Kennis als fatale kerncompetentie
 

Ik moet jullie iets vragen, ik begrijp iets niet. Even getwijfeld of deze post op filosofie of psychologie thuis hoort: het eerste gedeelte bevat een persoonlijke situatie - het tweede een meer filosofische benadering.


Ik ervaar regelmatig het gevoel dat ik word uitgestoten bij sociale activiteiten. Het lijkt wel alsof ik een andere 'taal' spreek.

Het is mij nog niet gelukt om te kunnen bevatten hoe iemand gelukkig kan zijn met een leven dat bestaat uit uitgaan, felgekleurde alcoholische drankjes uit een flesje drinken, met vriendinnen kletsen over uitgaan, kleding, jongens, werk, school etcetera. Misschien ben ik wel gewoon jaloers, maar ik begrijp het echt niet. Ik voel mij dom.

Gevolg is dat ik een onstilbare honger heb gekregen naar kennis. Complexiteit trekt mij ontzettend aan. Ik wil begrijpen wat mensen beweegt, hoe dingen in elkaar zitten, het uit te kunnen leggen aan anderen, om het te begrijpen en aan het spel dat 'leven' heet deel te kunnen nemen.

Nu komt het paradoxale: doordat ik meer kennis op doe om dingen te kunnen bevatten, prijs ik mezelf alleen nog maar verder de markt uit - om een metafoor te gebruiken. De scheiding tussen mij en 'hen' wordt steeds groter. Ik begin er steeds minder van te snappen, terwijl ik juist de honger heb om het wel te snappen.

Een verstandig antwoord zou zijn: "Stop met meer kennis opdoen". Je stelt nu een drugsverlaafde voor om geen drugs te gebruiken. Ik ben inmiddels verslaafd geraakt aan kennis, aan logica.

Ik raak erg verbitterd en moedeloos als ik dit besef. En ik zie ook geen uitwegen. Jullie wel?



Ik stel dan ook dat kennis ons fataal wordt. Door uitvindingen als het Internet en papier zijn we in staat gesteld om nieuwe ideëen, theoriën, etcetera snel met elkaar uit te wisselen en te concretiseren. Helaas zijn onze hersenen hier helemaal niet op gebouwd, om die nieuwe vormen van complexiteit te bevatten.

Het mooie aan een speer was dat bijna iedereen hem in principe kon bevatten. Hij had één basiskenmerk: het gepunte uiteinde. Onze hersens waren al volledig toegesneden op dit niveau van complexiteit. En niet alleen de hersens van de intelligentsia - ook de gewone man kon met een speer uit de voeten.

Het leven was goed, afgezien van een plaag nu en dan, en van het feit dat de gemiddelde levensverwachting zeven jaar was...en van het feit dat je na je vierde smeekte om te mogen sterven. Maar je hoorde bijna niemand klagen over de ingewikkeldheid van de speer....

Hoeveel mensen begrijpen de dingen om zich heen nog?

heej

ik herken het best wel en ik heb voor mezelf besloten om gewoon eens in het leven te stappen en te doen alsof het leuk is.
daar heb ik wel mijn eigen grenzen in gesteld (geen disco's als ik met grote groepen ben enz)
ga je eens verdiepen in de kennis die zij hebben en leer zelf mee te doen in die wereld

maar nu het filosofische deel:
ik denk dat wij niet ten onder zullen gaan aan kennis
we zullen ons steedfs meer kunnen bekwmaen op steeds kleinere onderdelen en dan in samenwerking grote dingen bouwqen
het nadeel is all1 wel dat de handenwerkers uit de markt worden gezuiverd maar dat is de tol die je betaald als je vooruitgang wil

je begrijpt de wereld pass niet als je erover na ging denken
en dat is juist het probleem van alle denkers uit alle tijden
nu kijk je terug en zeg je dat was siimpel
maar nu sta je op een heuvel en loopty bergopwaarts

over 25 jaar zeg je dat was niet zo moeilijk te begrijpen maar wat ik nu heb dat is gewoon onmogelijk :)

Misschien moet je niet proberen te begrijpen hoe iemand met een dergelijk leven gelukkig kan zijn, maar moet je proberen te accepteren dat andere mensen met heel andere dingen gelukkig kunnen zijn dan jij. Waarschijnlijk zijn er ook mensen op dit forum of daarbuiten in het dagelijks leven die niet kunnen bevatten dat ik het leuk vind om me met wiskunde bezig te houden, en misschien voelen ze zich daardoor ook wel dom, wat geheel ten onrechte is. We hebben per slot van rekening allemaal onze eigen passie voor bepaalde dingen waar we ons volmaakt gelukkig bij voelen, en dat hoeft niet noodzakelijk door anderen begrepen te worden, als ze maar bereid zijn om het te accepteren.

