Wat als je lichaam psychische pijn vanzelf gaan omzetten in lichamelijke pijn?
 

Wel... Even was ik het gelukkigste meisje op aarde.
Dacht dat ik een vriendje had die zielsveel van me houdt, dat hij vertrouwde in mij, en dat niets nog stuk kon gaan.
Plots maakt muh vriendje het na twee jaar verkering uit, hij is het verkeren effe beu vind hij. Wel... Goed... Ik gun hem dat... Maar sindsdien is alles fout beginnen gaan... Zowel in muh hoofd als lichamelijk.
Ik zou echt alles voor hem doen om hem terug te krijgen. Ik zie hem doodgraag... En nooit in men leven zou ik iemand liever kunnen zien dan hem... Maar nu...

Sinds het uit is (donderdag 7 november) heb ik niets meer kunnen eten. Elke poging tot eten mislukte, en elke keer moest ik overgeven. Het wou gewoon niet meer, dus gaf ik het ook effe op. Ik besloot om dan maar nx meer gaan te eten.
Elke dag werd ik depressiever... Tot vandaag...

Vandaag werd ik opgenomen in het UZ LEUVEN met ernstige klachten aan mijn maag die zouden wijzen op maagzweren. Gewoon van de stress, van alles wat ik de laatste tijd meegemaakt heb. Een tweede mogelijkheid is, dat door het niet-eten mijn maagzuur mijn maagwand heeft kapot gefreed, letterlijk dan...

Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik kan niet meer verder... Lichamelijk heb ik pijn, verschrikkelijk... maar psychisch is het nog vele erger :(

Ik heb vandaag een soort buisje gehad recht in muh bloedbaan met daarna 3 baxters... 1tje voor vocht (ik was aan het uitdrogen) 1tje voor voedsel (ik kan niet meer stappen of niets) en ééntje met pijnstillers... Omdat het bijna ondragelijk is :(

wat nu gedaan :(

xxxx

Saartje

't klinkt al 'onbelangrijk' ed, maar dat is het zeker niet, ik denk dat je 'gewoon' last hebt van liefdesverdriet. Zeker weten kan ik het natuurlijk niet, maar het lijkt me heel logisch als je vriend het net uit heeft gemaakt ed. Behalve erover praten en wachten tot het over gaat weet ik ook niks, helaas...

Aan praten zal het niet liggen... Ik heb geen ruzie met muh ex-vriendje of nx... We zijn nog steeds beste vriendjes... maar ik kan het echt niet aan :(

Ik bedoel ook er over praten met anderen, over je liefdesverdriet enz. Dat je het niet aan kunt uit zich waarschijnlijk idd ook in die lichamelijke klachten, dus moet je daar iets aan doen, het verwerken enz.

Die twee zinnen zeggen mij genoeg.. je bent zo verdrietig dat het pijn doet.. :(

Dit kan niet blijven duren. Wees lief voor jezelf, je hebt het niet verdient jezelf nog erger in de rotzooi te krijgen. Je verdriet zal slijten. Als je lichaam niet meewerkt, okay.. maar verzorg je lichaam goed! Ik weet zelf heel goed waar ik het over heb. Ik heb mezelf bewust uitgehongerd en dergelijke toen ik zwaar verdrietig was.

Ik kan me bijna indenken hoe je je voelt, nu je dit schrijft.. het is anderhalf jaar geleden dat ik voor het laatst bizar verdrietig was maar ik voel het nog in mijn botten..

Ik wil niet dat je hieraan onderdoor gaat. Als je dingen kwijt wilt, mail me. Cat is een luisterend oor..

Cat

Met andere praten... Tsja, ik probeer het echt... maar die proberen mij allemaal hoop te geven dat het nog gaat goedkomen. Ik wil ook dat het goed komt, soms geeft het me zelfs een goed gevoel als iemand mij er van overtuigd dat Bert me ook erg mist... Maar dan.... Wat als hij nu eenmaal niet terug komt? Wat als hij een ander en een *beter* meiske tegenkomt? Hoeveel pijn ga ik dan niet hebben... Als alles tot mij doordringt dat het nu *echt* over is... Voor altijd?

Dankje...
Heb je ondertussen een kort mailtje gestuurd...

Als jullie nog steeds beste vriendjes zijn, wat waren jullie dan in de relatie zelf? Ik bedoel, wat verschilt er van hoe het toen was, en hoe het nu is? Behalve dat hij niet verliefd op je is.

Het verschil?
Het minder aan zijn lijf hangen, en de kusjes die ik nie meer krijg. Al het gezellige gedoe dus gewoon. Nu komt hij nog gewoon naar hier... En komt hij hier wat zitten :( Hij beweert nog steeds dat hij me doodgraag ziet, maar hij heeft al wel een *nieuwe* op het oog :(