In hoevere bepalen jou ouders jou vriend/vriendin
 

De vraag lijkt mij duidelijk. In hoevere bepalen jou ouders je vriend/vriendin?
Kan het je totaal niet boeien wat jou ouders van je wederhelft vinden, of is het voor jou een reden om te stoppen met de relatie?
Als je ouders je de relatie zouden verbieden, wat zou jij dan doen, toch door gaan met die relatie, of stoppen?
Vertel je snel tegen je ouders als je een vriendje/vriendin hebt, waarom wel/niet?
Zou jij in opstand gaan als je ouders jou nieuwe liefde niet leuk vinden?

:( deprimerende situatie :( maar dat terzijde...

Ik zou me er niets van aantrekken, maar ik weet wel dat het dan voor beide erg moeilijk wordt, zeker als er een grote afstand tussen zit enzo...

*knuv*

Ik vind het belangrijk dat ie 'goedgekeurd' wordt, en dat is tot nu toe altijd zo geweest. Weet niet hoe t zou lopen als mijn keuze niet gerespecteerd zou worden... Daar denk ik liever ook niet aan als t niet nodig is. Ken iemand die Moslim is. Ze mag geen Nederlands vriendje, en moet altijd liegen tegen haar ouders... Dat lijkt me nou helemaal nix :( Dat zou k niet kunnen.

mijn ouders bepalen 0% mijn vriend. Ik heb natuuurlijk het liefste dat ze weg van um zijn, maar als ik van hem hou dan is er niets wat daar tussen kan komen. Ik kom met alle soorten thuis hoor, als ie een beetje aardig is mogen mijn ouders hem al.

niet. Net zo min als dat zij mijn vrienden bepalen. Daar bemoeien ze zich niet mee. Hoewel ik wel denk dat zij als ik met een meisje thuiskom dat mij op de een of andere manier ongelukkig zal maken ze er wel iets over zullen zeggen. Maar de beslissing is aan mij.

1. Totaal niet. Het is mijn keuze, niet die van hun.
2. Het boeit me niet wat ze van hem vinden. Kijk, ik heb natuurlijk liever dat ze hem heel aardig vinden enzo, maar als ze hem niet mogen.. Najah pech gehad. Zal nooit met een relatie stoppen omdat zij hem niet leuk vinden. Het blijft mijn keuze, mijn vriend.
3. Ze kunnen het me niet verbieden. Als ik van hem hou dan blijf ik bij hem, no matter what. Mijn ouders hebben een keer geprobeerd mij en een jongen uit elkaar te drijven, maar dat is niet gelukt.
4. Ik vertel het altijd meteen als ik verliefd ben of ookal echt iets met hem heb. Ben dan mega vrolijk en kan het gewoon niet voor me houden. Ze merken het sowieso meteen al aan me.
5. Ik kom pas in opstand als ze zich onbeschoft gaan gedragen. Ze hoeven geen dikke vrienden te zijn ofzo, maar ze mogen wel gewoon 'hoi' zeggen als ie binnenkomt of hem beantwoorden als hij iets vraagt ofzo. Als ze hem negeren en vuil gaan kijken enzo.. Ja dan kom ik zeker in opstand.

Mijn ouders bepaalde helemaal niet met wie ik omga, of wie m'n vriend is/zou mogen zijn!
Natuurlijk zullen ze hun mening geven!
Maar ze zullen me nooit mogen zeggen,dat ik niets mag beginnen met een bepaald persoon! Zelfs al zouden ze me het verbieden ,hoewel ik niet denk dat ze me ooit zullen verbieden met iemand om te gaan!

Ik kies nog steeds zelf! :)
Met m'n vorige relatie zei m'n moeder ook haar gedacht! Maar ik ging er toch gewoon voor! Als ik m'n zinnen ergens op heb gezet... tja... :D !!
Maar ik heb gelukkig meestal 'leuke' ;) :p ouders! Ze vertrouwen me (y) en weten dat ik m'n eigen boontjes kan doppen (y) en dat ik een zelfstandige meid ben (y) !

Greetz Lindsay,xxx

mijn ouders vonden het nix, en wilde dat ik het uitmaakte want dat kon nooit goedkomen zo'n verre afstand.. en ik was er nog veel te jong voor..

ben ik blij dat ik eigenwijs ben :)

wat mijn ouders van mijn vriend vinden interreseerd me zeker wel.. de band tussen mijn ouders en mijn vriend is heel goed, en de band tussen mij en de ouders van mijn vriend ook :D zelfs mijn hele familie mag hem en zijn verdere familie leden ook daar ben ik eigenlijk wel heel erg blij om :)

de relatie tussen mijn ouders en mijn vorige vriend was heel slecht, hij had zich in het begin niet eens voorgesteld :rolleyes: dat duurde dus niet lang..

dusja.. ik luister naar wat mijn ouders vinden..

