|
Zij
Zij
Waar is het gebleven? Ze heeft het aan Het Donker gegeven. Overgedragen aan hem. Ik voel zijn onzichtbare stem. Voel het tot in de nacht. Net zoals ik altijd dacht. De nacht gaf met veel liefde en stilte. Afgedragen met al die kilte. De ruimte van het licht terug aan de beginnende zon. Zij die alles sturen kon. De natuur die ons nooit met rust laat. Zij die ons nooit verlaat. Zal ik het ooit weer kunnen voelen? Dat het licht me kan verkoelen? Mij Het Donker wegneemt. Zij die mij laat omkijken naar leed. Ik ben haar werkelijk dankbaar. Laat het Het Donker ook geloven, het is waar Dat niets zo intens te beleven is. Dat ik daardoor altijd wat mis. Dat het leven niet gegeven wordt. Geef energie omdat het anders verdort. Zie het licht dat gegeven is. En voel hoe ik je mis… |
Heej,
Misschien is het beter om niet achter elke zin een punt te zetten, staat niet zo mooi... Ik vind de zinnen niet altijd lekker in elkaar overlopen, waardoor het een beetje verwarrend is. Daarom kan ik ook niet echt een mening geven over het gedicht, want ik snap het niet helemaal... zou je een uitleg kunnen geven? Liefs Lieke |
Zoals Lieke hierboven zei; ik snap het niet.
Ik begrijp niet waar het over gaat.. je hoeft het niet in details uit te leggen... maar ik zie niets in het gedicht. Ik lees het zonder te begrijpen. :eek::) Maar goed.. tell me tsjick! :p |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 18:30. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.