Een 8, ik MAG niet falen
 

Ik moet een 8 halen,
minstens, lager is slecht,
Ik mag niet meer falen,
Dan ga ik kapot.

Ik ben niet zenuwachtig,
Ik ken het goed genoeg,
Kom op wees eens krachtig,
Anders gaat het fout.

Bang dat het niet gaat lukken,
M'n hart klopt in mijn keel,
nou niet gaan huilen Karen,
negeer het, hou je stil...

Ik ga gewoon die 8 halen,
Ik sla de 1e som maar over,
Je MAG absoluut niet falen,
De rest zal vast wel lukken.

Bang dat ik het niet meer snap,
de 1e toets gaat altijd fout,
een 8, dat is het moment,
dat ik wel van mezelf houd...

Ik moet die 8 halen,
Kom op, ik snapte alles goed,
Niet huilen, het is niet erg,
Het is WEL erg, voel hoe pijn het doet.

Ik val, ik glijd weg, ik moet huilen,
leren kan ik, laat me niet in de steek
hou me vast, troost me, laat me schuilen,
ik wil gewoon van mijzelf kunnen houden...

Qua gevoel en gedachten verwoord je je goed, maar ik vind het als gedicht niet echt geweldig; te simpeltjes, geen bijzondere vorm en woordgebruik. Maar voor een gevoelsdichtje hoeft dat ook niet altijd.

Hier ben ik het mee eens, en ik wil je hierover misschien wel een keer spreken als je dat wil natuurlijk ;) Het is namelijk vrij herkenbaar...