Ik heb nooit problemen gehad met mijn vriendinnenkeus omdat ik zelf verstandig genoeg ben met welke meid ik in zee zou gaan, en als ze leuk is weet ik zeker dat mijn ouders dat ook vinden. Dus mijn ouders hebben niet echt invloed, we kunnen het wel gewoon goed eens zijn.

ik vind het altijd leuk als mijn wederhelft goedgekeurd wordt; maar het is wel eens gebeurd dat ze hem niet geschikt voor mij vonden. niet omdat hij zo raar was ofsow; ik heb van alles gehad: van skater tot rustige jongen en van druktemaker tot heel lief. ik trok mij daar niets van aan; maar ik had liever gehad dat ze hem wel geschikt vonden. ik vond het namelijk niet zo leuk dat ik niet met verhalen over hem bij mijn ouders terecht kon; dus toen werd mijn beste vriendin het slachtoffer. najah dat is ze sowiezo al; maar toen nog een graadje erger. intussen is het al wel uit met die jongen; maar we zijn nog wel vrienden en dat vinden mijn ouders gek genoeg best.

liefs buffy

mja, eigenlijk helemaal niet. hun opvoeding heeft al een beetje bepaald waar ik op val, en voor de rest beslis ik het zelf.

mja, als ze zeggen dat ze het maar een apart jong vinden etc. ga ik er wel over nadenken.

maar ze zijn zelf ook wel zo dat ze mijn vriendjes niet tegen gaan spreken. ze leggen zich neer bij mijn keuze, zolang het maar geen alcoholist is of een drugsgebruiker ofzo... maar daar val ik dan ook niet op (opvoeding).

ze bepalen niks, ik moet het met hem doen, maar ik vind t wel heel fijn als t klikt, dat ze hem aardig vinden en makkelijk kunnen accepteren, zonder ruzie ect.

niet.. bepaal ik zelf..

da maak ik zelf wel uit..

doorgaan.. (lees bovenstaande regels) maar mijn ouders doen er niet moeilijk over..

ik vertel t altijd meteen..
en als me ouders mijn nieuwe liefde niet leuk vinden hebben ze pech en t zal me nie veel kunnen schelen..
ik doe toch wel wa ik zelf wil
(lijkt misschien opstandig ofsow, maar ik maak da zelf wel uit of ik een meiske leuk vind.. da hoeve mijn ouders oowk nie voor mij te bepalen)

zo :p

jup..

gelukkig bepaal ik zelf met wie ik thuis kom en wie niet. OOk in de liefde doe ik dat. Oke ik vraag soms mijn moeder wel een soms raad, omdat ik op sommige momenten erg twijfel en als zij het wel ziet zitten dan twijfel ik niet. :D Tja...beetje vreemd misschien, maar zij zal nooit zeggen van " met die mag je niet en met die wel". dat bepaal ik zelf. En als ik haar wel zie zitten en mijn ouders haar niet, wat overgens nooit zal voorkomen, dan...tja wat dan....dat weet ik niet. Hangt er vanaf hoe diep de liefde zit etc. Maar goed ik ga me daar geen zorgen over maken, want dat zal hier nooit voorkomen.

Bij mijn ex is dat wel voorgekomen. Zij is gelovig en ik niet en de ouders waren zelf voordat we iets hadden er tegen. En hebben sindsdien elk argument gebruikt om ons uit elkaar te halen [ "hij is kleiner dan jou", was minder dan 5 cm maar oke. "Hij is extreem". Totaal niet maar oke. En ga zo maar door] En toen ben ik een keer op bezoek geweest en die vader heeft niks gezegt en is later woedend weg gelopen met in gedachtte hoe zijn dochter ooit met mijn thuis kon komen. Nou ja zij kreeg allemaal ruzie thuis, want hoe kon zij nou met zo een iemand beginnen. Ik was te extreem En wat deed ik nou op een christelijk school als ik niet christelijk ben. En hoe denkt de familie er over. En toen begonnen ze ook nog over klein kinderen te zeuren :( Pfff...daar hadden wij nog geen zin in maar oke. En ja hoe zouden de mensen, wanneer wij over straat zouden lopen, over ons denken.
Een heel hoop gezeur dus. Uiteidelijk is het ook uit gegaan omdat zij het niet meer aan kon al die ruzie's thuis. Overgens er speelde meer en de argumenten die ik hier noem zijn nog netjes. Er zijn dingen gezegt die helemaal niet gezegt mogen worden

Een piqant detail is dat een moeder van een vriendin van haar , een vriendin waarmee ze op de basischool zat, die haar ouders ook kennen mijn juist wel zag zitten. En die zijn note bene ook christelijk..... :) En verder vond iedereen ons bij elkaar passen. Tja...... :( Ook haar vriendinnen die christelijk zijn.

