GELUK HANGT NIET AF VAN JE GEWICHT!! (lees a.u.b)
 

Ik wil hier graag even wat kwijt. omdat ik ermee zit en omdat ik mensen wil waarschuwen als ze erover zitten te denken om aan de lijn te doen.

Ik was 14 toen ik besloot dat ik teveel woog. Waar ik dat uit heb opgemaakt mag Joost weten, maar ik voelde me niet goed in mijn vel. Ik was ongelukkig, had ontzettend veel meegemaakt waar ik me geen raad mee wist, en zag het niet meer zitten. Ik zocht een uitvlucht. Ik bedacht bij mezelf dat het wel eens aan mijn gewicht kon liggen. Ik was te stevig, daar kwam het op neer. Misschien zou ik me wel beter voelen als ik magerder zou zijn. Nu was ik in die tijd (weet ik nu) goed op gewicht, maar absoluut niet te stevig of wat dan ook. Ik zag er eigenlijk heel normaal uit. Toch vond ik zelf van niet. Ik begon onschuldig te lijnen. Het ging van kwaad tot erger. Ik voelde me superieur en het leek er eventjes op dat ik me inderdaad happier zou gaan voelen. Ik verloor gewicht, mensen vonden me smal, maar ondertussen had ik niet in de gaten dat ik alleen nog maar bezig was met eten en afvallen! Dat maakt een mens gelukkig! (NOT) Langzaam maar zeker ontwikkelde ik ernstige anorexia en kon ik niet meer uit haar klauwen ontsnappen. Ik moest doen wat ze mij beveelde, ik zou me beter voelen, gelukkiger met nog minder kilo's. Ik zag ondertussen allang niet meer hoe erg ik eruit zag. Mensen keken me na, ik dacht dat ze een vet varken zagen lopen. Niks was minder waar.

Ik heb er ontzettend lang over moeten doen om bij mezelf na te gaan waar het probleem nou eigenlijk ligt. Door alles wat ik heb meegemaakt, twijfelde ik aan mezelf. Zoals zovele meisjes twijfelde ik ook aan mijn lijn, mijn lijf, mijn gewicht. Ik maakte de connectie; als ik maar afval, dan gaat het beter met me. maar ik realiseerde me niet dat ik op dat moment voor mijn eigen graf aan het tekenen was. Mijn leven stond volledig in het teken van eten en voornamelijk niet eten. Ik kreeg thuis vreselijke ruzies en uiteindelijk ben ik naar een kliniek gegaan om beter te worden. Ik voelde me verrot, ging niet meer naar school, ging niet meer uit, kon niet veel meer dan slapen en tv kijken, was opgebrand. Ik had zoveel kapot gemaakt, zoveel verdriet veroorzaakt en mijn lichaam was een puinhoop. Wat had ik mezelf ongelukkig gemaakt! Wat eerst een oplossing leek, bleek een verdoemenis waarin ik nog steeds aan het vechten ben, en geloof me, het is zwaar en het maakt verre van vrolijk.
Ik maak in de kliniek meisjes mee die zo mager zijn, dat ze bijna zijn overleden maar die zijn gereanimeerd. Die maanden in het ziekenhuis hebben gelegen en hun ouders waren op van verdriet. Langzaam zien ze wat ze hebben gedaan en krijgen ze spijt, moeten ze hard huilen over wat ze hebben weggegooid. Jaren zijn verpest, weken naar de maan. En dat alles omdat ze dachten dat niet eten een oplossing is. Dat is het niet! Ik wil jullie daar ontzettend voor waarschuwen. Het maakt kapot, dat is alles wat niet eten doet.

Think about it !!!!

Ik mag over een maand uit de kliniek, ik heb er dan 8 maanden gezeten en ik ben dan tien kilo in gewicht aangekomen. Ik voel me weer beter, zie het leven weer zitten en moet mezelf nog accepteren maar dat gaat mondjesmaat. Toen ik zo laag in gewicht was dat ik niets meer kon, was ik ook niet gelukkig. van mijn anorexia kon er nog wel veel meer kilo's af. Als je in het ziekenhuis ligt met een sonde in je neus, vind je anorexia ook nog dat je te dik bent. Het houd nooit op! Echt niet!
Houd jezelf niet voor de gek meiden, het leven is te kort om jezelf zo tekort te doen. ik wil jullie allemaal meegeven dat je mooi bent zoals je bent, en dat je gewicht daar geen bal mee te maken heeft.

liefs Maaike


Wil je me mailen, dan kan dat altijd.
feelthesnow@hotmail.com

Kijk en dit bedoelde ik dus laatst... Meid, je bent een heldin!

Ik denk dat iedereen wel weet dat het niet helpt, maar veel ( ik iig wel ) zijn best wanhopig en zoeken inderdaad naar een uitweg die voor de hand ligt: niet eten.

