Bang voor de dood?
 

Oke, ik weet niet of deze vraag hier al eens is geweest want ik ben hier pas sinds vandaag...Maar...Ben jij bang voor de dood?

Ikzelf ben er niet zo bang voor...Ik ben meer bang voor de manier waarop ik dood zal gaan...Of ik veel pijn zal hebben etc...

Maar...ik ben wel heel bang om een dierbaar iemand te verliezen enzow :(
Ik weet niet of ik daar wel over heen zou komen, want je hoort ooit van die mensen van mijn leeftijd die hun moeder/vader al kwijt zijn geraakt...en die toch door gaan met leven...ik weet niet of ik dat wel zou kunnen...
Ik heb trouwens ook nog nooit een dierbaar iemand verloren...Ja wel mijn lieve hondje die ik eigenlijk mijn hele leven bij mij heb gehad...maar dat is denk ik toch anders... :(

Maar hoe staan jullie tegenover de dood?

Hey trancegirl,

nou iig welkom op t forum! :D

Ik kijk vrij normaal tegen de dood aan en ik ben dan ook absoluut niet bang voor de dood, want ik geloof namelijk niet dat je helemaal zal ophouden met bestaan als je gestorven bent.
wel ben ik heel benieuwd hoe het er uit zal zien als je dood bent, waar je dan terechtkomt.
ik ben ook niet bang om jong te sterven, wat moet dat moet, er is toch wel iets na de dood (misschien vind ik t daarom ook leuke om extreme dingen te doen :D )


Grtz & more, K.G.

Haihai,
Ik ben niet bang voor de dood. Natuurlijk wel om mensen te verliezen, maar 1 vd mensen die t belangrijkste in mn leven is, is er niet meer. :( Ik was erbij toen ze stierf, en daardoor, misschien klinkt dat heel raar, ben ik niet bang voor de dood. Heeft er bij mij ook mee te maken dat ik best wel gelovig ben denk ik :confused:

Hee... :)
bedankt voor jullie reacties...!
Weet je wat ik trouwens ook heb...
Kijk, ik ben nog geen dierbaar persoon verloren, daarom ben ik er een beetje bang voor...
Maar stel dat me opa en oma overlijden...dan ben ik er niet meer bang voor, want dan weet ik dat HUN ook in de hemel zijn.....en dan weet ik dat ik ze weer tegen kom...

Misschien heel vreemd ofzo maar zo zie ik dat weer :)

Ikke dus ook ;)

Naja, ik zie de dood meer als iets vriendelijks.
Weg van deze wereld, weg van alle rotte dingen,
weg van problemen, mensen, alles.
Eindelijk rust, vrede, de dingen
waar ik naar verlang.. hoop ik dan.
Kweenie, k zie het wel als
een beloning voor je leven op aarde,
dat je dan een rustplek oid verdient hebt..

ik heb ook nog nooit een dierbaar iemand verloren, maar toch heb ik geen angst voor de dood, omdat ik al vrij lang geloof dat er meer is naar de dood, maar dat zal per persoon wel verschillend zijn.
ik denk wel dat als je eenmaal een dierpaar persoon verliest, dat dat voor sommige mensen een soort van geruststelling is voor als zij dood gaan, dat ze dan iig al iemand kennen die ook al overleden is en in de hemel is of waar je dan ook maar gelooft dat je naartoe gaat na je dood.
ikzelf geloof niet in een hemel en hel ofzo, geloof meer in een soort van geestenwereld waar je in terecht komt, of je nou goed of slecht geleefd hebt.

even een vraagje: waar denken jullie dat je heengaat naar je dood?