Dus ja ik ben blij met mijn ouders. :D (y)

Niet. Mijn moeder keurt sowieso niemand af op uiterlijk, en qua innerlijk valt het meestal ook wel mee. Zolang iemand maar niet onbeschoft is, kan ze veel hebben. (y) :)

1) Mijn moeder bepaalt niet echt met wie ik thuis kom, maar ze zegt soms wel, als ze een jongen niet echt mag ofzo, van kom maar niet met hem thuis, dat zou ik niet goed vinden. Ik denk dat ze het uiteindelijk niet zo verbieden hoor, dat heeft weinig zin natuurlijk. Wel is het zo dat jongens die zij liever niet als ''schoonzoon'' ziet, ik daarmee toch niet thuis zou komen, omdat het gewoon jongen zijn waar ik niet op zou vallen.
2) Het kan me echt super veel boeien wat mijn moeder van mijn vriendje vindt, iets te veel misshcien wel. Gelukkig vindt ze ze wel altijd leuk. Ik denk niet dat het echt een rede zou zijn om te stoppen, maar het is natuurlijk wel veel minder leuk als je moeder je vriendje niet aardig/ leuk vindt. Ik ben altijd blij als mijn moeder, nadat mijn vriendje weg is, zegt het is toch wel een leuke jongen he :D :) .
Als ze het zou verbieden, uhm ik denk dat ze dat niet zou doen, ze weet dat dat niet werkt en dat daar alleen maar ruzie van komt. Zo heeft haar moeder ook een tijdje verboden om met een jongen om te gaan, toen heeft mijn moeder gewoon gezegd ok ik kies voor hem niet voor jou (nu is het wel weer goed hoor allemaal tussen hun). Maar verbieden heeft weinig zin dus... Zoals altijd...
3)Uhm ik zeg het niet echt snel ofzo, maar het is meestal wel duidelijk. Ik ben vrolijker, praat alleen nog maar over hem... en ja ze is ook niet achterlijk, als ik met een jongen iedere dag de honden lang uit ga laten... :D Ik heb hier trouwens wel een over na gedacht, toen ik nog nooit een vriendje had gehad van, hoe vertel je het thuis, maar dat is eigenlijk helemaal niet ter sprake gekomen, mijn moeder had het eerder door dan ik zelf (nou ja...)

Helemaal niet. Mijn moeder heeft niets te zeggen iver mijn vriend.
natuurlijk mag ze zeggen wat ze vindt maar ze heeft niks te bepalen en dat weet zij ook heel goed.

Kan het je totaal niet boeien wat jou ouders van je wederhelft vinden, of is het voor jou een reden om te stoppen met de relatie?
>> Het kan mij wel degelijk boeien wat zij van mijn wederhelft vinden. Als hij bij ons over de vloer komt heb ik liever wel de zekerheid dat ze hem ook echt mogen, anders voel ik me er heel ongemakkelijk bij maar ik zou er in eerste instantie niet mee stoppen.

Als je ouders je de relatie zouden verbieden, wat zou jij dan doen, toch door gaan met die relatie, of stoppen?
>> Mijn ouders zijn geen mensen die zomaar een relatie zouden verbieden of er zou wel iets heel serieus aan de hand moeten zijn, zoiets zeggen ze niet voor niets. Ik weet het zo nog niet.

Vertel je snel tegen je ouders als je een vriendje/vriendin hebt, waarom wel/niet?
>> Niet meteen in ieder geval. Zowat al mijn vriendjes kende ik pas 1 of twee dagen voor ik een relatie met ze kreeg en dan is het wel even afwachten of het ook daadwerkelijk wat wordt. Maar met een week of twee weten ze het meestal wel.