1) Heb ik ook wel eens. Ik denk dat het de taal is van de intellectueel. De taal van een persoon die erg vaal nadenkt... - er is weinig aan te doen. Je moet gewoon mensen zoeken die net zo zijn als jij.... en ik denk dat ik er net zo 1 ben. - En om maar even van ons te spreken... ik vind per 100 mensen bijzonder weinig mensen van onze soort

2) Daar heb ik ook moeite mee gehad tot ik met het zelfzogenoemde 'laagbegaafde behoefte model' kwam. Als je lust naar kennis laag is, zoals tegenwoordig het geval is... desinteresse lijkt "in" te zijn. Dan val je terug op ouder niveau. Het enige genot in je leven komt van het vervullen van je behoeften... als je goed analyseert zie je dat bij die feestjes constant behoeften worden vervuld. Ik denk dat jij net zoals andere zeldzamen de (positieve) afwijking hebt dat je een sterke behoefte hebt naar begrip van complexiteit...
Ik ben er btw nog steeds niet helemaal uit

3) Dat is ook de strategie die ik toe pas.

4) Klinkt wederom erg bekend. Maar ik heb al een paar jaar geleden voorzien dat dat problemen kon opleveren... dus heb ik een soort routine ingebouwd die voorkomt dat ik mezelf te ver van "hen" distantiëer...
Dat je minder snapt komt omdat je meer snapt. Je behoefte naar kennis zal pas gestild zijn als je het tot aan het subatomair niveau begrijpt... - iaw nooit. Maar dat geeft niet. Het steeds meer begrijpen is leuk.

5) Gewoon stoppen is niet iets. Tis fout :) - probeer liever volgelingen te maken of gelijke mensen te vinden.
Maar kennis en logica zijn de belangrijkste dingen in het bestaan vind ik... logica is bovendien de enige mentale houvast die je hebt. Een sterk gevoel van logica beschermt je volgens mij tegen mentale schade.

6) Heb ik af en toe ook ja... maar dat zijn meestal tijdelijke buien.. ik neem aan dat dit nu van jouw ook een tijdelijke is?

7,8,9) Dat kunnen onze hersenen wel. En fuck die boer, het maakt niet uit of hij het wel of niet begrijpt.

Je gelijkenissen met mij vallen me op. Als die correct zijn dan zijn al maarliefst 3 mensen van alle mensen die ik ooit heb gesproken zoals ik :)

Ik heb inmiddels begrepen dat ik het nooit helemaal zal begrijpen :)

*herinnert Pim aan de paradox van geforceerde spontaniteit*

Je hebt met mensen te maken, en die zijn niet helemaal logisch [img]http://********.tsd-webservices.nl/dump/clown.gif[/img]

Ik reageer maar even alleen op het psychologisch deel. ;)

Ja, ik heb dat ook...
Ik weet zóveel medische zaken, dat anderen me daarom een nerd vinden. :confused:

Zie mijn post in dit topic.
http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=247475

Wat is er mis mee om veel over gezondheid te weten? :)

Ik besteed liever een hele middag/avond aan het lezen van studieboeken voor artsen, dan aan uitgaan en alcohol zuipen.

En ja, als anderen mij daarom gek vinden, laat ze maar. :D :p

De logica zit hem juist in het snappen dat sommige logische dingen niet logisch kunnen zijn en sommige niet logische dingen wel logisch zijn.

Denken over zulke dingen is als proberen te snappen waarom blauw blauw heet, Waarom het eruit ziet als blauw en waarom het er uberhaubt is.

Ik zie niet in waarom er meer nodig is dan onze levensbehoefte. (eten, drinken, onderdak)
En misschien een vorm van muziek. Voor de innerlijke mens.
De dingen om me heen begrijp ik niet. Maar ik accepteer ze zoals ze zijn. Waarom zou ik me er nog druk over maken. Het enige waar we collectief naartoe leven is toch de dood.
Ik heb er juist weer een sport van gemaakt de dood uit te dagen. Op het randje te zitten.

En je moet mij niet zeggen daarmee te stoppen. Dat is voor mij hetzelfde als voor jou zeggen dat je moet stoppen met het zoeken naar informatie.

Laat ik het zo zeggen. Ik zou graag eens wat naar jou bevindingen luisteren. Mail gewoon eens wat. (oke, ik vind het gewoon leuk om over in feite misschien wel nutteloze dingen te discussieren. Ben soms echt een WHAT IF persoon)

Ik heb het idee dat ik de kennis wel beheers inmiddels, maar de toepasbaarheid blijft nog erg beperkt.