Grtz & more, K.G.

heey, ik ben best wel bang voor de dood, ook omdat ik een dierbaar iemand heb verloren, die net iets ouder was dan mij en omdat ik er heel dicht bij heb gezeten, aan de andere kant lijkt het me juist heel fijn, ik denk dat het daar heel mooi is enzo.
een docent zei: na je dood ga je naar de plek waarvan je denkt dat je er heen gaat (uhm misschien niet helemaal duidelijk, je gaat daarheen waar je in geloofd, dus denk jij dat er rotsen zijn ga je naar rotsen) dat is wel heel fijn dat te weten vind ik

Ai ... dees is al zo vaak geweest, tenminste, ik heb die al zo vaak beantwoord !
Ik ben niet bang voor de dood, maar ben tegelijkertijd al zo ver dat het niet mijn grootste wens is om dood te gaan. Ik was er eigenlijk nooit bang voor, waarom ook, ik voelde me heel vaak zo slecht dat ik dacht dat er toch nix ergers zou kunnen bestaan en de dood maar een optimale oplossing zou zijn. Nu laat ik het gewoon lopen zoals het loopt, ik wil niet dood, maar " overleef " wel als het zou gebeuren ;).
Ik ben eerder bang om te leven, kom ik de laatste tijd steeds meer en meer achter, dan om dood te gaan.

k zie dood als de verlossing.. als rust.. gewoon wge van alles. geen gezijk meer aan je kop... de dood hoeft niet pijnlijk te zijn, de dood is pijnlijk als je dr zelf voor gekozen hebt (zelfmoord) maar pijnloos als het je gewoon overkomt (bv doodgaan in je slaap)

aan de ene kant lijkt het me lekker
maar aan de andere kant schijt ik in me broek dervoor...

ik ben er zelf niet zo bang voor. maar ik ben er wel als de dood voor dat mijn vriend of ouders wat overkomen

De gedachte aan de dood houdt mij in leven, letterlijk en figuurlijk.

Ben er neit bang voor. Ik hoop juist dat het zo snel mogelijk mag gebeuren zeer binnekort.

Ik ben heel nieuwsgierig eigenlijk. Ik geloof dat er iets is na de dood en ik geloof ook dat dat heel positief zal zijn, maar ik weet niet wat er is, vandaar dat ik nieuwsgierig ben. Ik ben dus echt niet bang om dood te gaan, juist niet. Niet dat ik hiermee zeg dat ik graag dood wil, want dat is écht niet zo. Het leven is nog veel te leuk om het nu al te moeten missen. Maar als ik dan dood ga, dan liever zonder veel pijn... dat is het enige waar ik bang voor ben.

Ik ben absoluut niet bang voor de dood, ik geloof dan ook heel erg in leven na de dood.....niet dat ik zo gelovig ben ik maar ikd enk dat eidereen een zile heeft, je ziel geeft aan hoe je persoonlijkheid is enzo en als je dood ben moet die ziel ergnes heen. Hoe dit precies zit moet je me geen vragen over stellen maar dit is voor mij een manier om mezelf op de bene te houden....ik ben namelijk nog geen 2 maanden geleden moijn moeder verloren, valk voordat ze strief had ze heel veel pijn en lag te gillen dat ze dood wilde, terwijl mijn moeder zoiemand is die het nooit toegaf als ze pijn had....maar op het momnet dat ze wegzakte keek ze heel gelukkig, ze had geen pijn meer en haar ogen straalden. Dat was voor mij het teken dat alels goed zou komen. Die avond gingen mijn broer en ik ookd e matras waar ze op gelgen had, die hadden we buiten laten luchten, naar binnen halen en toen waren er drie heldere sterren, twee dicht bij elkaar enm eehn er een beetje verder vandaan maar het leek alsof die steeds dichter bij die andere sterren kwam te staan. We zieden toen etegen elkaar dat die twee sterren bij elkaar me opa en tante waren die we 5 en 2 jaar daarvoor waren kwijtgeraakt ne die ander mijn moeder die naar haar vader en zus toe ging. Ik vind dat zelf een mooie gedachte en mijn moeder heeft me ook beloofd dat als ze ene ander lichaam heeft, ghaar ziel dus in een neiuw lichaam zit, en ze ziet me ze me een seintje zal geven. Dat zijn dingen waar iik me dus op vast houd.

