Als een bruid
 

Als een bruid ging ik voetje
voor voetje de trap af
waar de omgeving haar glans
verloor en jij alleen telde

In gedachten speelden
harmoniële sferen, mijn vrienden
en leek het opeens alsof plotseling
het geluk mij toe lachte

Toen ik keek beneden in die mooie
blauwe ogen van mijn liefde
leek de wereld stil te staan
en mij te overheersen

Als een bruid schreed ik glimlachend
gelukkig de steile trap af toen ik
met een donder struikelde
viel en onschuldig stamelde

Sorry, sorry, sorry
Jasmijn...

'k vind het einde het mooist...de rest weet ik niet zo...tis meer de inhoud dan het gedicht zelf dat het voor mij mooi maakt oid...'k weenie...'t straalt niets uit oid...terwijl je meeste gedichten dat wel doen... Sorry.