Voorbeeld dialoog met een medemens:
P: Hoi
X: Hoi
P: Hoe is het?
X: Goed, en met jou?
P: Prima...hoe was je dag?
X: Ja, leuk hoor. En die van jou?
P: Ach, z'n gangetje.
*stilte valt*

Alternatieve dialoog:
P: Hoi
X: Hoi
P: Hoe is het?
X: Goed, en met jou?
P: Ach, weer wat nagedacht over dingetjes...gaat wel aardig dus
X: Oh, wat voor dingetjes?
P: Ruimtekrommingen, afbuigingen van licht via de 4e dimensie bij zwarte gaten, etcetera.
X: Ik snap er niets van. Doe niet zo moeilijk.

Maar al onze kennis heeft voor ontzettende misstappen gezorgd.
Als we alle tijd tot nu toe in een verdeling van 24 uur zetten, hebben we een fosiele brandvoorraad opgebouwd is in 12 uur er in 0,00216 seconden doorheen gejaagd - om een voorbeeld te noemen.
Niet dat ik zo'n milieufreak ben, maar dit geeft duidelijke nadelen aan van onze kennis.
De situatie wordt niet complexer: mijn referentiekader wordt breder en mijn abstractievermogen groter.

Bedankt, dit vind ik een hele sterke van je. Toch wat kanttekeningen..
Ten eerste vind ik dat slim en dom geen tegengestelden van elkaar zijn. De wereld is simpelweg te complex om altijd maar slim te moeten zijn.
Daarnaast wil ik opmerken dat velen mijn passies ook niet accepteren. Maar dat zul jij met je wiskundeliefde ook wel hebben: je bent al snel een nerd, en wordt afgesloten van de normale medemens. Terwijl liefhebbers zoals wij helemaal uit hun bol gaan als iemand kan bewijzen dat elk willekeurig getal is voor te stellen als een som van maximaal 300.000 priemgetallen. :D
Maar hoe kan ik die acceptatie voor mijn idiootheden bewerkstelligen? En even pragmatisch bekeken: hoe kan ik meer respect opbrengen voor de levenstijl van anderen?

Maar hoe meer kennis ik opdoe, hoe minder mensen er in aanmerking komen voor intensieve sociale interactie.
Dan spreek je niet meer over 1 op 100, maar eerder over 1 op 10000.
Ik denk dat je een verkeerde richting inslaat als je die mensen als minderwaardig gaat bestempelen. Hun menselijkheidswaarde is gelijk. Bovendien: zij krijgen het voor elkaar om gelukkig te zijn, 'wij' niet. Wie is er dan de sukkel? Zij krijgen het voor elkaar om de dingen te bereiken die ze wellen, wij niet. Wederom: wie is er dan de sukkel?
Zonder al teveel succes als ik het zo lees, niet vervelend bedoeld.
Darwin heeft niet voor niets gezegd dat diegeen die zich het beste aan kan passen de meeste overlevingskansen heeft. Ik wil zowel met 'intellectuelen' als 'normale' mensen kunnen communiceren. Pas dan is mijn bestaan succesvol.
Quarks maken onderdeel uit van mijn kennisbestand :P
Zoals ik al aangeef is stoppen geen reëele optie op dit moment..
Aangezien ik er überhaupt het nut niet van inzie.
Noem je de laatste 6 jaar tijdelijk? Hoewel het op sommige momenten meer speelt dan andere.
Nogal apathische visie :P
Ach, ik ken er een handje vol denk ik. Niet voldoende voor een uitgebreid sociaal leven.

"Alles wat ik weet, is dat ik niets weet"
Zie een stukje hierboven over Darwin. Jouw levenswijze eindigt op uitsterven.

Mijn denkbeelden zijn sterk ge-oriënteerd op een deterministische causaliteitsleer. Ik geloof niet dat er dingen niet logisch zijn. Natuurlijk zijn er dingen waar ik de capaciteiten voor mis om het te bevatten, maar alles is in logica uit te drukken.
Simpel: er komt een stroom fotonen met een golflengte tussen 455 en 492 nanometer in mijn ogen. Die impulsen worden door mijn hersenen omgezet in iets waarvan wij hebben afgesproken dat we het 'blauw' noemen.
Waarom het er is weet ik niet, maar er zal beslist een verklaring voor zijn.
Zie hier een goed voorbeeld van hoever ik wil dat mijn kennis gaat.
Anders voeg je mij toe op MSN? pim@scholieren.com.

Volgende stap in de iteratie: nagaan waar de ander mee bezig is.

