Ik ben nog zo verdomd jong .. (Lang verhaal.. :))
 

Ik heb nu ruim 2 jaar verkering met Jos.
Het is een tijdje uitgeweest in die 2 jaar, maar we zijn al weer een lange tijd samen en het gaat nu goed.
Hij woonde eerst op begeleidend kamer wonen, maar omdat de omgeving waarin hij zat niet helemaal in orde was,
en ook een hoop schulden had waar gewerkt aan moest worden, woont hij sinds kort bij mij (Lees: Bij mij, mijn moeder en mijn stiefvader).
En het gaat nu heel goed met hem!
Hij heeft een vast baan, waar hij, zover ik dat weet, het naar zijn zin heeft en zijn schulden zijn in de 4 weken dat hij nu bij ons woont al een heel stuk geslonken.
Hij maakt zelfs toekomstplannen, die hij met mij samen wil uitvoeren ..

Jos en ik hebben echt al ontzettend veel mee gemaakt en we houden veel van elkaar. Ik denk dat ik met hem wel gelukkig kan worden en een leuk en lang leven op kan bouwen.

ALLEEN.. Jullie hebben het misschien al bij mijn naam zien staan: Ik ben pas 16!
Een geweldige leeftijd, toch?
Stappen, drinken, werken, brommeren, voor het eerst zonder je ouders op vakantie (Om daar zoveel te flirten als maar mogelijk is, en te drinken totdat je erbij neervalt ..)

Ik wil ontdekken, vinden! Alles gewoon.
Maar ja, ik heb een vaste vriend en dan vallen toch veel dingen voor je af.
Logisch, dat zijn gewoon de gevolgen van een vaste relatie.

Maar toch, af en toe vind ik het gewoon eng. Dan denk ik: "Zal ik echt met Jos gaan samenwonen, en later gaan trouwen, kinderen krijgen?"
Daar wil ik op dat moment dan niet aan denken,
omdat ik nog zoveel wil doen! Feesten met vriendinnen, op vakantie met vriendinnen, bungeejumpen :D, andere jongens leren kennen, ga zo maar door.
Maar ja.. Ik heb Jos. :)

Ik kan zo op een prikbord prikken wat ik allemaal ga doen in mijn leven, wat er nog moet gebeuren, enz.
Ik hoef er alleen nog maar de datums bij te zetten,
en dat beangstigd me soms.

Ach ja .. :) Ik heb nu wel dit hele stuk geschreven, maar ik weet niet echt waar ik heen wil. Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd,
ik houd echt ONTZETTEND veel van Jos, en ik wil hem ook echt niet kwijt.
Maar ik wilde gewoon mijn gedachtes even kwijt, even op een rijtje zetten.
En het zou ook wel leuk zijn, ofja, leuk.. :) als iemand dit herkent en mij kan vertellen hoe hij of zij daar mee omgegaan is.. :S

Nou ja .. :)

Kus,
Linda

Ik herken het niet helemaal, maar wel een beetje.

Toen ik veertien was wilde ik dolgraag van mijn eenzaamheid af, ik was niet wanhopig op zoek naar een vriend, maar gewoon naar iemand waarmee ik alles zou kunnen doen. Ik kreeg allereerst een vriendschap met een meisje van school, heel fijn allemaal, het klikte heel snel en was zo cool. Maar toen ontmoette ik ook een jongen, welliswaar via internet leren kennen, maar toen ik hem voor het eerst zag sprong er echt iets over.
Om een lang verhaal kort te maken: ik verloor de vriendschap met mijn klasgenote en had ineens een vriend!
Dat is nu allemaal meer dan 2 jaar geleden.

Inmiddels wonen we zelfs al samen, al dan niet definitief, wel behoorlijk. Mijn ouders vinden hem aardig, hij ís aardig, zijn ouders en zusje vinden mij aardig... Allemaal super gewoon, ik heb alles wat ik maar kon dromen met hém.

Ik heb me nooit afgevraagd waarom ik níet zou willen samenwonen, ik wilde het gewoon. Ook voel ik me niet minder vrij als eerst, misschien wel vrijer. Ik heb iemand om álles mee te delen, goede en slechte dingen, en hij deelt alles met mij. Dingen die ik vroeger graag wilde doen, doen we nu samen.

Ik heb nooit gedacht dat ik van alles misloop, ik heb juist het gevoel dat wanneer ik Rogier (mijn vriend dus) laat gaan, ik van alles mis ga lopen. Hij ís wat ik niet mis moet lopen, hij is mijn alles.