En het haalt inderdaad allemaal geen donder uit.

Maar je bent inderdaad een heldin!! http://forum.scholieren.com/smile.gif

ben blij dat het nu wat beter gaat en dat je de kracht hebt gevonden om er tegen te vechten. jammer genoeg vind niet indereen de kracht....

veel sterkte nog nicole

ben blij voor je dat het nu dan beter met je gaat!Het zusje van de beste vriend van mn broer (jaja) die had het ook, best ernstig.. die weigerde gewoon te eten, ze moesten haar dwingen http://forum.scholieren.com/frown.gif glukkig ist met haar uiteindelijk ook goed gekomen, maar het was wel heel kritiek met dr.
veel sterkte http://forum.scholieren.com/wink.gif

Super goed van je! Ik wil je heel veel sterkte wensen!

Kuzz van je naamgenootje

goed van je!k hoop dat dat die andere meiden die zich te dik vinden even aan t denken hebben gezet.veel suc6 verder!

Ik wil even iets zeggen over vrouwen en het ik-ben-te-dik-syndroom.
Als 20 vrouwens zeggen dat ze 'te dik' zijn. Hebben 19 ervan een mooi figuur..

Well done... *bewondering*

Ik ben blij dat je dit hier post, er zitten op dit forum zoveel mensen die zich veel teveel bezighouden met hun gewicht...

ik ben heeel blij dat je dit verteld.
ik vind mezelf ook te dik en wil ook niet meer eten. ik hoorde wel allemaal verhalen maar weet nu pas echt hoe ernstig het is.
ik wil nog wel afvallen maar hou me aan een ding en dat ik dat ik wel normaal blijf eten.

hartstikke bedankt!!
xxx

bij jongens komt anorektia vrijwel niet voor hoe komt dat eigenlijk?

misschien omdat de meesten minder bezig zijn met hun uitelijk dan meisjes? of omdat meisjes meer willen voldoen aan het ideaalbeeld zoals al die magere fotomodellen ofzo? Maar misschien zijn dit ook alleen maar vooroordelen van mijn kant..
Vrijwel niet klopt denk ik niet, het komt bij jongens wel voor alleen minder, en de kans dat je ervan hoort bij jongens is dus ook weer kleiner (die gast van silverchair had geloof ik wel anorexia..)

Hoi maai,
Zou je een keer willen afspreken als je weer thuis bent? Dat zou ik heel fijn vinden.

xxx (leo)

up

Ik heb net een programma op t.v. gezien over meiden met anorexia en ik moest huilen. Ik heb niet echt anorexia, maar wel een vorm ervan.

Ik weeg me elke dag en mijn gewicht bepaalt elke dag wat ik eet.
Ik eet tegenwoordig wel weer regelmatig chocola 's avonds, maar alleen met m'n vriend samen en dan zorg ik dat ik de rest van de dag niet zoveel gegeten heb.

Ik weet zelf niet of ik hulp nodig heb, maar ik wil het ook gewoon niet!

hallo....ik wilde eigenlijk al gaan slapen maar ik d8 nog even op forum kijken......toen ik jou verhaal las d8 ik echt......wow meisje wat ben jij sterk geweest,ik denk dat heel veel meiden het onwijs fijn vinden dat je dit hebt gepost. ik ben zelf redelijk aan de smalle kant, vervelende opmerkingen krijg ik regelmatig naar me toe geslingerd, telkens hetzelfde....."wat ben jij dun", maar kom nix aan....ik heb dus het omgekeerde van jou... want ik eet genoeg, af en toe wel heel
veel...
maar echt onwijs goed van jou! meid succes en je bent echt sterk geweest!

ik ken meerdere joongens met anorexia
mischien weten ze het beter te verbergen ofzo, maar ze zijn er echt wel (helaas http://forum.scholieren.com/frown.gif).

veel sterke verder nog, ik vind het echt goed dat je je verhaal hier hebt verteld!

dat stukje over dat je tevreden moet zijn met jezelf

dat kan je toch ook bedeolen met mensen die zich eigen juist te dun vinden ze hebben het hier altijd wel over afvallen maar er zijn ook mensen zoals ik die dolgraag aankomen maar dat niet kunnen komen dat kan ook ene trauma worden want ik had jaren last van dat hoe meer ik in de spiegel keek hoe dunner ik me eigen vond ik zag alleen maar hoe dun ik was en at om bij te komen...ik heb nu ook wel geacepteerd dat ik een snelle stofwissleing heb en niet bij kan komen maar ik heb er nog heel vaak problemen mee

hey, lang geleje
ik wou gewoon ff hoi zeggen, heb helemaal gn prob met mn gewicht
fijn da het zo goed gaat!
http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

*knufgeef* Dama