|
Hoe gaan jullie met je littekens om???
hey....
Ik vroeg me eigelijk af hoe jullie dat doen....hoe gaan jullie om met de littekens die je hebt over gehouden aan zelfverwonding.... Ik ben alweer een maand gestopt....(het houd me jammmer genoeg nog wel veel bezig)....maar ik heb nu al blijven de littekens....om me benen en armen....je ziet ze erg goed....en ze blijven daar ook nog wel een lange tijd zitten.....3jaar.....hoe gaan jullie daar eigelijk mee om....zeggen jullie het eerlijk dat het komt van zelfverwonding...??? xxxjes Lieve |
mja ik smeer nog steeds zo'n middeltje van VSM, Calendula heet het.
Werkt denk ik wel een beetje ofzow Verder heb ik er niets op te zeggen eigenlijk........ |
Citaat:
|
Elke avond vaseline erop, longsleeve's, armwarmers of sieraden erover heen..
*bladibla* |
Alleen mijn bovenarmen. En ik loop ALTIJD met T-shirt. Zelfs als ik trui aan heb.....
(T-Shirt eronder) |
hmm ze zitten bij mij op m'n polsen!!
ik draag gewoon veel armbandjes en aan de andere kant zit mijn horloge!! en nee ik kom er niet voor uit dat het zelfverwonding is! Volgens mij hebben ook niet veel mensen het gezien!! *gelukkig* |
Ik droeg vaak dingetjes om mn polsen.. maar ja, ach.. je ziet er steeds minder van, behalve de nieuwe.. en ik draag al jaren alleen lange broeken (ik heb mn benen nogal toegetakeld tussen mn 8e en 13e).
|
Ik draag meestal gewoon lange mouwen (ook in de zomer jah:() Maar bij mn omgeving die ervanaf weet doe ik gewoon een shirt aan. Ze weten dat het snijden een onderdeel van mij geweest is, dat het een stukje verleden is en dat stukje verleden laten ze ook met rust.
En jah...op mn werk...toch maar de lange mouwen actie en vooral armbanden(y) Maarjah...oooooooooit gaan ze hopelijk wel weg...:) liefs Eendje |
Citaat:
Heb in de tijd dat ik in mijn handen snee mezelf aangeleerd om mijn mouwen over me handen te dragen. Dat doe ik nu dus ook nog wel regelmatig. En verder zalfjes smeren en het niet meer doen :) *is wel klein beetje trots op zichzelf* |
Wat is het nut van jezelf verwonden?
Antwoord van jullie plz |
Offtopic: Hm, mag ik hier ook een vraagje stellen? :o
Hoe gaan jullie met die littekens voor jezelf om? Krijg je er geen rotgevoel bij, dat je jùist daardoor meer en meer gaat snijden? Hoe ik met mn littekens omga? Verbergen, dmv mouwen, armbandjes, lange broeken, de dingen die hier genoemd zijn. Naja, als iemand mn littekens ziet, kan je ook wel zien dat het met een mes is gedaan. (doordat ik een aantal hechtingen heb) Ik praat er niet over, zie mn littekens als iets persoonlijks, schaam me ervoor, en aangezien ik nou niet bepaald gestopt ben wil ik ook niet dat iemand het ziet. Mja.. |
Citaat:
Ik dee het omdat ik nergens met me woede naar toe kon. Ik was boos/verdrietig/gefrustreerd over dingen. (Misschien kan je hier beter een nieuw topic over openen :)) |
Citaat:
|
Citaat:
Fysieke pijn kan ik aan, geestelijke pijn op een zekere hoogte niet meer. Dat ik mn emoties heb geuit. |
Citaat:
En ik zie ze ook wel eens als een stukje van mij. Zonder die littekens was ik niet geworden wie ik nu ben! Ze horen bij mij en wie dat niet kan respecteren, respecteerd dat stukje verleden van mij ook niet. En ik respecteer dat stukje wel, dus echt moeite om met die littekens om te gaan heb ik niet. Liefs Eendje |
Citaat:
