vreemdgaan maar niet schuldig voelen
 

Even voor de duidelijkheid: Ik ben niet vreemdgegaan en ook niet bijna ofzow, maar ik zat laatst eens na te denken en ik schrok een beetje van mezelf.

Ik heb dus een lange-afstandsrelatie met een meisje uit rome, en we emailen enzo heel vaak en ik zie dr niet echt veel, maar naar verhouding gaat het prima. Maar nou ken ik dus een meisje waarvan ik weet dat ze me leuk vindt, en ik dacht er eens over na over wat er zou gebeuren als ik met dr zou zoenen. En ik voelde geen greintje schuldgevoel tegenover mn vriendin. Ik ben nooit eerder vreemdgeweest ofzow en ik vind het eigenlijk ook totaal geen stijl, maar ik voelde totaal geen schuldgevoel. Helemaal nix. Ik vraag me af hoe dat komt, want ik hou echt wel van mn vriendin, dat is het punt niet. Ligt dit gewoon aan mij of hebben mensen dit vaker?

Ach, als je echt zo superveel om je vriendin geeft zouden die andere meisjes toch niet zo boeien... lijkt mij dan iig, en ik vind dat iedereen dat gedoe met vreemdgaan maar wat opblaast enzo... je bent nog jong man, dat meisje woont kei ver weg, nou dan heb je er gewoon niet genoeg aan haar als je behoefte voelt met anderen te gaan zoenen...

ik zou er niet veel om geven als ik vreemd ga, dat doe ik zelf, als ik weet dat ik er spijt van heb doe ik het gewoon niet... simpel toch...

ja, maar ik vind vreemdgaan best wel lullig, daarom snap ik ook van mezelf niet dat ik dr geen schuldgevoel van zou krijgen. maar inderdaad, ik heb denk ik niet genoeg aan deze relatie want ik heb eigenlijk wel behoefte om met andere meisjes te zoenen, en ik weet nu al dat ik dat niet zal laten mocht die gelegenheid zich voordoen :o

Nou dan vind ik persoonlijk dat je t toch eerst moet uitmaken, anders kwets je dr bewust en dat is wel iets om je over schuldig te voelen!

je kan zeg maar, dat heb ik een keer gehad, toen ik 14 was, en ik schaam me er nu voor, vreemdgaan en je niet schuldig voelen.
ik voel me nog steeds niet schuldig, want ik begrijp gewoon heel goed waarom ik het toen heb gedaan.

Ik was zeg maar heeeel erg verliefd op een jongen, mijn vriendje, maar ik had altijd het gevoel dat hij me onderwaardeerde en van alles, eigenlijk was ik gewoon heel erg boos op hem, als ik erover wilde praten wimpelde hij me af en deed hij weer uit de hoogte

ik was verschikkelijk verliefd, maar ongelukkig verliefd zeg maar, dat ik huilend op bed zat na te denken over hoe ik nou op zo'n kloothommel kon vallen... (meisjes zijn toch raar)
en hoe onaardig hij soms ook deed, als hij me dan even aardig aankeek, sprong mijn hart meteen uit m'n lijf...

Op een avond heb ik toen met iemand anders gezoend, het kwam er gewoon van, die jongen was zooo lief en hij maakte me net mee op zo'n huilmoment van: wat moet ik nu?

Toen ik het opbiechte aan mijn toenmalige vriendje vroeg hij: heb je er spijt van? naar waarheid zei ik, nee totaal niet, want je behandeld me niet op de manier waarop het zou moeten, je onderwaardeerd me en ik zou het zo weer doen...

het mooie is dat mijn vriendje daarvan zo schrok, dat hij veranderde, en ook een lieverd werd. achteraf gezien schaam ik me wel een beetje, dat ik dat zomaar deed... omdat ik weet dat ik zoiets nu nooit meer zou doen

(raar zijn jongens ook, dat er eerst zoiets moet gebeuren voordat ze luisteren naar wat je te zeggen hebt over je rela...)

maarja, mijn verhaal gaat niet op voor jou... dan ben je gewoon een player

Ik denk dat mensen het vaker hebben.
Ben zelf ook vreemdgegaan en heb eerlijk gezegd ook niet echt een schuldgevoel

haha, een player? mocht ik bijna willen joh, misschien moet je eerst es ff weten waar je het over hebt voordat je dingen zegt.....

Dit klinkt me bekend.... Heb zelf een keer hetzelfde gedaan, maar ik voelde me achteraf wel schuldig.

ik ben ook vreemdgegaan maar mijn vriendje nam het blijkbaar niet echt serieus op want we zagen elkaar weinig.Dus heb ik troost gezocht bij mijn beste vriend ... :s ik schaam mij der eigenlijk wel een beetje over maar niet ten opzichten van mijn 'vriendje' (tis uit trouwens) maar ten opzichte van mijn beste vriend ...

Dit eerste deel is wel heel herkenbaar.
Ik had een vriendje en ik was zó stapelgek op hem, ik kon er echt niet meer mee omgaan. En hij maakte me alleen maar heel onzeker, hij zei steeds iets en dan bleek dat later niet waar te zijn, want dan zei hij weer wat anders...en op die manier maakte hij me helemaal gek. Toen vond ik hem zó gemeen, dat ik zoiets had van: "nu moet ik ook iets gemeens doen."
En toen ben ik dus vreemdgegaan en ik voelde me totaal niet schuldig. Het was totaal niet omdat ik de verleiding niet kon weerstaan ofzo, het was juist superranzig om met iemand te zoenen voor wie ik nix voelde.

je mist gewoon iets in de relatie met je vriendin, waarschijnlijk (zeker) omdat je haar niet vaak ziet. Dit wil niet zeggen dat je niet van haar houdt! Maar is houden van dan wel genoeg??

Lange afstandsrelaties kunnen werken, als je elkaar maar on a regular basis ziet denk ik. Ik ken een meisje dat na 2 jaar een relatie gehad te hebben met een jongen uit Barcelona er uiteindelijk naartoe is verhuisd. Het kan dus wel...

Maar dat je denk aan zoenen met iemand anders is doodnormaal denk ik. Zolang je 'r niet al teveel bij voelt maar iemand gewoon leuk vindt, en je bovenal van de wens geen daad maakt, moet het kunnen hoor.

Ik denk dat denken toch iets heel anders is dan het daadwerkelijk doen ..

oooohw... dat was natuurlijk een grapje...tsss
players hebben natuurlijk geen lange afstandsds relaties...

dat komt omdat je de consequenties nog niet ervaren hebt.

neem maar van mij aan, zodra JIJ er op achteruit gaat, krijg je ineens een schuldgevoel...