[verhaal] De gnoom
 

Het was weer een vermoeiende dag op het werk. Ik zat in een café pauze te houden, vergezeld door een glas limonade met rietje en een grote hoeveelheid borrelnootjes, toen er een gnoom binnenkwam en de stoelpoot van de stoel tegenover mij begon te beklimmen. Vol verbazing staarde ik hem aan terwijl hij pogingen deed een gemakkelijke positie aan te nemen. Na een paar minuten gaf hij het op, nestelde zich op de tafel en bestelde een kop koffie. “Ongelooflijk!” schoot door mijn hoofd. Hele instanties houden zich bezig met parapsychologie, sprookjes en ander mystiek gespuis, en dat terwijl er hier een levensechte gnoom zit. Compleet met rode puntmuts en, waarschijnlijk door overmatig koffiegebruik, ietwat vergeelde baard.

Het sprak voor zich dat ik hem aan moest spreken. Zonder dat zou ik mijn rust nooit meer kunnen weervinden, het gevoel wat je zou krijgen als je een gratis bij de Albert Heyn verworven staatslot verscheurt waarna je te horen krijgt dat de jackpot van drie miljoen is gevallen maar dat de winnaar zich nog niet gemeld heeft. Aarzelend keek ik de gnoom aan.

”Zeg.. Ehm. U bent een gnoom, zie ik?”
De gnoom nipte van zijn koffie en keek me aan.
“Zo zou je dat kunnen zeggen, ja.”
Ik raakte ietwat zenuwachtig van zijn kalme toon, maar het begin was gelegd.
“En, ehm.. U gelooft dus vast ook in heksen, en zo?”
Dom, dom!
“Ik bedoel, u bent vast spiritueel aangelegd, wegens uw, hoe zal ik het zeggen.. Achtergrond.”
Deze keer nam de gnoom niet eens de moeite om me aan te kijken.
“Klets geen onzin. Wij gnomen hebben geen tijd voor sprookjes.”
Een rationele gnoom? Onmogelijk!
“Maar, gezien het feit dat u een, zoals u zelf hebt gezegd, gnoom bent..”
De gnoom sloeg in één keer zijn koffie achterover en stond op.
“Ik zou u willen verzoeken me niet te discrimineren op het feit dat ik een gnoom ben. Iemand moet toch het werk doen? En als u me nu wil excuseren..”
Wacht, wacht, hij was toch niet van plan weg te gaan? Dat kon niet, dat mocht niet! Ik schoot ook overeind en greep zijn mouw vast.
“Wacht! Wat denk je over de zin van het leven?”
In mijn opwinding vergat ik alle regels van de etiquette en stapte over op ‘je’.

“Niks. Ik ben maar een simpele, doodgewone gnoom.”
Hij trok zijn mouw uit mijn greep en verdween onder de tafel, mij radeloos achterlatend.

*grijns* Afgezien van de fouten ;): je schrijft echt koel.. En 'tis leuk om te lezen.

Pff. Ik kan er ook niets aan doen dat mijn browser mijn accenten door de war gooit. :/

Voor de rest: danku :) *aait plien*

:D droog


weetje, jij hebt humor en een leuke schrijfstijl (y)

Hoi,

Je behandelt een thema op een manier waarop ik dat ook vaak doe. Je haalt iets uit de kast wat verschrikkelijk speciaal gevonden wordt door heel erg veel mensen en je maakt er een lullig geheel van wat uitloopt op een grote teleurstelling. Wat dat betreft krijg je van mij al bonuspunten.

Maar, laat mij wel zeggen dat ik van mening ben dat je je er makkelijk vanaf werkt. De situatie van een rationele, maandagmorgen-gnoom in een café biedt zoveel mogelijkheden. Had hem nog even laten blijven om de dromen van de 'ik' nog meer kapot te slaan met zijn mijnwerkersbijltje! Had er meer uit gehaald!

Trouwens is het misschien makkelijk om, als het gesprek eenmaal loopt, de gedachten van de hoofdpersoon wat vaker weg te laten. Vaak kunnen we het wel raden en het laat de dialoog sneller en soepeler lopen.

Goed. Ik vond twee zinnen die mij vreemd aankijken. Hebben?

"Ik zat in een café pauze te houden," - Wat vind je van 'Ik hield in een café pauze'?

'Zonder dat zou ik mijn rust nooit meer kunnen weervinden' - Hier zit wat dubbel. Of 'meer' moet weg, of 'weer' van vinden moet weg. Streep trouwens 'meer kunnen' allebei maar weg.

