Scientist
 

As the clouds blacken the sky,
I can't help myself, wondering why.
Why this feeling deep inside,
Tears me up and makes me hide.

Hiding for all fears in life,
Pains me like a cutting knife.
Now I see I'm on my own,
Now I see I'm left alone.

I must find my own way till the end,
Without a wife, without a friend.
This all makes me a pessimist,
But that's the life of a scientist.

1x up :p

mooi man!!!! moet je verder uit breiden, songtext van maken ofzo (y)

dit is niet autobiografisch is het wel? ik zie er namelijk weinig gevoel in...

[edit] ik bedoel dus: wat wil je hier nou mee zeggen? [/edit]

tis hier toch
Dansen op Papier?
Dat betekent dus gewoon dichten. En dichten hoeft niet op gevoel te gaan, maar als je naar de eerste 2 alinea's kijkt, zijn die wel autobiografisch, alleen verzon ik dit gedicht op onzin, en wilde er dus maf eind aan breien vandaar...

chill, ik zeg niet dat je het niet hier had moeten posten! zie je mij dat ergens zeggen? sorry hoor... anyway ik zeg gewoon waarom het gedicht mij weinig aanspreekt, tja mijn schrijfkunst is zeker ook niet alles en ik zeg ook zeker niet dat je te veel waarde moet hechten aan mijn kritiek...

dat zeg ik ook niet :p
maar je liet het klinken alsof elk gedicht je emotioneel moet raken, maar dat hoeft lang niet altijd. Zolang ik m'n gevoel maar weg kan schrijven.



De afstand nekt me...
ik voel het aan
ik zag haar komen.. maar nu alweer gaan
het gaat niet goed
maar het voelt zo goed
ik moet haar zien
ik moet haar spreken
ik moet weten of ik iets beteken
iets beteken in haar leven
het lijkt me sterk
het kan gwoon niet
de vrouw waar ik van droomde is er niet voor mij
het lukt allemaal niet
ze blijft zo blij
ze ziet niet dat het me aan 't hart gaat
ze ziet niks als ik met 'r praat
wat moet ik toch doen om dit te stoppen


dit vind ik bijvoorbeeld beter werk van me