Ik deed het alleen maar om de geestelijke pijn minder te voelen, maar later voelde ik de lichamelijke pijn ook niet meer. Ik ging steeds dieper...totdat ik een keer een ader geraakt had en dara was ik zo van geschrokken. Ik heb daar echt een week last van gehad. Ik zag zelfs bloed van de muur af druipen...het was vreselijk. Ik zat toen in mn kliniek en ik lag in een plas bloed op de grond en had geen kracht meer om om hulp te roepen. Als ik riep, dan was het fluisterend. En toch heb ik toen de meeste steun in mezelf gevonden. Ik heb de hulp voor mn wond zelf gedaan en pas toen hij gestopt was met bloeden ben ik naar de socio's toegestapt. Van die ene keer ben ik dus zo erg geschrokken, dat ik vanzelf al wat minder diep ging snijden en ik kreeg een zelfcontrole plan om mn spanningen onder de knie te krijgen. Ook kreeg ik er medicatie voor. Nu ben ik er dus vanaf en dara ben ik trots op. Maar de reden dat ik snee was dus om van spanningen enzo af te komen, maar wat voor nut het had? Ik zou het niet weten... |
Aarghh jezelf verwonden lijkt me echt een klote manier om je frustratie kwijt te raken!!! (n) (n)
Er zijn toch wel betere manieren te bedenken, of zijn jullie niet zo creatief? tip: verwond mensen op straat ofzo, dan voel je er zelf tenminste niks van (y) (y) |
Citaat:
Ja, dàt helpt lekker. Open er lekker je eigen topic over joh, als je dat zonodig kwijt moet :\ Het topic gaat toch over de gevolgen ervan? :\ |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Lange broeken dragen, niet douchen bij gym of als iedereen al klaar is... Ik smeer er geen zalf op of zo, het is bij mij gelukkig niet al te erg en omdat het alleen mijn benen is valt het niet echt op.
Ik zou wel toegeven, als ze ernaar zouden vragen, trouwens |
altijd lange mouwen dragen, niet gaan gymen nooit meer zwemmen. zelf ga ik er heel nonchalant mee om... het boeit me neit. en soms denk ik "zie je toen deed je het ook, waarom nu dan niet meer?"
Citaat:
|
Mijn armen zitten ook nog steeds onder de littekens. Maar ze zijn al een beetje vervaagd. Ik zie ze alleen maar terug hard als ik uit bad kom ofzo. Of als het buiten heel erg koud is, en muh huid errond begint dan paars-rood te zien. Dan valt het harder op.
Ik heb nooit niemand verteld hoe ze er kwamen. De littekens rond muh polsen zijn verstopt door arbandjes, vroeger wikkelde ik er gewoon een soort bandana rond. Momenteel beschouw ik ze gewoon als een stuk van mezelf. Als ik nog eens diep in de put zit, bekijk ik ze... En ergens voel ik dan de pijn terug... Maar de spijt achteraf ook.... |
tja... ik doe gewoon korte shirtjes aan... ookal kijk ik wel uit bij schoollui bv. of je het niet te erg ziet op mun bovenarm. Maar op vakantie enzow gewoon mouwloze dingen aan. Zwemmen doe ik niet meer (mis ut wel onwijs, heb heel lang gezwommen) en als ik ut doe, alleen ergens waarik niemand ken *laatste keer was op vakantie*
Als ik in de spiegel kijk, baal ik er wel van, omdat ze gewoon overal zitten en soms nog best duidelijk zijn. ik smeer en nu littekencreme op van biodermal, wat wel aardig werkt. Dan kan ik er wel om gaan treuren enzow, maar ik heb ut tog gedaan dus daarverander ik niks aan(ookal probeer ik ut wel zo goed mogelijk onzichtbaar te maken) De meeste mensen die ut zien weten wel dat t van zelfverwonding komt,maar ik zou ut nooit zomaar zeggen... Blackdolfin |
Ik heb een groot kutlitteken van mn geboorte over en toen ik daar weer aan was geopereerd 2 jaar geleden zou het mooier worden. Ik moest calendulan gebruiken, maar het hielp voor geen zak!