X: Ik heb van P. vernomen dat jullie een bedrijfje hebben gestart? Schiet het al op?
P: *heel verhaal*
X: *merkt iets op waar hij verder op kan borduren*
P: *reageert daar weer op*

Niks aan de hand :d

P: Ja, ik ook niet, daarom probeer ik het te begrijpen ;) ( :p )
X: Hahahaha

*retrieving irrelevant nonsense from news to continue conversation*

P: Hey, heb je ook op het nieuws gezien dat ze in Rusland die gijzelaars vergast hebben?
X: Mjah

*try to stimulate the other person*

P: Ik vraag me af of het ook op een andere en betere wijze mogelijk was geweest.
X: Euhhhh

:d

Hoe dan ook, beetje er omheen lullen kun jij wel. Je kan immers ook met mij praten en op de laatste meeting waar ik je zag, waren mensen onder de indruk van jouw uitleg over het ARBEG model :)

Hmhm, dus misschien is de vraag: "hoe geniet ik eveneens van simpele activiteiten?"

:D :D :D

Ik lees net dat ik zo uniek niet meer ben... ik vind jouw verhaal zeer intressant. Tevens vind ik het wel bij psychologie passen vanwege het feit dat het om het gedrag van de mens gaat.

En ik zou dan juist de reactie hebben: VEREENVOUDIG EN LEG UIT.

PS: alles wat door de mens zelf is gecreeerd is door de mens zelf ook te bevatten. We kunnen niks complexer maken dan dat we zelf zijn.

Als eerste, ik vind het een zeer goede topic hoewel ik wel erg goed na moet denken over hoe ik het eigenlijk moet opvatten. Kijk hoe iemand leeft bepaalt hij/zij zelf. Het is eigenlijk wel duidelijk dat als ik naar mijn omgeving kijk dat jongeren zich alleen maar volgieten met drank. Zelf ben ik precies hetzelfde. Ik probeer datgene dan ook niet te bevatten en ga er dus ook niet over na denken. Ik leef al ongeveer 4 jaar op deze manier. En het is misschien slecht maar het bevalt me goed. Ik denk dat de dingen die je probeert te bevatten dat je dat over moet laten aan je onderbewuste, deze weet meestal wel hoe de complexiteit in elkaar zit. Veel dingen om je heen komen op je afgewaait alsof het heel complex is terwijl het leven eigenlijk toch niet zo moeilijk in elkaar zit. Ik denk dat wij mensen vaak de dingen te moeilijk opvatten waardoor we denken dat het complex is.

Ik kan het spelletje wel een eindje meespelen, maar ik kan er geen genot uit halen. Ik kan mij niet inbeelden dat iemand er wel genot uit behaald.
Maar dat komt omdat ik de kennis beheers, dat ik weet waarover het gaat, dat het in mijn hart zit (als het ware), dat ik erdoor gepassioneerd ben. En dingen die uit mijn hard en emoties komen beleef ik veel genot aan, en dat heb ik bij oppervlakkige sociale interactie niet.
Antwoord: nee.

kennis is geil, maar heeft niets te maken met hoeveel succes je in realteit in je leven oogst. Dat jij niet begrijpt dat mensen lol kunnen beleven aan in jouw ogen stompzinnige dingen is gewoon cognitieve dissonantie.

Wat vind je er zo interessant aan? En als je het leuk vindt om te converseren op niet-zo-oppervlakkig niveau, ben je natuurlijk ook welkom op mijn MSN.

Oh, ik kan dingen ook wel vereenvoudigen en dan uitleggen aan anderen. Maar toch zien ze mij dan als 'betweter' en respecteren ze mijn passies niet.

Het wordt alleen complex omdat ik de complexiteit inzie.
Goed voorbeeld: je stelt dat ik meer dingen aan mijn onderbewust zijn moet overlaten. Klinkt als een leuk plan. Maar ik stel mijzelf weer de vraag: wat bedoelt hij met onderbewustzijn? Wat is onderbewustzijn? Zou hij het menselijke instinct en bijhorende emoties uit het amygdala-deel van onze hersenen bedoelen?
Je zet dingen wel erg beknopt neer, en biedt veel ruimte voor interpretatie. Zou je alsjeblieft ietsjes uitvoeriger willen zijn?

Dat is logisch en dat heb ik ook enorm, maar het neemt niet weg dat ik desondanks ook genot uit eenvoudige communicatie halen kan.

Tuurlijk vind ik het leuk om bijv. (schijnbaar) onverklaarbare zaken te onderzoeken (hoe kan het bijv. dat een meisje in Spanje na een ongeluk ineens Latijns kon? daar heb ik allerlei theorieen over .. van dat er in elk deeltje het hele verleden zit gegrift tot aan dat de hele wereld een illusie is), maar ik kan net zo goed met mijn zusje hamburgers in de auto eten en een hele conversatie houden over de mussen die op mijn motorkap schijten :D

Ken je de aspecten van communicatie nog?

