mijn verhaal...
 

Probeer ik net over mn dip heen te komen, was al aardig op weg, komt er weer 1 aan... Ik weet t gewoon ammel niet meer... T lukt ammel niet, ik weet niet wat k moet doen. Op school is t steeds zwaarder vol te houden. Probeer niet in janken uit te barsten, maar tis moeilijk. Mn cijfers gaan op zich nog wel, maar als k n onvoldoende heb, ben k helemaal van slag :( Mn zelfvertrouwen is niet bepaald top en n onvoldoende brengt alles helemaal naar beneden.
Ik heb behoorlijk wat vrienden op school, maar mn klas vind ik niet veel bijzonders. Durf ook geen nieuwe vriendschappen te beginnen, wil ze niet vertellen dat ik geen moeder meer heb. (zit pas sinds dit jaar bij ze in de klas) Ik heb t gevoel dat ze me dan met medelijden gaan bekijken, en dat wil ik niet. Ik vind t moeilijk om ermee geconfronteerd te worden dat ik geen moeder meer heb en zij wel.
Ik ben bang dat ik mn vriend(inn)en verlies, omdat er al zoveel gebeurd is. Ben bang dat er mensen doodgaan... en nog meer mensen verliezen kan ik echt niet aan. Gisteren is er iemand overleden die ik kende. Niet super goed ofzo, maar toch wel weeeeeeer mijn omgeving....Het schrikt me ontzettend af voor alles.
Tis misschien nogal vaag allemaal, maar ik moest t ff kwijt. T.o. iedereen doe k alsof alles weer goed gaat, maar dat is helemaal niet zo :(

Ik hoop echt dat alles op school goed met je gaat. Ik weet hoe je je voelt als je pas naar een andere klas gegaan bent. Ik ben twee jaar geleden van school veranderd en kwam zo in een nieuwe klas terecht. Ik was bang van iedereen, en wou dat niemand tegen me praatte... Ik wou gewoon gerustgelaten worden. Ik hoop dat jij niet dezelfde fout maakt als mij, en echt wel probeert vertrouwen te krijgen in mensen. Niet alle mensen op deze wereldbol zijn slecht hoor meidje. Probeer in jezelf te geloven, en jezelf duidelijk te maken dat er veel dingen zijn die je goed kan en die je echt leuk vind.
Probeer vriendschap stilletjes op te bouwen... Je hebt tijd genoeg hoor.
Ik vind het ook heel erg voor je dat je moeder overleden is. Dat is het ergst wat je kan meemaken... Wanneer men iets van je afpakt wat je echt graag hebt... Ik snap hoe je je voelt. Hoe erg het soms ook kan klinken... Sterven is en blijft een stukje van het leven. Iedere mens op aarde word geboren, en iedere mens op aarde heeft ook als laatst de taak om te sterven. Ik heb het er ook een tijdje moeilijk mee gehad om dit te aanvaarden, maar het is gewoon de harde realiteit...

*knuffel*

Hey meis..
Je hoeft helemaal niet te vertellen
dat je geen moeder meer hebt denk ik.
Uiteindelijk zullen er wel vragen komen,
maar als het moeilijk voor jou is,
gewoon zeggen dat dat nog komt,
dat je er nu liever niet over wilt praten..
Ik denk dat ze dat best
wel accepteren hoor..
Misschien moet je gewoon wat rustiger doen,
logisch dat het nu niezo makkelijk gaat,
logisch dat je sneller van slag bent.
Probeer je die cijfers niet aan te trekken,
zal misn best moeilijk zijn, maar probeer t.
Praat met je vriendinnen over je angst,
zoek een btje steun bij hun als dat kan..
Ik hoop echt dat het beter gaat..
Sterkte..
*knuffol*

Dat geloof in mezelf is ontzettend moeilijk op te bouwen... Ik doe mn best, maar elke x als er iets gebeurt is t tot t nulpunt gedaald... Bedankt dat je gereageerd hebt, ik voel me nu niet zo vreemd... :( *knuff* terug


Heej Kim, ja, ik moest jou nog mailen :o Probeer ik zo snel mogelijk te doen. Als iemand weet hoe t is om n moeder te verliezen ben jij t wel... Ik denk dat je sowieso heel veel herkent eigk...
Ik kan met mn vriendinnen praten, als ik wil... maar ik durf t niet meer. Ik wil niet dat zielige meisje zijn, ik wil weer t vrolijke meisje zijn, zoals ik vroeger was. Ze zien t als ik me slecht voel, maar dan zeg k dat t best goed gaat omdat ik er gewoon niet over wil praten. Ik ga de laatste tijd zo snel weer huilen. Ik wil niet dat iedereen dat ziet. :o Bedankt...