[stelling] Als je denkt verliefd te zijn, ben je het ook.
 

Verliefdheid. Een dwaling van realiteitszin, zo noem ik het weleens. Een bepaald persoon wordt al dan niet kortstondig geïdealiseerd, vormt een tortuur voor je bioritme en concentratievermogen, doorbreekt alle vormen van logisch denken, laat je arme maag rondjes draaien, enzovoorts.

Hoe dan ook, bovenstaande is het resulterende gevoel en gedrag dat verliefdheid kenmerkt, niet waar?

Nu het volgende: gevoel en gedrag komt voort uit gedachten die iemand over een bepaalde gebeurtenis of entiteit heeft. Als iemand dus dénkt verliefd te zijn, daarbij dus een ander idealiseert, zal diegene dezelfde symptomen vertonen als iemand die slachtoffer van een chemische reactie is geworden [img]http://********.tsd-webservices.nl/dump/clown.gif[/img]

Derhalve kom ik tot de volgende twee beweringen:

1. Als je denkt verliefd te zijn, ben je het ook.

2. Verliefdheid is suggestief en verraderlijk.

Eens of oneens? Gaarne met beargumentatie.

Als je schijnzwanger bent krijg je toch ook niet echt een kind? :p

Ik kom er nog wel op terug, maar heb nou geen tijd.

1. Als je denkt verliefd te zijn, ben je het ook.
Ja, je gaat je ernaar gedragen, gaat extra over iemand nadenken... alles wat jij al zei sluit ik me bij aan...
Net als iemand die denkt dat hij een ziekte heeft, opeens ziet en voelt hij al die symptomen, of een hoop...

2. Verliefdheid is suggestief en verraderlijk.
Juist. Je idealisteert iemand, je kunt niet meer objectief kijken hoe iemand is, als je dat normaliter al kunt. Daardoor kun je dus een relatie krijgen waar je achteraf pas erachter komt dat jullie werkelijk niet bij elkaar passen en elkaar echt irriteren... Het maakt mensen mooier dan ze zijn. Daarom is het meteen goed om na te denken over negatieve eigenschappen van je (toekomstige) vriend. Of bij vrienden van te voren al analiseren of het werkt, of iets beginnen door logisch nadenken, zonder verliefdheid, die komt vast later wel...

Klopt, maar je kan wel de verschijningen krijgen: Als hoofdpijn, misselijkheid. Denk maar aan die mannen die ook 'zwanger zijn' als hun vrouw dat is...

Ja, mijn punt is dus, dat je de verschijnselen wel krijgt, maar het niet écht bent.

Wat karakteriseert verliefdheid, behalve de verschijnselen?

de chemische reactie die hier dus niet plaats heeft gevonden.

Gedachten over gebeurteniseen kunnen emoties veroorzaken zoals angst. Angst op zijn beurt verzet het lichaam in een soort oorlogstoestand, waardoor er bepaalde stoffen aangemaakt worden in het lichaam, zoals adrenaline.

Wie zegt dat denken verliefd te zijn diezelfde chemische reactie niet kan inleiden? De andere lichamelijke verschijnselen, zoals slapeloosheid, draaierige maag enzovoorts treden immers ook op :)

Nou kijk...
De chemische reactie zal blijven bestaan zolang iemand die aanwakkert door te denken verliefd te zijn. Zodra diegene er geen zin meer in heeft of erachter komt dat het niet echt was, zullen de verschijnselen verdwijnen.

Terwijl echte verliefdheid niet controleerbaar is.

Verliefdheid is in mijn optiek sowieso niet controleerbaar. Wie kiest er immers vrijwillig voor te lijden? :D

Iemand die volledige controle handhaaft, wordt niet verliefd. Die gaat gewoon een relatie aan met iemand die hij leuk vindt en zal nooit last hebben van bovengenoemde verschijnselen.

Mensen die verliefd zijn, al dan niet door dit te denken, geven in principe al een heel stuk controle over zichzelf op en zullen er dan mijns inziens ook niet zo snel aan ontsnappen :/

je kunt ook over interessante dingen discussiëren, wist je dat? :o
*eye-opener*

'interessant' is een subjectief predikaat :p

Nee volgens mij werkt het niet zo. Je bent verliefd of je bent het niet daar kan je weinig zelf aan bepalen denk ik.
Andersom werkt het toch ook niet; als je verliefd bent op iemand maar die jou echt helemaal niet ziet zitten en dit op een nogal lullige manier duidelijk maakt, en je tegen jezelf gaat zeggen ik vind hem niet meer leuk, ik ben niet meer verliefd op hem, dan blijf je ook verliefd, wat voor klootzak het ook is. Dus als je kan denken dat je verliefd bent zou je ook kunnen denken dat je niet meer verliefd bent en dat werkt niet... bovendien kan je ook niet bepalen op wie je verliefd wordt... tenminste ik niet, het gebeurt gewoon... vandaar nee dat kan je niet zelf bepalen het is idd een chemische reactie die je volgens mij niet zelf kan inleiden... anders zou je alleen maar verliefd worden op momenten dat het je uitkomt (dus niet tijdens pw weken verliefd zijn enzo)...

Ik denk niet dat je jezelf wijs kunt maken verliefd te zijn. Daar zijn heel speciale gevoelens voor nodig, en die kun je niet erbij fantaseren.
Wel is het zo dat je niet zeker weet of je verliefd bent, dat heb ik ook wel eens meegemaakt. Meestal is het dan ook niet het geval. Echte verliefdheid herken je, dat overkomt je en daar kun je niks aan doen.
Ik denk ook dat ik nu pas voor de tweede keer écht extreem verliefd ben, en het is de eerste keer dat ik een relatie heb met iemand op wie ik ook daadwerkelijk smoorverliefd ben.
Natuurlijk heb je nog van die 'liefdes' op wie je gedurende een korte tijd gek bent, en die daarna nog wel leuk blijven, maar dat is niet wat ik onder oprechte verliefdheid versta.