- Het referentieel aspect: de boodschap refereert aan bepaalde feiten of gebeurtenissen.
- Het expressieve aspect: de boodschap toont de background van de zender.
- Het relationele aspect: de boodschap geeft aan welke relatie de zender en de ontvanger onderhouden, en kan ook invloed hebben op die relatie.
- Het appelerende aspect: de boodschap geeft aan wat de ontvanger moet doen of laten.

Jij bent teveel bezig met het referentieel en expressieve aspect, terwijl bij interpersoonlijke communicatie juist het relationele aspect de doorslag geeft.

Just think about it ;)

DE vraag: hoe?
Ik heb Watzlavick gelezen :p
(van dat boek krijg je overigens wel hoofdpijn :D)

Maar ik kreeg net de tip van iemand om mij meer op metacommunicatie te richten, dat vond ik wel een goede tip en ga het wat meer proberen.

Door andere doelen na te streven. Als ik 1 ding geleerd heb de laatste jaren dan is dat: "het gaat om mensen" :)

Ik communiceer niet, omdat het communiceren zo interessant is, maar omdat ik leuk met mensen wil omgaan. Meta-communicatie met een persoonlijk tintje dus.

Neem dat voorbeeld van die mussen die op mijn auto aan het ontlasten waren. Die mussen boeien mij werkelijk geen ene reet, noch wat ze deden, maar omdat mijn zusje erom kon lachen ging ik ermee in.

"Nou ja zeg, dat kan toch niet waar zijn .. eerst gaat die mij schijnheilig en lief aankijken, vervolgens schijt die non-chalant op mijn auto" en dat met verontwaardigde toon en verbaasd gezicht. Gevolg: zusje lacht.

Kijk, missie geslaagd. Het gesprek ging werkelijk nergens over, maar ik heb er toch genot uitgehaald. Simpelweg omdat ik de ander aan het lachen kreeg :)

jonge, ik lul gewoon wat, diepere uitleg zou alleen maar meeer gelul zijn hahaha

Het grote probleem is volgens mij niet dat je zo'n "enorme" honger naar kennis hebt, maar het feit dat je een abnormale neiging hebt om anderen te laten zien hoe slim je wel niet bent...door te pooieren (pooier, pimp, pim..haha ;\) met je kennis drijf je alleen maar een wig tussen jou en je "medemens"...

Ik bedoel: welke idioot zegt er nu aan het begin van een gesprek:
"P: Ach, weer wat nagedacht over dingetjes...gaat wel aardig dus ..."
, dan vraag je er toch gewoon zelf om? Je gaat er daar namelijk al van te voren van uit dat de ander het niet interessant vind: waarom noem je het dan?

PS. er zijn genoeg mensen die niet alleen maar geven om uitgaan en felgekleurde alcoholische versnaperingen :) misschien wordt het tijd om eens andere mensen te ontmoeten? :)

:D:D:D

Juist niet, ik weet veel over gezondheid: daarom zal ik in leven blijven.
Wanneer je moet overleven, heb je meer aan medische kennis dan aan wiskunde. :)

Hoewel daar ongetwijfeld wel argumenten tegen zijn. :p

Volgens mij doelde Pim op iets anders, Daniel.

Ik zal je toevoegen als ik thuis ben ;)

Hmmmmz, sorry. Maar als het mij totaal niet zo interesseren dan zou ik het niet vragen. Ik zag op de middelbare die lul voor de klas als een zeikerd omdat hij ons erop hamerde dat we dingen MOESTEN weten. (terwijl ik gewoon liever eens een keer overkijk als ik zin heb zonder dwang. Dan lukt het gelijk ook beter) Maar dat wil niet zeggen dat ik hem een betweter vond. Kheb ze er vaak genoeg uitgeluld.

Ik heb niet alles gelezen, alleen de eerste paar posts, maar wat ik wil zeggen is: JIJ bent niet degene die 'verslaafd is'. Dat zijn zij. Aan blind consumeren en je overgeven aan hedonisme. Kan wel de makkelijkste of plezierigste staat zijn, maar is ie reëel? (in de zin van 'is het vol te houden?' 'is het wat je écht wil' 'vind je later nog steeds dat dat de beste keuze was?' 'zou iedereen het kunnen doen?' 'ben je onafhankelijk?')

Bij mij luiden alle antwoorden 'Nee'.

