Ja, ik Geloof
 

Kronkelpaden door de wereld
volg ik met mijn hart op zak.
Dichte paden zodat ik niet kan kijken
waar ik nu eens heen zal gaan.

In de bomen zingen vogels
hoor ik met mijn kloppend hart.
Achter wolken schijnen stralen
voel ik nu opeens Jouw kracht.

De Hemel glinstert in mijn ogen
wanneer ik opkijk naar omhoog.
Mijn hart klopt voor haar eigen Leraar
want ik geloof. Ja, ik Geloof!

Een gevoelsgedicht van dit moment. :)

opzich wel aardig, alleen kan ik het door de inhoud niet goed meer waarderen...

Erg mooi... Exactely my thoughts..

De laatste regel maakt m echt helemaal af. "Ja, ik Geloof" is echt supermooi. (y)

Fijn positief gevoelsdicht, kan ik uit je gedicht concluderen dat je een moment vertrouwen hebt gevonden in jezelf?

X

niets aan toe te voegen
xxx

Ja. :) Meer dan een moment zelfs, en meer dan mezelf...
@Gothic en Angelleyes: hieruit blijkt zeker dat de inhoud van een gedicht ook belangrijk is. Kunnen jullie me zeggen wat jullie goed vinden aan de vorm (en de inhoud dus buiten beschouwing laten)?

het is juist de inhoud die het leesbaar maakt. niet de vorm.
het enige "dichterlijke" is het eerste stuk. de 2 die erna komen zijn meer een " praise the lord" naar mijn gevoel. en das eigenlijk jammer.

ik begrijp niet wat er mis is met álles wat ook maar énigszins op 'praise the lord' lijkt. hebben alle blinde fanatisten het bedorven voor mensen die af en toe nog gewoon blij zijn dat ze in God geloven? wat is dat voor onterechte generalisatie?

het is een heel goed gedicht. de inhoud is mooi, geenszins overdreven... het loopt goed, en het straalt!