Maja... altijd te proberen natuurlijk. |
ik smeer wel zalf op mijn littekens maar echt werken doet het niet :-S en als iemand het ziet zeg ik dat ik een ongelukje heb gehad op vakantie (heel gemeen prikkeldraad daar) maar verder draag ik ook altijd lange mouwen en broekspijpen, en vermijdt ik het onderwerp
|
Goh dit heb ik me ook heel lang afgevraagd, je hoort dan wel vaak over mensen die snijden en zo, maar niet over de gevolgen en zo..
Ik heb er ontzettend veel moeite mee. Ik doe al heel lang niet mee met gym, ik zwem nooit, ik kleed me niet om met andere mensen in de buurt, ik logeer niet bij mensen. Nu ben ik gelukkig zover dat ik thuis wel met korte t shirts rond loop (ze weten het), heeft erg lang gedurfd voordat ik dat durfde. Maar op school niet, niemand weet het. Ik snij al haast niet meer, maar soms word het schuldgevoel te erg, en denk ik 'nou is mn arm toch al verneukt'.. Maar dat gebeurd vrij weinig. Het is niet zo dat ik het met armbandjes of poeder of zo kan verbergen, de meeste littekens zijn te duidelijk. Ik voel me erg stom dat ik hier ooit mee begonnen was, maar ja, het was voor mij een manier om te 'overleven' zeg maar (klinkt raar). |
Mijn littekens vallen niet zo heel erg op, ze zijn inmiddels aardig verdwenen, gelukkig. Maar ik heb ze geaccepteerd als een deel van mijn verleden en ga ze daarom ook niet meer verbergen voor anderen. Zo heb ik nu veel nieuwe vrienden, die mij nog niet kenden toen ik automutileerde. Zij hebben in de zomer vast wel littekens gezien op mijn polsen, maar ze hebben er niets van gezegd en ik ook niet. En ze blijven nog steeds met me omgaan, dus het schrikt ze niet af. Ze accepteren me gewoon. Waarom zou ik dan met lange mouwen gaan lopen en armbandjes, ook in de zomer? Ik snap natuurlijk wel dat ik in een soort van luxe-positie zit, omdat ze bij mij niet echt meer te zien zijn, maar naja... dit is mijn antwoord dus. :)
|
euh, ik heb vooral littekens op mijn armen en mijn benen... nu ja, in het begin droeg ik redelijk veel armbandjes en zo, maar dat doet ik nu niet meer. de littekens op mijn bovenarm en mijn onderarm laat ik gewoon zien, ik steek ze niet weg. mensen vragen er niet meer achter, het is wel duidelijk dat het zelfverwonding is (kruisjes, evenwijdige strepen,....) ik wil soms wel niet dat ze het weten (zoals op werk en zo) en daar draag ik dan meestal lange mouwen, op afgeknipte kousen (leuke armbandjes!!!). die op mijn polsen zijn héél erg goed zichtbaar, daar zit meestal wel iets rond (verband, kousen, ...), maar bij de mensen die ik ken gaan al die dingen er van!
soms hoop ik dat ze ook zullen verdwijnen, op andere momenten heb ik liever dat ze voor eeuwig blijven. er komen er nog steeds een heleboel bij, dus ja... :rolleyes: (n) |
niemand krijgt men littekens te zien
alleen sommige mensen die ik echt vertrouw hebben ze ooit gezien voor de rest zie ik ze te verbergen want eigenlijk schaam ik me er voor en ik weet dat er toch bijna nieman het zou verstaan |
Ik heb ermee leren leven.
2 jaar geleden op kamp was eigenlijk het moeilijkst maar heb toen de knoop voor mezelf doorgehakt en het gewoon gelaten voor wat het is. Ik droeg daar truitjes zonder mouwen, de krassen waren nog rood (dag drvoor gedaan) en wat oudere zaten nog korstjes op. Als iemand vroeg waardoor dat kwam zei ik met een kei serieuze smoel dat ik in een actiefilm had meegedaan en door een raam was gesprongen. Had je ze moeten kijken ;) Alleen bij mn ouders/broer/zus heb ik er nog moeite mee, die heb ik het ook nooit verteld. |
ik heb (gelukkig) geen littekens meer op mn armen en zo, dus daar hoef ik me geen zorgen over te maken. Toen ik het wel had liep ik met lange truien die ik vasthield om vooral te zorgen dat mn polsen niet zichtbaar werden...
