lijnen is ongezond, onnatuurlijk en ronduit belachelijk
 

Hi allemaal

ten eerste wil ik alvast mijn excuses aanbieden mocht ik iemand beledigen http://forum.scholieren.com/smile.gif

Ik ken 9 mensen persoonlijk die een eetstoornis hebben of hebben gehad, van opname in kliniek tot minder erge gevallen, van anorexia tot vraatzucht.
En ik kan er nix aan doen maar omdat ik zovaak dat gezeik aan heb moeten horen komt het nu echt mijn strot uit, ik heb geen enkel medelijden meer met mensen die over hun figuur/eetpatroon ed hebben (met sommige van die 9 wel trouwens) ik heb enkel zoiets van 'nee niet weer he' en probeer er zo weinig mogelijk mee te maken te hebben.

Vaak vraag ik me af, waarom zit je nou zo te zeiken (ik heb een zusje van 15, 165 cm, 53 kg, pracht figuurtje die zich veel te dik vind). Ik weet ook wel dat het vaak een psychische oorzaak heeft maar ik denk soms echt 'hoe oppervlakkig kun je zijn', heb je nix beters te doen dan je zorgen te maken over je gewicht, deal with it, ik ben ook niet perfect. Daar kan ik wel elke dag om gaan zitten janken maar daar wordt het enkel slechter van. Zoals die moord in de film 'seven', ben je zo verrot van binnen dat je je zon zorgen moet maken om je buitenkant?

Hoe ik ook mijn best doe me inteleven (wat me soms best lukt) en begrip te hebben voor ze, mensen die lijnen en constant zeiken over hun 'vet' vind ik vaak ronduit zielig
(ik maak hier een uitzondering voor de echte anorexiapatienten, hoewel ik daar ook medelijden mee heb)

Ja ik probeer een discussie los te krijgen

die discussie lukt hier wel hoor http://forum.scholieren.com/smile.gif

daarom juist, diegene die lijnen (hoor ik ook bij http://forum.scholieren.com/redface.gif) denken dus dat er eindelijk een oplossing is waar het juist beter van wordt!
Tenminste, dat hoop ik en ik denk anderen ook... en misschien is het wel oppervlakkig ja, maar dat geeft maar aan hoe oppervlakkig onze maatschappij is!

laat ik je uit de droom helpen, zolang je geen gezondheidsrisicos loopt door je gewicht (denk aan extremen zoals 90 kg voor 170, en dan geen spieren maar vet) hoef je niet af te vallen.
Bovendien zegt gewicht weinig, want spieren zijn zwaarder dan vet. En echt mensen hebben veel liever een vriendin/werknemer die gewoon gezellig is, haarzelf geaccepteerd heeft en gewoon niet over lijnen praat. Zoals ik als zei in mijn opening, ik ben er tot vervelens toe mee geconfronteerd net zolang tot ik re nauwelijk meer respect voor op kon brengen.
Bovendien is lijnen ongezond en niet slim. Het is slecht voor je lichaam en je komt er vaak juist weer van aan. Koop het boek 'een leven lang fit', dat moet je niet te letterlijk volgen maar daar staan goede ideeen in hoe je je levenstijl moet verbeteren.
Want het gaat om levensstijl niet om wat of hoeveel je eet.

en de oppervlakkigheid van onze maatschappij, daar draag jij dus ook aan mee.

wie is er hier nou oppervlakkig bezig? jij vindt lijnen slecht omdat jij er meerdere malen op een verkeerde manier mee bent geconfronteerd. Dat neemt niet weg dat er zat mensen zijn die op een gezonde manier wat kilo's of vet kwijt kunnen raken zonder door te slaan naar een eetstoornis of door continu te zeuren over hun 'vet'.

Lijnen is niet altijd ongezond, snel te veel kilo's kwijtraken door hongerdieten waarbij je minder dan 1000 kilocalorien per dag mag is slecht voor je inderdaad. Maar gewoon letter op wat je eet, veel producten vervangen door light-producten etc is ook lijnen..en dat kan helemaal geen kwaad. Sterker nog, dat zouden meer mensen moeten doen want ook al zie je het niet altijd aan de buitenkant, veel mensen eten te ongezond.

Ik weet niet wat jij verstaat onder lijnen, uit Tearsong's reply blijkt iig dat zij al een ander idee daarover heeft als ik... als ik lees dat iemand lijnt denk ik aan minder eten, misschien wel helemaal niet eten.

Letten op wat je eet, light-producten gebruiken ipv de gewone noem ik 'gezonder gaan eten'. Dat kan idd geen kwaad en klinkt ook niet zo negatief als lijnen.

