prachtig
 

gedichtje van 'n vriend van mij, ik vind 'm prachtig:

Geef me de pijn , die door je heen groeit,
en samen met de mijne breng ik ze waar armen niet rijken
en ogen niet zien.
Droevig zal ik in de regen staan , maar lachen in de ochtendzon.
Ik adem in je gedachten , zucht in de wind.
Maar in tranen die je me niet gaf, spoel ik weg over je wangen.
Dus spaar ze op, vergeet me niet.

btje cliche
maar wel errug mooi!!