Ik heb nu nog 1 hele duidelijke en 1 iets minder duidelijke op mn been zitten. Ik weet nog precies de datum dat ik em maakte en het bloedde gigantisch. Hij zit er nu alweer bijna 2 jaar en is helemaal wit geworden. Ik heb de hoop dat die ooit weggaat opgegeven. Ik durfde eerst niet te zwemmen, en wilde toen ik wel moest persee met zo'n broekje aan gaan zwemmen. Helaas, het kon niet. Ik ben gaan zwemmen (na een jaar dus ongeveer) en mn moeder heeft het litteken gezien. Heb gezegd dat ik tegen een kastje ben aangelopen. Ze pikt het. Gelukkig. Ik heb spijt dat ik ooit heb geautomutileerd en ik heb er zoveel meer mee kapot gemaakt dan alleen maar mijn eigen lijf.. Ik kan wel huilen dat ik toen niet verstandiger was... Ik kan het niet accepteren dat ik het ooit heb gedaan, omdat het bij mij nog andere gevolgen heeft en zo..Ik wil graag het afsluiten. Mn verleden accepteren en doorgaan, maar soms..soms is dat echt heel moeilijk. :( |
ik heb er gelukkig niet zo veel, maar die paar die ik heb zie je wel heel goed, ook heb ik I (hartje) R als litteken...
ook bij me polsen zitten een paar littekens, maar daar heb ik me horloge en armbanden over heen zitten... ik draag wel gewoon shirtjes (zodat je me armen wel ziet) maar als iemand vraagt hoe ik aan al die littekens kom, dan zeg ik dat ik een keer gepleurd ben ofzo, ik zeg het iig niet... ik ben er al sinds .....uuuuhm..... kerstmis vorig jaar mee gestopt, maar het wordt steeds moeilijker om de drang om te snijden tegen te gaan... en om nog de vraag te beantwoorden (waarom snijden jullie?) soms deed ik het om mezelf te staffen, maar meestal omdat ik niet kon huilen en daardoor werd ik bozer en bozer en dan ging ik me snijden.... |
Hoe we met de littekens omgaan? ik gewoon NIET.
et zit voor et grootste gedeelte op mn kuiten en door hoge sokken zou ik et kunnen verbergen, maar met gym of zwemmen ofzo ga ik daar echt geen moeite voor doen hoor, ik heb het lang genoeg verborgen, het is een deel van mij (geweest!) en mensen durven er toch niet naar te vragen, hoe meer je je best doet het te verbergen, hoe meer het opvalt denk ik. En mn ouders hebben al laten merken dat het ze geen barst kan schelen dus voor hen hoef ik mn best niet te doen hoor!! |
Thanx voor jullie reacties...Ik zelf verberg ze wel steed.....alleen bij de gym wordt het steeds lastiger....Het doet me het ene moment erg pijn om ze te zien....maar het andere moment ben ik ook opgelucht dat ze er nog staan....heel vaag...
Om nog antwoord te geven op de vraag waarom ik ooit ben begonnen.....ik voelde me erg kl*te en me gevoelens hoopte zich op....vooral schuld gevoelens....duzz....ik snijd eigelijk vanwege mijn schuldgevoelens.....maar ik ben nu weer een dikke maand gestopt....maar me littekens blijven en mensen blijven er naar vragen hoe ik er aan kom....duzzz...echt afsluiten kan ik nie... Bedank voor jullie reacties dikke kus Lieve |
Ik heb het er moeilijk mee vooral met het litteken op mij onderbeen. Hier staat namelijk S (een hartje) 3 Dit is vrij groot en bij gym ben ik altijd bang dat iemand het ziet. Het is al lichter dan een jaar geleden maar vooral na een bad is het goed te zien. Hier heb ik het moeilikk mee. Andere strepen boeien me niet omdat bijna iedereen het weet.xx Esther
|
Citaat:
|
ik heb ze heel lang verborgen voor iedereen, maar een vriendin zag het op een gegeven moment.
