Zwart, gedicht van Monrath
 

Het is zwart hier voor mijn ogen
Het is zwart in mijn bestaan

Ik heb het nooit gemogen
Van mij mag ik nu wel gaan

Het leven heeft geen waarde meer
en doet alleen maar pijn

Ik probeer het nu niet nog een keer
het moet maar eens over zijn




En, wat vinden jullie ervan?

Het loopt goed, zit leuke boodschap in, het is niet speciaal, niet bijzonder...

Misschien nog wat verder dichten, als doel, 't is wel leuk, weliswaar wat kort...

Beetje te simpel om het echt geniaal te vinden. Wel duidelijk en sprekend. Zeker niet slecht. Je moet idd misschien even verder gaan met dichten?:)

Misschien een volgend gedicht een vast schema (bv je lettergrepen per regel even nagaan) en rijmschema ook wat verder uitwerken. Langere stofes zijn vaak ook mooi voor het gehele resultaat :)

Lettergrepen per regel, wat maak je me nou?

Dat is een hulpje dat wel door meer mensen gebruikt wordt om een strikter schema te creëren...Bv eerste regel 10 lettergrepen, tweede regel 15, derde regel 10 lettergrepen en vierde regel weer 15. Geeft meteen wat structuur aan het geheel.

8 7
7 7
8 6
9 7

Ik heb het maar even gedaan :o Zoals te zien is zit er niet echt een regelmaat in. Toch is het metrum redelijk goed. Meer regelmaat geeft misschien wel meer structuur aan het gedicht (en dat kan nooit kwaad), maar ook bij vele beroemde gedichten is de regellengte niet regelmatig. Daar ligt het dus niet aan.
Het gedicht vind ik wat simpel, brengt een standaardboodschap naar voren, maar zoals ik al zei: het metrum is wel goed, en het gedicht loopt daarom lekker als je het leest.

ehm...wat is de boodschap dan?

Nou, dat het leven rot en vervelend is, haha. Mijn standaardboodschap, eerlijk gezegd.
Bedankt voor jullie reakties!!!
Ik dicht erg veel en ik heb er veel aan als jullie jullie mening geven! Zo kan ik betere gedichten maken en zo.
Dit gedicht had ik trouwens ter plekke bedacht, dus sorry als het niet helemaal loopt en zo. Het was wel een beetje een standaardgedichtje van me, maar goed.

Een heel ander soort gedicht van me: over naaktslakken!

De naaktslak

Er kruipt
een naaktslak
langzaam
over de weg
en laat
een klein
slijmerig
spoortje
achter
tot hij door een auto wordt overreden

dit leest echt heel irritant, ik vind het niet echt lopen, eigelijk echt niet lopen. Jammer is ook dat het eigelijk maar 3 zinnen heeft he?
als je hier verder mee dicht en het in volle zinnen zet zegmaar, dan kan het misschien nog een geinig gedichtje worden! wie weet!
Het eerste gedichtje vind ik daarentegen wel mooi! Loopt wel lekker, maar verder idd niet zoveel bijzonders

Hihi, ik weet het, het is gewoon een irritant gedichtje. Typisch Monrath.

Maar goed, normaal schrijf ik wat "beter lopende en normalere" gedichten, hoor!
Hier nog eentje:


Langzaam vormt zich het zwart
tot je niets meer ziet en hoort
enkel donker

Voorzichtig open je je ogen
en draai je je op je rug
enkel leegte

Herinneringen dringen zich op
tot je hoofd het niet meer aankan
enkel pijn

Gelukheid bestaat niet meer
Je toekomst is weg
enkel rust
de eeuwige rust

*buigt*

Ik vind de slak juist wel leuk gedaan, het een woord per regel schrijven is zeker gedaan om het tempo van de slak weer te geven?

Ja, precies!!!! Het is gewoon een weergave, je moet het ruimtelijk zien, je er iets bij voorstellen. Een auto is snel, een slak is langzaam. Vandaar dat taalgebruik zo. Als ik een gedicht schrijf, werk ik vaak met dit soort dingen. Ik houd me niet vast aan alleen woorden, ik betrek kleuren en geluiden er ook bij. Is dat raar?