Unexplained, als ik je verhaal zo lees denk ik dat jij de ware voor mij bent. Ok, grapje. Maar ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Als ik in een discotheek ben met vriendinnen, snap ik niet dat zij helemaal uit hun dak kunnen gaan met een drankje in de ene hand, een leuke 'gozer' aan de andere hand en dan de hele avond staan hupsen op stomme trance, geen enkel zinnig gesprek voeren en vervolgens naar huis.

Ik probeer altijd onder het uitgaan uit te komen. Een enkele keer heb ik het geweldig naar mijn zijn, maar dan moet daar wel een middag vol pittige discussies aan vooraf zijn gegaan. Dan voel ik me goed. Of ik moet een boek of interessante tekst hebben gelezen. Dat zijn dingen die mij oppeppen. Natuurlijk drink ik ook, ik rook, en ik probeer van het leven te genieten op een 'easy' manier. Maar ik weet van mezelf dat het daar niet bij ophoudt voor mij. Ik wil pragmatisch en theoretisch bezig zijn, observeren, overal een reden of betekenis voor verzinnen, en ga zo maar door.

Ik heb hier meerdere malen over gepraat met mijn vader, die precies zo is. Al zolang als ik me kan herinneren heb ik me in ieder gezelschap waarin ik terecht ben gekomen een 'vreemde eend in de bijt' gevoeld, zoals ze dat zo mooi zeggen. Ik voelde me altijd anders. Ik ben een denker, natuurlijk zijn een heleboel mensen zo, maar toevallig kom ik ze nooit tegen, of pik ik ze er niet uit. Sinds een jaar of twee heb ik besloten me erbij neer te leggen dat ik anders ben en denk dan anderen. Ik heb andere dingen meegemaakt die mij hebben gevormd tot de persoon die ik ben.

Laatst op een feestje ontmoette ik een jongen die aan mij meteen zag dat ik ook zo'n 'moeilijke denker' was. Ik vond het geweldig om met hem te praten, samen observeerden we de andere feestgangers en kwamen tot de conclusie dat het verdomde makkelijk zou zijn als wij ook zo relaxed van een avondje zuipen en dansen konden genieten. Maar helaas, dat is voor ons (nog) niet weggelegd.

Als je het begrijpt, zou je je kunnen aanpassen om de afstand te verkleinen.

Leef vanuit wie je bent, als mensen dat niet accepteren, dan zullen ze je nooit echt accepteren.

Zie het ook als een piramide. Hoe meer kennis/begrip je hebt, hoe minder je het kunt delen met andere. We gaan dus ook niet tenonder omdat de verdeling in die piramide altijd hetzelfde blijft.

Denk ik dan ;)

En wat is je MSN adres? :)

intrigerend...

Ik kan me voorstellen dat je daar genot uit haalt. Zou ik ook doen.
Het inspireren, passioneren, etcetera van mensen vind ik ook geweldig. Maar de praktijk is lastiger dan de theorie op dat vlak.

Eigenlijk zoek ik dus gewoon pragmatisch advies. Mensen laten lachen is één.
Bedankt voor je wetenschappelijke analyse.
Beste MazeMouse, ik denk dat het voorbarig is om jouw eigen persoonlijkheid zomaar te projecten op die van 'de massa'. Misschien, en verbeter mij als ik er naast zit, zit daar een verschil tussen.

Ik denk je punt te begrijpen. Je stelt dat het afhanklijk is van de perceptie, niet waar?
Het is natuurlijk heel moeilijk om te beoordelen of de ene levenswijze beter is dan de ander, zeker als je zelf deel uitmaakt van een levenswijze. Zelfrefererende systemen zijn bij voorbaat al paradoxaal.

Ik kan concluderen dat mijn levenstijl mij verder brengt: ik kan progressie binnen mijzelf waarnemen, als ik het afzet tegen objectieve maatstaven.
Maar is dat voldoende bewijs om te concluderen dat mijn levenstijl daarmee de juiste is? Ik ben skeptisch.

*Pim heeft er nog even overna gedacht*

Interessante theorie, maar ik denk dat je theorie stukloopt op het 'leven vanuit wie je bent'. Natuurlijk heeft ieder mens bepaalde competenties en aspiraties, maar die zijn stuurbaar.