En ja, we denken ook na - al dan niet heeel erg serieus, wel een beetje - over trouwen en kinderen. Heerlijk om daar over na te denken. Maar voor die tijd moet ik nog studeren en vanalles mee maken... Met Rogier :)

ben ben zelf 17 (duh, staat in mijn naam!) en ik heb nu ruim 2 jaar dezelfde vriend... en in die 2 jaar heb ik nooit echt het gevoel gehad dat ik iets mis. Ik maak gewoon lol met Stephan! Maar als ik tegen hem zeg dat ik een keertje met vriendinnen weg wil, begrijpt hij dat.
ik denk dat je er gewoon goed een keertje met hem over moet praten. Over jouw gevoelens enzo...

Ik ben ook 17 en heb ook al 2 jaar verkering. Ik begrijp je gevoel dat het je beangstigt. Alles lijkt al zo vast te staan. Ik ga na mn studie samenwonen, trouwen, kindjes krijgen enz. enz. met HEM. Ik wil hem ook absoluut niet kwijt, maarjah, ik ben pas 17 en alles lijkt al te zijn geregeld voor de rest van mn leven.
Ik denk hier gewoon niet aan, omdat ik NU leef en NU lol wil hebben. Wat jij zegt over het stappen en drinken enzo, dat hoef je niet te missen hoor. Ik ga elke week zonder mijn vriend uit en dan drink ik net zoveel als ik wil, ik probeer van alles uit. Ik zoen alleen niet met andere jongens ofzo. Flirten mag best, als je maar niet verder gaat. Je kunt dus zelf bepalen of je wat wil meemaken of niet terwijl je zo'n lange relatie hebt!!
Ga uit met vriendinnen, ontdek de dingen die je wil ontdekken behalve andere jongens.
Veel plezier en denk niet aan je toekomst, maar aan het NU :)

het is een heel begrijpelijk probleem zoals ook bovenstaande replys al aantonen.

tja.. het klink heeel interessant allemaal maar dat kan ook goed tegenvallen, als je die kansen allemaal krijgt... als je niemand hebt waar je op terug kan vallen... alsmaar flirten .. en flirten.. voor dat je het weet word je gebruikt..of gebruik jij iemand , het leuke gaat er na een tijdje wel weer af waarschijnlijk en voor dat je het weet kom je misschien wel iemand tegen waar je ook weer voor langere tijd bij zou willen zijn...drinken totdat je er bij neerval is ook maar even leuk...(maargoed dat je kun je ook doen als je een relatie heb :p )

Het ligt er maar aan wat voor type je ben...veel met verschillende mensen omgaan en stappen, flirten..of liever gezellig samen met een vriendje het is eigenlijk een keuze die je zelf maak.

Natuurlijk is het bij jou wel iets anders dan de meeste mensen omdat jullie NU al bij elkaar wonen en dat kan idd een beetje voelen alsof je voor altijd aan elkaar vast zit... maar dat hoeft niet perse..

ik denk dat als iemand zich niet meer gelukkig voelt of toch maar liever andere dingen doet enzo (met andere jongens) tja dan gewoon geen relatie! en als je die al hebt op tijd afbreken... :) uiteindelijk moet doen wat je zelf wil

Wil je herkenning?
Vriendin van me is 19, van d'r 16 al samen met een jongen. Hij ziet haar DOODgraag, en zij hem ook, ze komen zo goed overeen dat ze denkt nog jaren erbij te blijven. Wat haar dwars zit : voor hem kreeg ze niet veel aandacht van jongens, nu wil iedereen haar. Zij is het fuif-type, haar vriend het stille type...

Op fuiven plaagt ze andere jongen wat, flirt dan wat om dan terug naar haar vriend te gaan.

Ze ziet hem doodgraag, maar wil zo 'ns weten hoe anderen zijn... Ze heeft hem al gevraagd om haar een tijdje los te laten.

K ga niet verder vertellen, is niet echt motiverend.

Hoe het zou moeten lopen : als hij je echt graag ziet en een toekomst met jou wil; vraag of hij jou dan een tijd los wil laten, zodat jij kan feesten en de losbol uithangen. Als jullie dan voor mekaar gemaakt zijn, als jullie echt samenhoren, dan eindigen jullie zowiezo bij elkaar.

Dan moet je wel leven met het gedacht dat hij intussen ook iets met anderen zal beginnen, en misschien elders z'n ware gaat vinden....

Your call.

Ziehier de reden waarom je niet voor je 23e moet beginnen met een serieuze vaste relatie...

En terzijde, waarom zou een vaste relatie betekenen dat je...

'Stappen, drinken, werken, brommeren, voor het eerst zonder je ouders op vakantie (Om daar zoveel te flirten als maar mogelijk is, en te drinken totdat je erbij neervalt ..) '

niet meer kunt/mag doen? Lekker ruimdenkende vriend heb je dan.

ik ben 17 en heb 15 maanden een vriend. Ik ben dolgelukkig met hem maar heb inderdaad ook het idee dat ik iets mis. Ik zie hem alleen in het weekend en kan dus nie uitgebreid gaan stappen met vriendinnen. En met je vriend gaan stappen is toch anders. Ik zou er gewoon goed over nadenken wat voor jouw het belangrijkst is. En anders eens met je vriend gaan praten over je gevoelens.

