Kan ik haar 'laten vallen'?
 

Hoi... :(

Ik zit met een probleem. Een van mijn beste vriendinnen zit al jaren met veel problemen (zie mijn andere topic). Ik probeer haar daar zoveel mogelijk mee te helpen, maar het begint een beetje moeilijk te worden. Ik moet haar overal mee helpen: school (oh! je moet me helpen met mn frans, ik kan het niet!), haar problemen, en als ze met iemand gaat praten daarover is het: "oh, je loopt toch wel even mee?"
Tot voor kort heb ik dat braaf gedaan. Maar er lijkt geen einde aan te komen en ik heb het idee dat ze me alleen maar gebruikt. Onbewust misschien, maar toch.
Nu is er een ander meisje (een nieuwe vriendin sinds begin dit jaar) en die heeft een beetje dezelfde problemen. En ze kunnen zo goed met elkaar praten! Jaaa.... Zegt ze dus tegen mij: "Ja, ik kan met jou wel praten, maar met haar beter, want jij begrijpt het niet!" Ik heb godverdomme (sorry) meer dan twee jaar proberen te begrijpen wat ze heeft en waarom en hoe, en nu laat ze me vallen.

En het grootste probleem is misschien wel dat ze me gigantisch beïnvloedt: ik begin me behoorlijk kut te voelen en maak me bezorgd over haar. Niet dat het haar echt iets kan schelen. En om te voorkomen dat ik zelf depressief ofzo wordt, wil ik haar eigenlijk wat minder zien - ze moet toch eens op eigen benen leren staan en met die andere meid erbij lijkt het alsof ze me niet eens nodig heeft...

Kan ik dit maken? Want als ik dit allemaal tegen haar vertel, wordt ze boos op me, zo niet woedend. "Ik kan er toch ook niets aan doen!" Volgens mij praat ze de helft zichzelf aan... Ik weet het niet meer, help!!!

:(

Liefs, Krummeltje.

Ik denk toch nog eens proberen met haar te praten, of haar een brief schrijven waarin in het uitlegt (die kan ze dan thuis lezen als jij er niet bij bent, kan ze alles lezen en je niet onderbreken, en het daarna even laten bezinken (of ze belt je, maar ja) voor ze je weer ziet ed. Of als ze met een leraar op school praat ofzo kun jij ook eens met die leraar gaan praten, of met je mentor ofzo, hoe die er over denken, die kennen dat meisje ook.

Je moet er in ieder geval niet pats boem laten vallen. Schrijf inderdaad een brief waarin je je gevoelens en gedachten opschrijft. En geef haar daarna de tijd. Als ze echt iets vind van jullie vriendschap zal ze zelf wel inzien wat er aan de hand is en zal ze het wel snappen. Bij mij heeft het gewerkt (min of meer) dus probeer het. Dan zul je daarna iig weten wat je aan haar hebt.

Nou ja, er zijn natuurlijk wel grenzen aan wat je voor haar kan en wil doen en ook aan wat je toelaat van haar, ik vind de manier waarop ze jou min of meer inruilt voor dat andere meisje niet erg netjes. Misschien kan ze inderdaad wel beter met dat andere meisje praten omdat ze lotgenoten zijn, maar om dan zo botweg tegen jou te zeggen: "Want jij begrijpt het niet," tja... dan zou ik ook wel zoiets hebben van, pardon? Ik probeer je zo goed en zo kwaad als het gaat te helpen en dan krijg je zoiets?!

En als iemand problemen heeft wil dat niet zeggen dat er voor diegene geen grenzen zijn aan hoe diegene zich gedraagt en wat diegene van een vriendschap mag eisen. Ik krijg inderdaad de indruk dat ze je, bewust of onbewust, een beetje gebruikt. Ze weet dat ze bij jou toch wel alles voor elkaar krijgt en aan de andere kant is er dat meisje dat haar kennelijk goed begrijpt. Op die manier heeft ze 'the best of both worlds', iemand die in praktische zin alles voor haar overheeft en iemand die haar, naar haar gevoel, begrijpt. Maar zo werkt het natuurlijk niet en daar heb jij groot gelijk in.

Ik zou het haar in elk geval duidelijk maken en dan niet zwichten voor zielige verhalen, want nogmaals, dat ze problemen heeft wil niet zeggen dat er voor haar geen grenzen zijn. Het is wel duidelijk dat je gas terug moet nemen, want het is hoe dan ook niet de bedoeling dat je meegesleurd wordt in haar problemen. Jij moet nu heel duidelijk je grenzen gaan stellen, af en toe voor jezelf kiezen, af en toe dingen weigeren. Het is dan aan haar of ze dat kan accepteren of niet, en of jullie vriendinnen kunnen blijven.

Veel sterkte, en durf af en toe wel aan jezelf te denken, dat hoort er ook bij.

Ik vind het een goede zaak dat je eens wat meer aan je eigen denkt. Altijd maar anderen helpen gaat op een gegeven moment ten koste van jezelf dat zie je zo wel weeer. Laat je er niet door meeslepen wat het misschien nou al gedaan heeft. IK zou het haar rustig vertellen en eens kijken naar haar reactie. Als het goed is zou ze er zeker begrip voor moeten tonen........

Relax meid, zie dit niet als een kwaad bericht, maar als een eerdere verlossing van problemen van haar tegenover jou. Jij hoeft je daar niet druk meer over te maken, ze heeft nu een andere om hier over te praten, dei zellicht dergelijke problemen ook bij haar kwijt kan. WEL vind ik het vreemd dat ze het op deze manier brengt, aangezien het mij zou laten twijfelen over het feit waarom ze met deze problemen voorheen altijd bij jou kwam, als jij juist niet begrijpt wat zij bedoeld :s. Een curieus iets. Des al niet te min, wees niet te fors in het verwoorden van je woede dan wel vrijheidsuiting jegens haar, ze heeft al problemen genoeg... maak gewoon duidelijk dat je tegenwoordig zelf wat meer tijd nodig hebt voor andere zaken, ditis immers ook gedeeltelijk waar, je wilt deze tijd wel degelijk aan andere zaken besteden, is het niet? Een voor jou "drukkere" tijd aanbreking zal haar als het goed is niet boos, dan wel woedend maken maar laten inzien dat jij ook een eigen leven, dan wel probleem wereld hebt en hier tijd in moet stoppen... mits ze logica gerichte beargumentatie gebruikt om de wereld om haar heen te snappen in plaats van de stelling "iedereen is tegen mij"... overigens denk ik dat ze met haar Frans problemen toch nog het beste altijd bij school terecht kan :s.

Hoop dat je hier iets aan hebt

Overigens wasteland... helpen hoeft niet ten kosten van jezelf te gaan, mits dit helpen voor de persoon in kwestie een fluitje van een cent is en dit helpen blijft bij enkele personen en de geboden hulp geboden kan worden binnen de perken van je eigen tijdsindeling en agenda. Op drukkere perioden moeten anderen inzien, dat het verlangen naar hulp onderdrukt dient te worden... hulp bieden is immers ook een vorm van zelfontplooing en wellicht een vorm voor het krijgen van positieve reacties van anderen wat een positiever zelfbeeld schetst... zeer zeker hoeft dit dus niet ten koste van eenzelf te gaan... (hehehe... ;) )

Ik denk niet dat je zomaar iemand kunt laten vallen, maar je moet wel aan jezelf gaan denken. Praat erover. Suc6.

Inderdaad net wat je zegt. Ben blij dat je mijn woorden benadrukt! Hulp is inderdaad wel een manier van zelfontplooing alleen moet de persoon in kwestie daar wel voor open staan.