Bovendien is je stelling over de pyramide enigszins paradoxaal in één ding: als ik absoluut geen kennis zou hebben, zou ik het met iedereen kunnen delen. Maar dat kan niet, als er geen kennis is. :D

(point taken, verder, bedankt voor je analyse :))
pim@scholieren.com

Wie weet ;)
:(
Je moet natuurlijk oppassen als je stellingen doet als 'geen enkel zinnig gesprek'. Dat heeft natuurlijk alles met betekenisgeving te maken. Voor jouw vriendinnen heeft zo'n avond een zinnige betekenis, binnen hun context, anders zouden ze niet tot dat gedrag overgaan - lijkt mij.
(dit is overigens geen persoonlijke aanval - alleen een bezwaar bij jouw stelling)
Dat herken ik volledig. Hoewel ik mezelf regelmatig 'dwing' om uit te gaan. Al is het alleen maar om een beetje onder de mensen te komen.
Je bent natuurlijk voornaamlijk anders omdat je denkt dat je anders bent. Zoals een wijs man ooit zei: "Het gat tussen jou en anderen bestaat alleen binnen je eigen wereld".
Cognitieve dissonantie treedt natuurlijk vrij snel op in deze situaties. En nee, ik weet geen manier om daaraan te ontsnappen...wist ik het maar :) Als ik het weet, vertel ik het je.
Feestjes zijn over het algemeen geen plaats waar je 'denkers' tegenkomt.
Beetje sneu misschien, maar wel heel waar: op Internet kom ik ze nog het meeste tegen. Vaak zijn de echte denkers een beetje excentriek en teruggetrokken, Internet is een perfect laagdrempelig communicatiemiddel met een groot bereik.

Ik herken veel in je verhaal en mag mezelf gelukkig prijzen dat ik een groep, een héchte groep mensen heb gevonden die ook allemaal zich interesseren voor 'de complexiteit'. In deze groep zoeken mensen op allerlei verschillende gebieden naar kennis; iemand ontwikkelt zijn eigen taalsysteem, de ander is bezig met kunstgeschiedenis of wiskunde, maar wat ons bindt is filosofie. Zo is het ook begonnen; als extra filosofie klas voor de geinteresseerden.

Toch kon het soms zijn dat je zó werd meegesleurd in deze manier van denken en het doel 'kennis vergaren', dat je inderdaad onderscheid maakte tussen oppervlakkigheid en diepzinnigheid en daar ook waarden aan toekende. Dit zijn twee grote fouten. De eerste is een groep (dit kan ook jezelf zijn!!) benaderen alsof je een aparte manier van denken en een ander doel hebt. De tweede fout is jouw manier van denken boven die van anderen stellen.
Gevolg hiervan was dat je je geisoleerd voelde, onbegrepen en totaal ongeschikt voor de maatschappij vond en zodoende er ook van overtuigd was dat je niet in deze maatschappij zou kunnen slagen.

Waarom is het eerste punt fout zul je misschien denken? Het is moeilijk uit te leggen, omdat het grotendeels met gevoel heeft te maken. Wat ik ondervond, was dat ik kennis, inzicht en het vinden van waarheden boven mijn eigen gevoel en intuitie stelde. Dit leidt tot het niet begrijpen van andere mensen. Veel mensen zijn namelijk wél heel erg gericht op anderen en vinden daar ook hun geluk in. -Het is trouwens ook ontkennen van je mens-zijn!!-
Maar ook hebben zij intresses; iedereen heeft intresses en een persoonlijkheid! Wat helpt is te leren luisteren naar je eigen intuitie en gevoel en zo intresse te krijgen voor anderen. Als je zo mensen beter leert kennen, zul je tot de ontdekking komen dat er meer mensen zijn met wie je kunt opschieten en daar gelukkig van kunt worden, ook al hebben zij een andere opstelling tegenover wiskunde. Het gaat om de balans tussen enerzijds je interesses uit te kunnen werken en anderzijds je gevoels(en dus sociale)leven te ontwikkelen. Niet alleen de wereld is complex en heeft vele facetten; jij ook!

Zie het denken niet als de enige manier van zijn; ook door het leven te béleven kom je tot inzicht.

!-Je stelt je nu bóven de complexiteit en wilt deze ontrafelen, maar hoe kun je die leren kennen zonder er zelf onderdeel van te zijn?-!

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat je zelf gelukkig wordt van dronken worden, dit is slechts één manier van het 'actieve' leven. Maar wat ik vooral opmaakte uit je post, was dat je mensen wilde leren begrijpen en in die complexiteit wilt komen te staan. Dit kan dus door je niet blind te staren op jouw 'doel' (waar je dus -terecht- aan twijfelt, toch?), maar ook je gevoelsleven en liefde/geluk kunt ontwikkelen, pas dan ben je een volledig mens in al zijn complexiteit. Je zult er dan achterkomen dat mensen niet zo gek veel verschillen.