en toen ik in de zomervakantie op vakantie (alleen) ben geweest kwam ik terug met korte mouwen dus het was heel goed te zien, de oude waren heel donker geworden en toen ik weer ging krassen werdt het spier wit dus het is nog steds duidelijk, mijn moeder heeft het een keer gezein maar gelooft dat het komt van 1. katten van mijn oppasgezin 2. mijn nachtwandeling van de vakantie waar ik ruzie heb gehad met het prikkeldraad 3. het kajakken liep ook niet zo goed en er lagen hele scherpen stenen :-S |
met gym verborg ik de littekens met lange mouwen en lange broeken enzo, dat mocht van de gymleraar omdat ik zei dat ik heel erg eczeem had enzo. in de zomer draag ik soms wel een t-shirt, maar alleen als ik armbanden tot mn mouwen omheb. er is maar 1 persoon (buiten mijzelf) die de littekens ooit gezien heeft en daar is hij echt heel erg van geschrokken... dat heeft me wel laten inzien dat ik mijn eigen lichaam verkloot, en dat het nooit meer goedkomt, maar ik kan er gewoon niet mee stoppen. ik heb ook een hele poos allerlei zalfjes gesmeerd maar dat werkt allemaal niet.
|
Ik doe niet aan zelfverwonding dat doen alleen maar hopeloze mensen
|
gisteren bij gym pakte iemand uit me klas opeens me arm, ik trok hem hard terug...ze wou gewoon ff kijken, omdat ze het weet van een aantal jaar terug. Wat werd ik pissed. Dus hoe ga ik ermee om?! Ik liefkoos ze nou goed ?! Ik schaam er dood voor.
|
Ik heb me er altijd ongelofelijk voor geschaamd, ook bij mensen die ik vertrouwde, maar dat is intussen wel een beetje bijgedraaid.
Ik heb het er wel eens over gehad met een goeie vriend van me ensow, en op een gegeven moment ging er bij mij op de een of andere manier een knopje om. Als ik bij vertrouwde mensen in de buurt ben, mn vrienden dus, en zelfs als ik ergens met ze naartoe ga, ga ik mijn kleren niet meer aanpassen aan mijn littekens, als jullie snappen wat ik bedoel. Ik trek gewoon de kleren aan die ik aan WIL, OOK als die geen mouwen hebben die tot over mijn polsen gaan. Het gebeurd nu eenmaal, en ik ben het zelf schuld, dus moet ik daar ook de gevolgen van ondervinden, maar ik ga me niet verstoppen voor anderen, maar natuurlijk ook niet showen, denk dat alsjeblieft niet. Ik wil gewoon lekker in mijn vel zitten, me goed voelen, niet voortdurend letten of iemand iets opvalt, steeds alles moeten verbergen, wil verdorie gewoon mijzelf zijn! Natuurlijk stoor ik me er wel aan als mensen naar mn polsen/armen zitten te staren, of krijg ik een beklemmend gevoel ofzo, maar dat probeer ik van me af te zetten. Als mensen er problemen mee hebben dan is en blijft dat hun probleem. Ik ben zoals ik ben, en als ze dat niet accepteren is dat niet (meer) mijn probleem! Hugz Laura |
Citaat:
Het is altijd vervelend als iemand zoiets doet. Toen ik laatst over het schoolplein liep sprak een van mn vriendinnen me aan, pakte mijn pols vast, en zat er heel geintreseerd naar te kijken :s Ja kijk van dat soort mensen moet ik dus nix hebben, net alsof het zoiets facinerends is ofzow? Als ze dat toch zo leuk vinden gaan ze toch anatomie studeren ofzow :S (n) *sterkte* Laura |
hee, ik had dus net voor 1x sinds lange tijd nix gedaan om ''t te verbergen, maar kzag wel wat mensen apart kijke, dus da gaan we niet meer doen.
Naa meestal un enorme lading armbandjes waardoor het tog minder opvalt, een zweetbandje, jaja heel hip, uhm of gewoon altyd iets met lange mouwen ook met gym gewoon een trui enzo maarja bij mij was het dan alleen op me armen dusss |
Citaat:
Onbewust valt het nog veel meer op als je altijd je armen verbergt hoor.. liefs, Laura |
jezus, zijn er zoveel mensen die zichzelf willen fileren?!
:confused: :confused: |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 13:23. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.