stellingtopic
 

je verleden zonder er emoties bij te voelen is slecht



hier zat ik laatst is over na te denken want ik hoor weleens van mensen die bij een psycholo(o)g(e) lopen dat het niet goed is om over je (pijnlijke) verleden te praten zonder emoties te voelen.



Wat ik zelf hierover denk, is dat het juist wel goed is, aangezien je dat dan op een bepaalde manier heb verwerkt, je staat er niet bij stil, en je leeft in het heden. NU, ipv verleden, je blijft er niet in hangen en verzuipt ook niet in zelfmedelijden..

Ik vroeg me af hoe jullie hierover dachten..

Ligt er aan waarom je geen emoties erbij voelt. Als je het verwerkt hebt is het goed, als je het hebt weggestopt is het idd slecht.

Als je geem emoties voelt omdat je het verwerkt hebt is het goed, is het omdat je het hebt weggestopt dan niet. Je leeft idd in het heden, maar je bent gevormd door het verleden.

Emoties voelen heeft btw niks te maken met verzuipen in zelfmedelijden.

ben ik het helemaal mee eens, maar de kans dat je erin blijft zitten is vaak groot.
Ik denk oo dat het goed is om je emoties is goed onder ogen te zien, maar om het daarna wel los te laten

maar wat veel psychologen doen naar mijn mening, is oud leed oprakelen doordat ze problemen zien en die op die manier willen oplossen, maar ik denk ook dat het vaak zo is dat als mensen problemen willen oplossen door het verleden op te rakelen en emoties onder ogen te zien, dat ze dat doen op hun eigen tijd, en eigen manier, en daar vaak geen psycholoog voor nodig hebben, en dat psychologen dus eigenlijk soms weleens overbodig zijn.... en als men gedwongen of geadviseerd worden naar een psycholoog toe te gaan dat je dus de kans krijgt dat ze in hun leed blijven hangen..

????

Hmm, maar das weer een andere discussie. ;)
Mensen die naar een psycholoog stappen kiezen daarvoor, vaak omdat ze het in hun eentje niet redden. Wanneer je wordt geadviseerd naar een psycholoog te gan hoef je dat niet te doen, het blijft uiteindelijk je eigen beslissing. Je kunt er idd toe gedwongen worden, das weer iets anders, maar dan zit je al zo ver met jezelf in de knoop dat het je in je eentje ook niet gaat lukken en je het (denk ik) dus beter eens op een andere manier kunt proberen.

ja sorry, verkeerd geformuleerd, kom hier niet zo vaak he;)

maar ik doelde expres hierop omdat er veel scholieren op zitten (scholieren.com) en die worden vaak gedwongen of geadviseerd om naar een 'psych' te gaan.. vandaar

Ook voor scholieren geldt mijn bovenstaande reactie. ;)

idd zoals werd gezegd, er zijn twee mogelijkheden van het niet voelen:

1. Je voelt het niet maar is nog niet verwerkt. Dit bevind zich dan in het onderbewuste en beïnvloed je actuele gevoel ook nog sterk, vaak in negatieve zin...
(verwerkte wijn mede bepalend voor het gedrag toch?)

2. Je voelt het niet meer maar is verwerkt en beïnvloed het gedrag vaak ook op een positieve wijze

Het tweede vind ik goed, het eerste niet bepaald;)

je verleden zonder je er slecht bij voelen. moet je verleden dan altijd slecht zijn?
que vaag maar owkay.
je verleden bestaat toch uit verschillende dingen. je kan het geheel nooit goed of slecht vinden. je er kut bij voelen of je er happy bij voelen. soms gaat 't goed soms niet.

hmz.. ik denk dat deze topic niet echt nuttig is geweest. het was maar een verdwaalde gedachte grr.. zucht

ik wil gewoon zeggen dat er tegenwoordig ook teveel op de psychologie wordt vertrouwd etc. hm..

Ach ja, net als met zoveel dingen..

"Wat je hebt een muisarm? Pas op hoor, zou RSI kunnen zijn. Ga toch maar ff naar de dokter"

"Je loopt al de hele week te hoesten, dadelijk krijg je een longontsteking. Ga toch maar ff naar de dokter"

"Je kijkt zo sip de laatste tijd. Ga toch maar ff naar de psych"

Mensen lijden veelal maar aan 1 ding: aanstelleritis :d

Ik ben trouwens een hypocriet eerste klas, aangezien deze hypochonder reeds meermaals in het ziekenhuis was voor niets :o

Is misschien omdat we graag verklaringen hebben voor dingen?
Dat doet veel bij de meeste mensen denk ik... voor het veiligheidsgevoel ed?:)