Dat klinkt ultiem gaaf, naar mijn (beperkte) maatstaven. Helaas zit ik op dit moment niet op school, en heb ook geen plaatsen waar ik eenvoudig mensen van 'mijn soort' tegenkom, uitgezonderd het prachtige Internet.
Graag wil ik een kleine nuance aanbrengen: kennis is voor mij geen doel, maar een middel. Het doel is een succesvol bestaan hebben, met alle facetten die daarbij van belang zijn: aanpassingsvermogen, kennis, persoonlijke competenties bevredigen, etcetera.
Het proberen jezelf aan je menselijkheid te onttrekken, lijkt mij nog steeds absoluut menselijk. Maar als ik het goed begrijp stel je dat ik ze niet begrijp omdat ik onvoldoende mijn eigen gevoel (wat voor gevoel bedoel je precies?) en intuïtie gebruik?
Au contraire, beste SoundOfSilence. Het is juist onmogelijk om een systeem te leren kennen als je er zelf onderdeel van bent.
Zie Epimenides.

Het is nog steeds van het grootste belang om je af te vragen of mensen ooit buiten zichzelf kunnen treden - en of computerprogramma's dat kunnen. Natuurlijk kan een programma zichzelf modificeren, maar een dergelijke modificatie moet om te beginnen inherent zijn aan het programma zelf en kan dan ook niet meetellen als een voorbeeld van 'buiten het systeem treden'. Hoe het programma zich ook wendt of keert om buiten zichzelf te treden, het al de regels die inhererent zijn aan zichzelf altijd blijven volgen. Het is voor het programma net zo min mogelijk daaraan te ontsnappen als het voor een mens mogelijk is om vrijwillig te beslissen niet meer aan de natuurwetten te gehoorzamen. De fysica is een alomvattend systeem waaraan niet te ontkomen valt. Er is echter wel een kleinere opzet waarin men kan slagen: men kan zeker vanuit een subsysteem van de hersenen overspringen naar een uitgebreider subsysteem. Af en toe kan men de routine verlaten. Dit is nog altijd het gevolg van de wisselwerking van de diverse subsystemen van de hersenen, maar het kan wel het gevoel wekken dat je helemaal buiten die groep mensen waar jij het over hebt treedt.

Maar het is belangrijk onderscheid te maken tussen jezelf waarnemen en jezelf transcenderen. Je kunt op allerlei manieren een beeld van jezelf krijgen - in een spiegel, op een foto of film, op band, door de beschrijving van anderen, door psychoanalyse, enzovoort. Maar je kunt niet uit je huid kruipen en buiten jezelf gaan staan (moderne occulte stromingen en populaire psychoscribenten ten spijt). Een computerprogramma kan modificaties in zichzelf aanbrengen, maar het kan niet zijn eigen instructies overtreden - het kan op zijn hoogst bepaalde onderdelen van zichzelf veranderen door te gehoorzamen aan zijn eigen instructies.

Ik ga te ver van het onderwerp af...:o
Die analyse heb je heel erg juist.

Er zou natuurlijk moeten staan "voor mij zouden alle antwoorden nee zijn" (in het geval dat ik zo leefde). Maar vertel, wat is het intrigerende?

Ik concludeerde niet dat een levensstijl beter was dan de andere. Hoewel, 'hun' levenstijl veel nadelen blijkt te hebben, zoals dat ie niet te handhaven is, maar ik geef geen waardeoordeel. En zeker geen uitspraak over één levensstijl die de enige juiste is.

:)

Unex je moet wat minder met die breezerlui omgaan en wat meer met mensen die de zelfde interesses delen.

Over dat kennis de mensen fataal word dat hangt er maar net van af. met een beetje geluk evolueert de mens ook nog wat verder en who knows, misschien iets betere hersentjes...?

Het is mij in het verleden wel opgevallen op hoe minder je nadenkt hoe beter je in de maatschapij past.

P: Hoi
X: Hoi
P: Hoe is het?
X: Goed, en met jou?
P: Ach, weer wat nagedacht over dingetjes...gaat wel aardig dus
X: Oh, wat voor dingetjes?
P: Ruimtekrommingen, afbuigingen van licht via de 4e dimensie bij zwarte gaten, etcetera.
X: Ik snap er niets van. Doe niet zo moeilijk.


ik ken nog wel een paar mensen in mijn directe omgeving die dol enthausiast zouden reageren en je zouden overvloeden met hoe zij dat zien enzo, laatst hele discussie gehoord over licht enzo, hou ik mezelf niet mee bezig. maar zeker wel interresant.

tja niet iedereen heeft er problemen mee zoals jij, soms heeft het geen zin om ergens overna te denken, ik ga er gewoon vanuit dat die mensen die jij omschreef gewoon simpeler zijn dan jij blijkbaar, waardoor ze gewoon sneller in hun behoeften worden voorzien. :)