Misschien komt het omdat ik 'pas' negen maanden met mijn vriend heb, maar ik heb er totaal geen problemen mee dat ik bepaalde vrijheden mis. Ik voel me ook totaal niet benauwd als ik eraan denk dat ik bijvoorbeeld mijn hele leven aan hem vast zou zitten. Natuurlijk ben ik wel benieuwd hoe het zou zijn met een ander (gewoon zoenen ofzow) maar het is niet zo dat het me vreselijk dwarszit. Laatst had mijn vriend het erover, dat ie het soms wel mist om helemaal de beest uit te hangen, maar van mij mag hij dat doen. Ik wil alleen niet hebben dat ie te close wordt met andere meisjes. Maar een beetje flirten mag, aanraken niet ;)
Verder zei hij er wel duidelijk bij dat hij het een beetje miste, maar dat het absoluut geen reden voor hem zou zijn om mij te verlaten. Dit geldt voor mij net zo.
Het is het één of het ander. Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om 'rond te sletten' en dan elke avond alleen in je bed te liggen zonder dat er iemand aan je denkt, zonder iemand in gedachten te hebben die van je houdt en op je wacht, maar dit is niets voor mij (en ik hoop ook niet voor mijn vriend.). Ik seks dan liever met mijn vriend en beleef liever dingen met hem, en dan is er altijd iemand die aan me denkt :)
Het is een keuze die je moet maken. Het is het een of het ander. Kijk naar wat voor jou het dierbaarste is. Denk eraan dat het je wel heel leuk lijkt allemaal, maar dat het ook gigantisch tegen kan gaan vallen en dan zul je er alleen maar spijt van krijgen dat je hem hebt opgegeven voor een 'vrij leven'.
Dat je een vaste vriend hebt wil niet zeggen dat je geen vrijheid meer hebt. Je hebt alleen veel minder vrijheid wat betreft andere jongens. That's it. Uitgaan, feesten, zuipen en een beetje flirten kan/mag echt wel tijdens een relatie :)

Ik zie mijn vriend alleen maar in het weekend, en dit betekent dat we altijd samen uitgaan. Behalve als we doordweeks uitgaan (wat hij vaker doet dan ik) en dan flirt hij best wel. Ook al we samen uitgaan, maar dan maken we er gewoon een spelletje van :) Met zijn tweeën kun je het ook spannend en leuk houden :)

Maar als het je echt veel dwarszit moet je misschien proberen om een soortvan afspraak te maken (voor 1 keer). Dat je apart uitgaat en dan samen regels maakt in hoe ver je mag gaan. Dan kun je toch (een beetje) ontdekken hoe het zou zijn met anderen :) Misschien een idee :)

Maar anyway, het is een keuze, en als je eenmaal een keuze hebt gemaakt moet je accepteren dat er consequenties aan vast zitten. Nieuwsgierig zijn is niet erg, iets een beetje missen ook niet, zolang het je relatie niet opbreekt :)

zou jij het fijn vinden als je weet dat je vriendin met iedereen flirt :confused: (waar je wel of niet bij bent) vooral als je niet zo zelfverzekerd ben is dat heus niet fijn :p

tja dat heb je ook nog... veel meisjes kunnen daar dan niet tegen om een vaste relatie te ehbben... (en jongens in die plaats ook niet)

:) me the same, behalve dat ik wat ouder ben. ;)

ik herken et ook jA...
kheb nu 10 maanden een vriend.. en dan ziek al mijn vriendinnen over een hoop jongens prate.. lekker doen waar ze zin in hebbe.. dan denk je ook wel ffkews van eh?? ja...wil ik ook wel ...
maar ik hou te veel vaqn mun vriend en wil em dan ook egt nike wkijt..
ik dnek welles.. stel nou dat het over een jaar ofzow uit is.. dan heb ik wel mun jeugd een beetje verpest zouk maar zegge... maar eigenlijk is dat dan toch niet..want je hebt het toch kei goed gehad met je vriend?!
ik denk da je er met die gedachte best uit kan kome...

groetjes,
me

Tja, je kunt het sletten noemen. Ik noem dit eerlijk gezegd vrijheid. (ik heb geloof ik ergens anders gezet dat ik sowieso nog 10 jaar wil wachten voor ik ga ZOEKEN) Iets per ongeluk tegenkomen kan altijd.