Bang voor de dood ben ik niet... Het maakt me gewoon verschrikkelijk droevig als ik mensen moet afgeven er door... De pijn die de mensen soms achterlaten is soms echt onuitstaanbaar. Ik zou het iemand niet kunnen aandoen denk ik, om zomaar om een of andere reden men eigen leven te beëindingen, of ik moest het echt niet meer zien zitten om nog één dag langer te leven in deze wereld :S

als je dood bent voel je geen pijn meer,,
dus zul je het mooie nooit echt missen. denk ik.
Bovendien is het misschien wel heel fijn, je hoeft niet meer op te letten,, niets hoeft meer gedaan te worden. en je bent klaar.
trouwens net wat je zegt; de pijn lijkt mij ook niets. ik ben dus bang voor pijn, niet voor de dood

ik ben er niet bang voor. wel ben ik bang bepaalde mensen te verliezen, maar om zelf dood te gaan ben ik niet bang... eerlijk gezegt ben ik best nieuwsgierig wat er dan met je gebeurt..dat mijn ideeen over de dood bv niet waar zijn ofzow...

blackdolfin

ik ben opzich wel een beetje bang voor de dood. Maar dan meer voor de manier waarop ik dood zal gaan.
Maar meer bang ben ik voor t verliezen van mensen van wie ik veel houd. Moet er af en toe wel eens aan denken wat ik zou doen als mn vriend zou sterven... maar dat kan eigenlijk niet, omdat je dat pas op dat moment zelf ervaart. Dus je zal heel anders kunnen reageren dan je altijd gedacht hebt...

Ik denk niet dat je mensen echt verliest als je dood gaat. Als ik mijn moeders werkkamer binnenga heb ik nog steeds het idee d ze bij ons is...

Precies, dat heb ik ook. Ik hoop maar dat ik niet vermoord word ofzo, want dat lijkt me echt heel eng! :S

Maar het dood zijn op zich, nee, I don't care. Ik zie de dood als een verlossing voor het ellendige leven op aarde, je vindt eindelijk je eeuwige rust (of er nou iets is na de dood of niet).

De dood is dus (y)!

Ripper

ik HOOP wel dat er iets na de dood is...maarja... :) Ik denk het wel...maar dat komt omdat ik zo mijn eigen dingen weer heb meegemaakt... :)

Bang? - niet in de zin van de emotie angst.

Verder wil ik ABSOLUUT NOOIT dood!!!
Dood is het einde van alles, niet alleen van leuke dingen maar ook van slechte dingen. Hoe vervelend iets ook is, je hebt nog steeds de 'gave' dat je het mee kunt maken. De waarde van dingen mee kunnen maken en ervaren is eindeloos groot dus eigenlijk doet pijn en verdriet nergens toe.

Liever pijnlijk doodgaan over enkele jaren als ik 100 wordt (die extra 0 is geen typfout) dan snel en pijnloos als ik 99 ben.
Maar uiteraard gaat mijn voorkeur uit naar nooit dood gaan.

Ik geloof iig niet in iets na de dood. Ik ben wel een beetje bang om dood te gaan omdat ik leven zo fijn vind, gewoon omdat ik voel en denk en kan doen wat ik wil. Maar wanneer ik dood ben weet ik toch niet meer dat ik geleefd heb en dat ik dood ben, dus dan ben ik er gewoon niet meer en kan ik het dus ook niet erg vinden. doodgaan lijkt me enger dan dood zijn.

Ik ben niet bang voor de dood, maar vind het wel ontzag wekkend. Er is voor mij niets onbekender, dat maakt het eigenlijk wel een beetje spannend. Verlies is een onderdeel van het leven, uiteraard maakt de manier waarop je iemand verliest wel veel uit. Enige wat ik daarom probeer te doen is proberen te laten weten dat ik veel geef om bepaalde mensen. Gewoon voor ze klaar staan als dat nodig is.

G&R, $$1!

helemaal niet bang voor de dood, ik hoop juist dat er na dit leven nix meer is, ik zou niet weten wat daar zo erg aan moest zijn. ik zou het alleen verschrikkelijk vinden voor mn ouders en mn vriendin, en verder iedereen die er verdriet van zou hebben dat ik dood was.