een korte weeklaag,
 

Aan allen die hem zullen missen,

HIJ-ZAL-NOOIT-MEER-ZONNEN-NU

met duister omzwachteld, door kou gevuld
de ene ander lacht wat, met eeuwig geduld
berustend in einde, zwaar stroomd zijn leven
geen wilskracht-kracht meer, voelt geen beven

koud en liggend, niet meer bang
koud en liggend, in de gang

dat was dat
ik treur erom
slaap zacht mijn liefste
winterTom...

Het gedicht komt heel treurig over... ik weet niet of ik het helemaal goed opvat, of hij dood is of of hij een winterslaap doet oid...

verder vind ik het goed