Maar even tegen de topicstarter:
Je moet je gevoel volgen. Doen wat je wilt. Oke, in jou geval voor een deel binnen de grenzen van je relatie. Maar die grenzen kun je samen stellen. Het hoeft niet zo te zijn dat als jij uitgaat je angstvallig aan de zijkant met een de handen over mekaar een colaatje zit te drinken omdat het gevaar nu eenmaal te groot is dat er iets gebeurd. Durf te leven. Het is mij ook al eens gebeurd dat ik zonder reden en aanleiden werd meegesleurd en een tongzoen kreeg voor ik in de gaten had wat er gebeurde. Tja, daar is gewoon niks aan te doen.
Maar aan zoiets moet je geen waarde hechten. Jij houd van hem, hij houd van jou.
Ga uit. Drink (als je dat tenminste wilt). Feest. Flirt. En houd je gewoon ZELF aan de grenzen die jullie besproken hebben samen. *en negeer die wanhoopsacties van mensen die je pats-boem en ineens 'aanvallen'*

Ik vind het eigenlijk wel een leuke term :D

Ik bedoel eigelijk dat je je op die leeftijd meer met die dingen bezig hoort te houden dan met vaste relaties..

Ik herken je probleem een klein beetje.
Ik heb zelf nu 1,5 jaar een vriend, hij is 17 en ik 16, maar al de dingen die jij noemt, drinken, uitgaan feesten, reizen die vervallen toch niet opeens omdat je een vriend hebt? Ik ga elk weekend uit, ontmoet veel nieuwe mensen, ben samen met mijn vriend op vakantie geweest, waar we ook veel mensen hebben ontmoet. Maar ik ga ook wel eens met vriendinnen wat leuks doen..

Het is toch niet zo dat als je een relatie hebt dat je niets anders meer mag doen.. je kan natuurlijk niet met iedereen gaan lopen flirten e.d maar ik denk (uit eigen ervarign dan) dat je daar ook niet echt behoefte aan hebt als je echt verliefd bent..

Ik vind het juist leuk dat we zo veel verschillende ambities hebben, en sommige daar van ook samen 'uit kunnen voeren', zo leer je weer een heleboel nieuwe dingen waar jezelf nooit op was gekomen.
Nouja wat mijn punt nu eigenlijk een beetje was, er hoeft toch niets af tevallen, omdat je een vaste relatie hebt?

Misschien moet je het hem uitleggen, misschien is het voor hem ook wel herkenbaar..

heb ook een soortgelijke situatie meegemaakt. mijn eerste serieuze vriendje kreeg ik met zestien. ontzettend verliefd, ben heel veel van hem gaan houden. we zagen ons al helemaal de rest van ons leven samen...totdat ik op een gegeven moment ook dacht: maar als dat nou alles is? nooit met iemand anders naar bed, niet meer flirten...
het is niet de reden dat het uit is gegaan. ik heb alleen wel vaak gedacht (allebei denk ik wel)..als we elkaar nou een paar jaar later waren tegengekomen..als we allebei onze ervaringen hadden gemaakt...
ik heb ook niet echt een oplossing. het uitmaken terwijl je van hem houdt en dan hopen dat jullie na een tijdje weer bijelkaar komen lijkt me ook geen optie..ik denk dat zolang jullie gelukkig met elkaar zijn...doe het gewoon...je merkt het vanzelf als je echt niet meer wil!

Nja, het enige wat niet kan met een vaste vriend is dingen uitspoken met andere jongens, al die andere dingen kunnen gewoon hoor.

Probeer je niet zo bezig te houden met de toekomst, maar leef in het nu. Vind je het NU leuk met Jos? Is een relatie met hem hetgeen wat je NU het liefste wil? Je toekomst ligt namelijk absoluut niet vast, er kunnen altijd onverwachtse dingen gebeuren, het kan altijd nog uitgaan enz. Is het nu naar 5 jaar, of na 30 jaar. Het kan altijd weer ophouden, als jij dat dan wil. Probeer je dus te richten op nu, en wat je nu het allerliefste wil.

Verlies in ieder geval niet jezelf en je eigen persoonlijkheid in je relatie, laat je niet belemmeren. Doe al die dingen die je wil doen, ookal heb je Jos, dat heeft er niets mee te maken. Het enige wat je hoeft te laten is het zoenen en meer met andere jongens, vriendschappen, flirten, dat kan allemaal best. Als je je grenzen maar kent!

Mja, ik herken je gevoel wel. Ik kwam uiteindelijk tot de conclusie niet klaar te zijn voor een dergelijke relatie, niet om het feit dat ik de halve mannelijke wereld nog even wil verkennen, maar om het feit dat ik nog niet genoeg gegroeid ben om me zo te kunnen profileren dat ik niet mezelf opgeef voor een relatie. Ik moet me individueel nog teveel ontwikkelen, en merk dat een relatie me daarin belemmerd. Op dat vlak moet ik nog groeien en leren, daarom geen vaste relatie voor mij. (mn relatie heeft overigens 20 maanden geduurd)

sterkte