Zou jij in opstand gaan als je ouders jou nieuwe liefde niet leuk vinden?
>> Nee, het is een mening en meningen zijn vrijwel niet bediscussieerbaar, ik zou hem natuurlijk wel verdedigen. Maar gelukkig is dat nog nooit voorgekomen.

als mijn ouders hem verschikkelijk vinden, en dat ook zeggen, zou ik wel een beetje gaan twijfelen. Maar ik denk dat ze het nooit zouden zeggen, zo zijn ze niet. Als ik een relatie met iemand heb die lief voor mij is enzo gaan ze daar niks op aanmerken. Pas als ik met blauwe plekken thuiskom of als ik merk dat hij vreemd gaat (kortom: als hij me op welke manier dan ook pijn doet) gaan mijn ouders zich ermee bemoeien enzo.

Dwingen om et uit te maken zullen ze ook niet doen... :)

Ik zie nu op tegen de dag dat ik een vriendin heb en haar aan m,n ouders moet voorstellen :(

Naja, ze hebben niet echt veel in te brengen.. Maar als ze iemand nou niet echt een leuke jongen vinden, dan zouden ze dat wel zeggen denk ik maar niet verbieden. Daar moet ik dan zelf maar achterkomen.
Maar in m'n onbewuste luister ik toch wel vaak naar m'n ouders, maar uitmaken omdat zij zeggen dat dat moet.. zou ik nooit doen.

Ik ben degene die een vriendje heeft, m'n ouders niet. Toch laten ze wel merken wat ze van hem vinden. M'n papa is helemaal weg van m'n huidige vriendje, mams vindt het ook oke en zelfs m'n broer vindt hem aardig ;)

M'n ouders zeggen het ook als ze m'n vriendje niks vinden, maar ik blijf degene die er verder over beslist. Ik vind het fijn dat ze me daar niet in pushen:)

mij kan het niet bommen wat hun van mijn vriendin vinden, ik ga tenslotte met haar!
als ze het mij zouden verbieden om met mijn vriendin om te gaan zou ik er schijt aan hebben, dat werkt eerder averechts bij mij....
en ja als ik een vriendin heb dan weten ze het vrijwel meteen, kheb gelukkig een hele eerlijke, open relatie met mijn ouders! en ja in opstand komen zou ik niet doen, ik zou me er gewoon niks van aantrekken (is gelukkig nog nooit nodig geweest!)

Mijn eerste vriend mocht mijn vader niet. Hij is nogal een vrijdenker ( mijn vriend) en eigenzinnig. Mijn vader is een boerenlul. daarom paste mijn tweede vriend WEL bij mijn ouders. Ik pste alleen niet bij een boerenlul.

daarom ben ik nu weer bij mijn eerste vriend, en kan het me geen HOND schelen wat mijn vader van hem vind. Ik ga met hem op vakantie, blijf er een week slapen, en dat is allemaal welletjes, ben nu 18 en mijn vader heeft daar NIETS mee te maken

en daarbij speelt dat mijn vader hertouwd is en voor zijn vrouw gekozen heeft, en ik kies voor mijn vriend

Ze zijn al tegen zoveel van mn vriendjes geweest.. Maar ik ben bang voor ze dat ze er weinig aan kunnen doen.
Het is natuurlijk fijner als ze mijn vriendje accepteren / een leuke jongen vinden en dat ie ook thuis mag langskomen, maar doen ze dat niet, is dat jammer voor hun..

niet..
Het doet me tuurlijk wel iets al si kmerk dat ze hem niet echt mogen. Maar ik zal het daarom nooit uitmaken.. of niet met hem beginnen. Het is mijn keuze.. niet die van hun.
Ze merken vanzelf als ik met iemand heb... nog nooit zo ff gezegd..hehe

kuzz

Niet..

Over mijn huidige vriend zijn mijn ouders echter wel heel positief, ze vinden hem een leuke jongen en ze vinden het ook leuk dat hij wat ouder is dan ik (hij 21, ik 17) ze vinden dat hij spontaan is, gezellig... enz..

Dat vind ik wel heel fijn, ben blij dat ze zo positief over hem zijn..
Ik zou het niet leuk vinden als ze hem niet echt zagen zitten, maar dat zou hem voor mij niet minder leuk maken en zij zouden er ook niet moeilijk over doen, als hij mijn keuze is enzo..

Maar dat is dus niet van toepassing.. :)

Daar hebben mijn ouders totaal geen zeggenschap over. Over een half jaar zit ik op kamers! :D
Seriously: als hij hen niet bevalt is dat hun probleem, en niet (althans, in mindere mate) het onze! IK kies hem uit, niet mijn ouders...

ik moet met hem leven dus ze bemoeien zich er niet echt mee. soms zegt mn moeder weleens iets, maar ik trek me er nooit echt iets van aan. als ze bijv een keer zou zeggen dat ze hem niet mocht, dan zou ik het daarom niet uitmaken, of er over nadenken. ze heeft zoietzo niet zo'n grote invloed op mn keuzes, en in de liefde al helemaal niet, dat is toch zeker mijn zaak? :)
nee, mijn ouders houden zich er altijd wel buiten, en dat vind ik wel fijn.