Je kunt het jezelf ook niet wijs maken, maar als je (zo objectief mogelijk) het gevoel hebt dat je verliefd bent, dan gaat dat gevoel zichzelf versterken, met als gevolg dat je het ook echt wordt.

Maar suggestief & verraderlijk? Mwah. Je zou kunnen zeggen dat als je verliefdheid ervoor zorgt dat je iemand die niet mooi is erg mooi vindt (als in "Liefde maakt blind"). In die zin is het wel suggestief. Verraderlijk? Ik zou niet weten waarom.

Zou je denken? Of heb je het al meegemaakt?

Ik zou niet direct kunnen zeggen of ik dat al heb meegemaakt. Dat is namelijk nogal moeilijk: toen ik dacht dat ik verliefd was, was ik het toen al, of ben ik het daarna pas geworden? :P

1. Als je denkt verliefd te zijn, ben je het ook.

Nee. Verliefdheid is boven alles nog altijd een chemisch proces. Nu weet ik dat men de kracht van voorstellingsvermogen op het fysieke welzijn niet moet onderschatten, maar je kunt voor zover ik weet je eigen hersenen niet dwingen om die betreffende hormonen aan te maken. Verliefdheid wordt getriggerd door iets in de wederpartij wat men aanspreekt, wat dat moge zijn laten we nu maar even in het midden. Hoe het ook zij, je kunt jezelf wel inbeelden dat je verliefd bent, jezelf voorhouden dat je je op een bepaalde, 'verliefde' manier moet gedragen, maar uiteindelijk zal je plannetje toch stuklopen op de dissonantie tussen psycholgie en fysica (:p). De facto: je zult gewoon niet de vlinders in je buik, de dromen, de gevoelens hebben die je bij 'chemische verliefdheid' wel hebt.

Ikzelf heb ik een grijs verleden ook wel eens gepleit voor 'sociale verliefdheid', namelijk het selecteren van een partner op grond van objectieve maatstaven (nouja, alles is natuurlijk subjectief, maar in ieder geval objectief ten opzichte van de wederpartij). Dat blijkt echter in de praktijk niet te werken. Ook ikzelf kan me er niet toe dwingen iets te beginnen met iemand die ik niet leuk vind, hoe graag ik dat ook zou willen. Dan kun je nog beter jarenlang droog blijven staan of naar de hoeren gaan.

2. Verliefdheid is suggestief en verraderlijk.

Eerste gedeelte mee eens, tweede gedeelte onder voorbehoud.

Suggestief is verliefdheid zeker. De hormonale werking in je lichaam schotelt je een ideaalbeeld van de ander voor. Je zintuigen worden als het ware gedrogeerd, net als bij een aspirine: je pijnreflexen worden gewoon geblokkeerd. Bij verliefdheid is het net zo. Mensen die verliefd zijn, zullen beweren dat hun object een perfect gladde en mooie huid heeft, terwijl de persoon in kwestie werkelijk ónder de acne zit.

Verraderlijk, daar valt over te twisten. Het is moeilijk om tijdens een verliefdheid je realiteitszin te behouden, althans ten opzichte van degene op wie je verliefd bent. Als je maar in de gáten houdt dat je verliefd bent, hoeft verliefdheid niet per se verraderlijk te zijn. Je kunt er dan rekening mee houden (het adagium: 'weet wat je voelt' bij deze geïntroduceerd op het forum :D) en er eventueel op vooruitlopen. Als níet in de gaten hebt dat je verliefd bent, of je weet het wel maar je stort je er head over heels in, dan kan het zeker verraderlijk zijn, vanwege die gestoorde realiteitszin.

:/

Als ik het bovenstaande als 'waar' interpreteer, dan zou je er alsnog rekening mee moeten houden dat de discrepantie tussen cognitie en fysica per persoon varieert, al naar gelang de vatbaarheid voor suggestie en sensitiviteit.

Toegegeven, de chemische reactie zal naar aller waarschijnlijkheid niet equivalent zijn (doch wel enigsinds aanwezig).

Dat werkt niet :)

Hoe groot zal het verschil tussen 'leuk vinden' en verliefdheid zijn? Zou je het dan wel kunnen of nog steeds niet? Vergroot het enkel de vatbaarheid voor suggestie?

Dat is helaas makkelijker gezegd dan gedaan :D

Typefoutje verwijderd :S

Eens!!!!!!!!!!

Misschien klopt het niet bij iedereen, maar bij mij wel.

Op een gegeven moment voelde ik dat ik verliefd was, maar ik wist niet op wie. Na een tijdje kwam ik bij een meisje, Sharon uit. Dat zou dus betekenen dat ik lesbisch of bi was, maar dat vond ik eigenlijk helemaal niet zo'n rare gedachte. Immers, het was de eerste keer dat ik verliefd was. Ik raakte helemaal bezeten van het idee dat ik verliefd was op Sharon, en dat ik lesbisch was.

Tja, door nog wat meer problemen raakte ik depressief, en ik wist dat ik niet meer verliefd moest zijn. Maar ik geloofde zo hard dat ik het was, dat het heel moeilijk was om het te stoppen.

Of ik nou ooit echt verliefd ben geweest? Geen flauw idee...

ik sluit me hier volledig bij aan.
*aah shit. ik bedenk me ineens dat ik verliefd ben op iemand op wie ik niet verliefd wil zijn*