel me zelden, iig niet omdat ik niks te doen heb...ik verveel me alleen wanneer ik niet lekker in m'n vel zit, omdat ik dan nergens zin in heb, ook niet in niks doen. Onverwerkte herinneringen zou kunnen...weenie.

Tuurlijk komt het ergens door, gevoelens ed komen niet uit de lucht vallen (was dat maar waar, kon je ze tenminste ook weer terug sturen ;)). Tja, sommige mensen vinden dat ik hulp moet zoeken, maar daar heb ik geen zin in (eigenwijs), dus koste wat kost gaat voor mij niet op (omdat ik dat dus niet wil). Ik wil het zelf doen, maar ja, hoe?

Jah ik heb dat ook heel vaak... dan voel ik me ineens heel rot... heel erg down en heb ik nergens geen zin meer in. Geen zin om te praten, geen zin om bij iemand in de buurt te zijn, maar aan de andere kant bang om alleen te zijn, geen zin om vrolijk te doen. Het liefst wil ik dan gewoon in bed kruipen en slapen...
Heel vaag en erg vervelend voor mijn vriend ook vooral :(

Kheb het vaak zat. Maar het probleem is meer dat ik niet kan uitleggen waar het door komt dan dat ik het heb. (want bij de meeste problemen is het zo dat als je weet waar het door komt je er ook iets aan kunt doen)

meer structuur in je leven creeren. als je moe bent niet gaan slapen.
ga om 11 uur naar bed en sta om 8 uur op.
als dat kan ivm school
doe dat ook in het weekend een tijdje.
als je uitgaat slaap dan niet uit maar sta om 10 uur op iets in die richting.
misschien dat 't helpt.

Moe ben ik altijd. ;) Doe soms ook een middagslaapje, omdat ik het anders niet red (heb een ziekte, daardoor ben ik oa zoveel en vaak moe). Maar ik ga meestal rond 11 uur naar bed en sta dan om 7 uur op. Ik ga zelden uit, dus ook voor het weekend geldt die 11 uur over het algemeen. Ik wordt uit mezelf altijd voor een uur of 9 wakker, maar meestal al om een uur of half 8. Die regelmaat is er dus al wel. Meer is ook niet echt mogelijk...

Ik had dat een paar jaar geleden, halverwege de middelbare school. Voelde me dan voor een paar dagen echt heel down, was ergens bang voor, maar wist niet waarvoor, leren ging niet echt etc. Na een paar dagen was het dan over, maar ik was altijd bang dat dat gevoel weer terugkwam, heel raar. Ik ben altijd van mening geweest dat t kwam doordat ik geen sociaal leven had. kWas toen heel verlegen en daardoor bijna geen of heel oppervlakkig contact met klasgenoten, ik was altijd alleen op school, ook in pauzes en na school meteen naar huis, hw doen, nooit iets met klasgenoten ondernemen. De laatste jaren van de middelbare school kwam ik meer in contact met klasgenoten en kreeg ik een vriendenclubje en ging het veel beter met me en nu studeer ik en heb ik ook veel meer sociale contacten. Nu heb ik dat gevoel nog wel af en toe maar veel minder erg en als ik merk dat ik me eenzaam ga voelen, ga ik ff iets sociaals doen, iemand opbellen of msn helpt ook soms.

Het kan meerdere gevolgen hebben, stress, diabetes, Pfeiffer...

Moe door zinktekort

Haaruitval, huidveranderingen, gebrek aan eetlust, smaak- en reukstoornissen, moeheid. Dit zijn een paar klachten die kunnen wijzen op een tekort aan zink. Zink is onmisbaar voor het goed functioneren van enzymen en ondersteunt vele biochemische reacties in het lichaam. Alcoholisten, vegetariërs en zwangere vrouwen kampen vaak met een tekort aan zink. Dit mineraal is onder andere te vinden in mager rund- en kalfsvlees, in volkorenmeel, erwten en camembert. copyright: www.gezondheidsnieuws.nl

Pfeiffer, ziekte van

(n. E. Pfeiffer, Duits arts, 1846-1921), ook klierkoorts of mononucleosis infectiosa, een aandoening van het lymfestelsel (zie lymfe) waaronder de amandelen, lever en milt, die vnl. voorkomt bij kinderen en jonge volwassenen.

Symptomen
Verschijnselen zijn koorts, keelpijn, stijve nek, hoofdpijn en soms misselijkheid, braken en geelzucht. Er ontwikkelen zich zwellingen van lymfeklieren over het gehele lichaam en soms is er een leverontsteking. De aandoening kan maanden duren.

Oorzaken
De ziekte wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus (EBV), behorend tot de familie van de herpesvirussen. Dit kan worden overgebracht door speeksel, met name tijdens het kussen (Eng. kissing disease). Dit laatste verklaart ook het voorkomen van de ziekte bij jong-volwassenen. Net als andere herpesvirussen blijft EBV levenslang aanwezig en kan het in het speeksel worden aangetoond. Het virus speelt ook een rol bij het ontstaan van het in Afrika veel voorkomende Burkittlymfoom en bij een in Azië voorkomende vorm van neus-keelkanker. In de westerse wereld is behalve wegens de ziekte van Pfeiffer het virus berucht om de lymfomen (gezwellen uitgaand van witte bloedcellen) die EBV kan veroorzaken in patiënten met zeer slechte afweer, bijv. als gevolg van afweerremmende medicijnen na een transplantatie.

