de verwelkte schoonheid
 

doornen doorbranden mijn huid
rood, zwevend naar het dal
een groene sterke stam
waarschuwd een ander

verwelkte schoonheid
verdampte energiebron
een vaas gevuld met pracht
rode vurige passie

nu enkel slappe vormen
de eens zo sterke stam...
....knak...een echo
een veeg, weggevaagd

zonder medelijden
weggegooid
troon der schoonheid
de volmaakte rode pure vorm
nu, dood

zitten mooie stukjes in...

Dank!