*leest thread door* .. *grijnst even*

Ouders bepalen wel voor een deel jouw partner. Als je relatie met hun goed is, zul je eerder iemand nemen die zij zullen accepteren. Als je relatie met hun minder goed is, zul je juist iemand nemen die zij niet kunnen uitstaan. Althans, zo is het statistisch gezien vaak.

Ja, maar dat is dus jouw voorkeur die dan aansluit op de voorkeur van je ouders, omdat je gewoon een beetje op één lijn zit. En dus niet (en dit is hééél overdreven), dat jij smoorverliefd bent, maar omdat je ouders zeggen dat ze 'm niet zo aardig vinden, je 'm toch maar dumpt, wat mijns inziens (correct me if I'm wrong) de essentie was van dit topic.

ja mijn ouders zijn er best wel op gebrand dat het een 'nette' jongen moet zijn, goeie komaf blabla maar als ik m echt leuk vind en zij keuren m af hebben ze toch echt pech gehad want dan laat ik hem echt niet gaan :)

Mijn ouders bepalen niet echt mijn vriendin, maar geven wel heel erg uitgebreide meningen over meiden waarmee ik omga. Meiden van onder de 17 zijn compleet taboe en kleine kinderen volgens hun, en daar worden ook geregeld grappen over gemaakt thuis. Ook mag ene meisje geen slettenreputatie hebben.
Verder maakt het niet zo heel veel uit.

in zoverre ze je persoonlijkheid hebben gevormd, en ook in zoverre dat je naar ze opkijkt of hen veracht, als je naar hen opkijkt zoek je iemand die qua persoonlijkheid/uiterlijk op hen lijkt, veracht je hen dan zoek je 'n tegengestelde...

Ze bepalen dat niet maar ze zitten wel eens te zeuren over bepaalde meisjes :p

Op dat moment zelf zeggen ze niks, dat krijg ik altijd later pas te horen, als het uit is. ;) Gelukkig ben ik er dit keer van overtuigd dat ze m'n vriend echt heel graag mogen. :) Het maakt me ook wel uit hoe ze er over denken, maar ze zullen hem nooit (iig niet snel) afkeuren, gelukkig. Ze vinden dat ik oud en wijs genoeg ben om die keuzes te maken.

Mijn ouders hebben ook liever dat ik met een 'nette' jongen ga (ikzelf trouwens ook :p) en ze laten ook wel merken wat ze van hem vinden. Maar ik laat hem echt niet gaan als mijn ouders hem niks vinden.
Ik praat er trouwens heel open over, vertel mijn ouders (nou ja, eerder mijn moeder dan) vrijwel alles.

Mijn ouders zouden me nooit verbieden met iemand om te gaan... dat laten ze gelukkig gewoon aan mij over, maar als ze hem minder aardig vinden laten ze dat wel merken. Ik vind het wel fijn als mijn ouders hem mogen, maar als ik echt van mijn vriend hou zou ik me er absoluut niet door laten tegen houden als ze hem niet zo geweldig vinden. Ik vertel het mijn ouders niet altijd meteen. Van mijn huidioge vriend heb ik het pas vreteld na 1,5 maand omdat ie toen bij mij thuis zou komen... maar ze hadden natuurlijk allang wel iets door aangezien ik elk weekend daar zat :p

Ik woon alleen, dus boeit me niet wie ik leer kennen, k stel ze toch pas na een tijd voor.

M'n huidige "vriendin", wel een prob... Zij -moet- van haar ouders blijven bij het vriendje dat er al van d'r 16 jaar kent, omdat je "voor liefde moet vechten". Fouten mogen dus niet gemaakt worden...

Zij voelt bijna niets mer voor hem, en wilt doodgraag iets met mij, maarja het MAG niet.
Ze woont dan ook nog eens redelijk ver, niet bereikbaar met openbaar vervoer en voor mij meer dan anderhalf uur met de fiets ofzo...

Komt daarbij, ze is nogal euh.. "vurig", en dat is te merken aan onze chatgesprekken. Nu heeft d'r vader door haar logs zitten rommelen (jaaah en dit is normaal... Privacy hallo?), wat blijkt? Ik ben nu de 2 jaar oudere vieze pervert die z'n dochter wil gebruiken.

Ouders...
(en k ben nog zo'n brave :D)