LUH-3417

Zoals gewoonlijk, weer een super leuk verhaaltje :)

Hehe kwa stijl en opbouw heeft het inderdaad veel weg van Luh zijn verhalen, ook in de manier waarop het gebracht is en de droge humor. Misschien dat ik zelf ooit een poging waag aan deze manier van brengen, het heeft wel iets. Ik had graag gezien dat het verhaal iets langer was, het idee is veel te leuk om zo snel afgewerkt te worden :)

Ik lag dubbel op deze twee zinnen 'Een rationele gnoom? Onmogelijk!' en 'In mijn opwinding vergat ik alle regels van de etiquette en stapte over op ‘je’.'
Geniaal :D (y)

Euj....Echt heus wel gaav:D:)(y)

Het verhaal inhoudelijk besproken

Heel erg leuk geschreven. Alleen mis ik wat, de beschrijving van de omgeving bijvoorbeeld. Het is voor lezers handig als zij zich goed in kunnen leven in het verhaal, dus ook de omgeving. Zijn het oude stoelen, is het een modern café, noem maar op.
Of je dat wel of niet doet moet je zelf weten, maar het kan mooier staan. Helaas weet je dat soort dingen van te voren niet.

Het onderwerp is leuk gekozen, erg origineel. Je hebt het leuk verwerkt, maar wat LUH-3417 al zei, je maakt je er makkeljk van af. Misschien is het leuk als je het verder uitwerkt.

Het is grappig. :)


Spelling en stijl

Je maakt een paar keer een aantal lange zinnen, vind je het niet verstandiger om deze in twee zinnen te doen?
"Ik zat in een café pauze te houden, vergezeld door een glas limonade met rietje en een grote hoeveelheid borrelnootjes, toen er een gnoom binnenkwam en de stoelpoot van de stoel tegenover mij begon te beklimmen."

"Zonder dat zou ik mijn rust nooit meer kunnen weervinden, het gevoel wat je zou krijgen als je een gratis bij de Albert Heyn verworven staatslot verscheurt waarna je te horen krijgt dat de jackpot van drie miljoen is gevallen maar dat de winnaar zich nog niet gemeld heeft."
Deze zin klopt überhaupt niet. Aan het einde hoort het woord 'krijgen' nog.

"In mijn opwinding vergat ik alle regels van de etiquette en stapte over op ‘je’. "
Misschien kan je beter zoiets schrijven als "In mijn opwinding was ik alle regels van de etiquette vergeten en was ik overgestapt op 'je'". Je hebt het immers al gedaan, dan past deze tijd er volgens mij beter bij.

Stiekem heb ik er een hekel aan inhoudelijke reacties te geven op kritiek, zelfs als die kritiek heel nuttig is en ik er rekening mee heb gehouden bij het eventuele herschrijven. *kijkt streng naar zichzelf* Niet zo lui zijn, Masj. :/


Het was oorspronkelijk de bedoeling dat het een kort verhaaltje zou worden. De ontmoeting met de gnoom duurde in de beleving van mijn hoofdpersoon maar een paar minuten, en ik wilde dat de lezer het net zo zou meemaken. Ze zouden allebij radeloos en verbaasd achter moeten blijven. Maar je hebt gelijk, het is inderdaad zo dat het verhaal nu slechter uitkomt, en ik denk dat ik het wat uitvoeriger ga herschrijven. Dan moet ik het oorspronkelijke idee wel laten varen, maar ach, het kwam toch niet echt over.

De eerste en de laatste zin wil ik graag zo houden, ik ben er wel tevreden over. Wat de tweede betreft: Je hebt gelijk. :o Maar ik heb dit verhaaltje dan ook minder goed uitgewerkt dan ik normaal doe.

Dit vat ik op als compliment. Mag dat? :)

*wijst naar haar reactie op Scimmia*

In mijn herschreven versie zal het mijnwerkersbijltje beter benut worden.

Mm, ik weet niet zo gauw waarom, maar dat wil ik niet. Misschien dat ik sommige min of meer onnodige stukjes weglaat, maar delen van de gedachtegang moeten blijven. Bovendien, het zijn niet enkel gedachten die er staan, het zijn ook handelingen van de gnoom.. Ohja, ik weet weer waarom ik per se tussen elk gezegd zinnetje een niet-gezegd zinnetje wilde. Dat staat een stuk netter, vind ik. Twee of drie losse regels in een conversatie zijn in mijn ogen dodelijker voor de soepelheid dan dat wat er nu staat.

Het tweede zinnetje neem ik bij deze schaamteloos over. :o
Van dat eerste maak ik "Ik was in een cafe pauze aan het houden", denk ik.. "Ik hield in een cafe pauze" klinkt om onverklaarbare reden niet echt goed.