Behandeling
Een bepaalde therapie, behalve bedrust en soms dieet, behoeft niet te worden toegepast. De ziekte geneest vanzelf. In het geval van een patiënt met verlaagde afweer wordt soms aciclovir gebruikt.

Het kan geen kwaad om eens bloed te prikken en een onderzoekje te laten doen, de zekerheid lucht op. En je sociaal leven is heel belangrijk.

Ik slik vitamine pillen, krijg daadoor alle mineralen en vitamies voldoende binnen (aldus de dietiste). De symptomen van Pfeiffer heb ik al jaren, maar ik heb ook al jaren geen Pfeiffer (aldus de dokter). (Tijd terug dat het is onderzocht, maar ik haat bloedprikken, doe het dus ook niet meer, ze vinden toch nooit wat.) Ik heb wel een ziekte (soort ME) waar je oa heel moe door bent, maar dit is een ander soort moeheid dan die moeheid (ja, dat kun je merken ;)). Plus dat het niet alleen die moeheid is, dat is slechts één onderdeel. Een sociaal leven is idd belabgrijk, en dat heb ik ik ook wel, meer als dat ik het op dit moment heb wil en kan ik niet, dus ja. ('t lijkt nu net of je reactie afkraak... :S Zo is het niet bedoeld, tnx voor je reactie iig. :))

Knap dat je het zelf wilt doen :) is een gezin stichten je primaire levensdoel of je enigste? Wil je verder niet iets bereiken qua baan of bijv. iets bereiken in je vrije tijd (zoals kampioen schaken of kampioen paardrijden ofzo :rolleyes: ;))

en hobbies dan? Misschien is er iets dat je kunt gaan doen om te op uit te leven wanneer je je zo voelt (nee niet dat :() ik bedoel bijv. fietsen ofzo. Iets dat lichamelijke (of juist geestelijke) arbeid kost. Als je je rot voelt moet je m.i. juist iets ondernemen waardoor het minder wordt.

Ik wil een leuke baan vinden, maar dat staat onder een gezin stichten. Verder wil ik geen gekke dingen, ik ben vrij realistisch geworden door de jaren heen (tuurlijk, ik wil ze wel, maar ik stel ze mezelf niet als doel omdat ze niet haalbaar zijn). Ik ben allang blij wanneer ik de 'normale dingen' kan doen.

Ik ben vaak te moe om buiten school en af en toe afspreken met vrienden nog wat te doen. Ik zit sinds een paar weken op dansles (wouw ;)) en ik ben ook weer begonnen met in orkesten spelen. Ik onderneem juist dingen om het gevoel tegen te gaan, en oa daar word ik vaak moe van. Ik gun mezelf geen rust, dat kan ook een probleem zijn. ;) Zolang ik bezig ben sta ik op de automatische piloot en leef ik gewoon, maar zodra ik even niets te doen heb...en tja, je kunt nu eenmaal niet 24/7 bezig zijn (al kom ik denk ik een aardig eind ;)).

Dus je hebt wel degelijk meerdere doelen :) je kunt jezelf en degene die je helpen een compliment geven wanneer je iets hebt gedaan om zo'n doel te realiseren. Een groot compliment wanneer het een grote stap beteft. Voorbeeld: goed cijfer gehaald is een klein compliment waard en bijv. 1 jaar een relatie of over naar het volgende jaar school is een groot compliment waard (ik geef zomaar een voorbeeld waarin behoorlijk wat waarden van mijn kant zijn verwerkt).

Verder denk ik dat je nu eerst 'ns goed moet afwachten hoe en wat de gevolgen zijn van die dansles op lange termijn. Persoonlijk heb ik daar vertrouwen in dat dat goed doet. Aan de andere kant is het een kwestie van afwachten.

Tis maar een mening heh ;)

PS: waarom praat je hier niet met je vriend over? Hij kent jou veel beter dan ik of een ander forummer, toch? Niet lullig bedoeld btw.

Ik wordt alleen maar onzeker van complimenten (van mezelf en/of van anderen). Degene die me helpen bedank ik altijd in de vorm van complimenten oid...al vraag ik weinig hulp, behalve aan m'n vriend... Ik praat er wel over met m'n vriend, alleen is irl praten nog altijd behoorlijk moeilijk voor me...en m'n vriend is één persoon, hier kunnen meer mensen hun mening er over kwijt. Soms is het juist beter om 'advies' te krijgen van mensen die je niet kennen dan van mensen die je wel kennen, omdat zij er heel anders tegen aan kijken en niet beinvloed worden door jou als persoon. Dansles is geestelijk idd waarschijnlijk wel goed (nu ook al, hoor ;)), maar d'r komt bij mij ook altijd weer een lichamelijke kant bij kijken...en tja, dat weet ik dus niet of dat wel zo goed is. Maar goed, dat zien we dat wel weer. ;)

Dat heb ik ook vaak..
Zo'n rotgevoel..


:(