Als jij (Ninnoc) het ook zo opvat, dan ben ik het met je eens dat lijnen ongezond is.. onnatuurlijk is het vast ook, belachelijk meestal niet want sommige mensen zien geen andere oplossing.

Het voorbeeld van je zusje, daar kan ik me wel wat aan ergeren.. of iemand die 1.70 is en 55 kilo teveel vindt. Dat is ook persoonlijk, omdat ik zelf ong. 175 lang ben en zo'n 68 kilo weeg.. vind ik een gezond gewicht. Maar als je dan hier mensen ziet klagen over een in verhouding lager gewicht ga je toch twijfelen (ik iig, soms).

Ik denk dat je continu druk maken over je gewicht tuurlijk voor een deel wel te maken heeft met 'het schoonheidsideaal' van skinny graat-modelletjes http://forum.scholieren.com/rolleyes.gif, maar ik denk dat het meer een uiting van niet-zelfverzekerd-zijn/frustratie etcetcetce is.
Mensen met eetstoornissen daarbuiten gelaten, wat dat heeft denk ik niet zo veel meer met'gewoon lijnen' te maken.

Ik denk dat mensen met een eetstoornis juist minder oppervlakkig zijn dan de meeste mensen. Die zorgen over hun gewicht/lichaam komen 9 van de 10 keer nl heel ergens anders vandaan. Verder zit er idd een verschil tussen 'gewoon lijnen' en 'eetstoornis', die twee zijn amper met elkaar te vergelijken, vind ik. Ik denk dat de mensen die echt een eetstoornis hebben absoluut niet lopen te zeiken. Lekker als iemand dat dan wel vindt... Als jij je een paar dagen achter elkaar zwaar klote voelt, en je zegt dat tegen een vriendin, en die zou zeggen 'ach, loop toch niet zo te zeiken!' en ze zou zich vervolgens omdraaien en weg lopen, wat zou je dan denken? Ik zou zo iets hebben van 'lekkere vriendin'. Leg mensen liever uit waarom je er liever niks of iig zo min mogelijk mee te maken wilt hebben.

Ieder mens heeft wel een minpunt.

Wat ik ff niet snap, de ene keer vind je mensen met een eetstoornis zeikerds, en een paar regels later maak je daar opeens een uitzondering voor? http://forum.scholieren.com/confused.gif


[Dit bericht is aangepast door Leonoor (14-02-2002).]

Wanneer is iemand 'een echte anorexia patient'? Toen ik na een half jaar aan een klein groepje mensen vertelde dat ik problemen had met eten en gewicht, vonden sommigen dat ook belachelijk. Zo van, jezus, ik ben 1.65 en 60 kilo en jij bent 1.73 en 50 kilo, en JIJ loopt te zeiken?
Dat kan ik me zeker voorstellen, ik ken zelf ook meisjes die lopen te zeuren dat ze te dik zijn, eigenlijk vooral omdat ze graag willen horen dat ze slank zijn. Omdat ze onzeker zijn dus.
Maar hoe weet je het verschil of iemand echt in de problemen zit, een scheef zelfbeeld heeft, of slechts wat aandacht wil?

Cat

Ik ben het er mee eens dat het onnatuurlij is enzo, maar iedereen moet het voor zich weten. Als jij je namelijk echt super ongelukkig voelt in je lichaam en je wilt echt afvallen doe het dan onder begelijding van een dietist, want dan is het nog verantwoord en anders gewoon lekker niet aan beginnen en vooral lekker eten. http://forum.scholieren.com/wink.gif

Onder begelIJding zou ik er niet aan beginnen, onder begelEIding zou je er over na kunnen gaan denken. http://forum.scholieren.com/wink.gif

dat is denk ik niet altijd even makkelijk gezegd als gedaan. Mijn zusje (1.65 ofzo, zit tegen de 100 kilo aan) is naar de dokter geweest om een verwijzing naar een dieetist te krijgen toen ze eindelijk besloten had dat ze wat wou gaan afvallen. Wat denk je? een wachtlijst van meer dan 6 maanden! Nou als dat niet ontmoedigend werkt....

http://forum.scholieren.com/eek.gif

Waar woon je? Hier is de wachtlijst bij een 'specialistische' diëtiste nog niet eens zo lang (tot eind mei)?!



[Dit bericht is aangepast door Leonoor (14-02-2002).]

utrecht http://forum.scholieren.com/frown.gif

verhuizen http://forum.scholieren.com/wink.gif

Maar zijn er dan geen anderen dietistes met een kortere wachttijd? Vaag.

volgens die arts niet in ieder geval. Misschien dat een second opinion wel handig was geweest, maar door die wachtlijst van 6 maanden raakte ze weer in zo'n 'zie je wel er valt helemaal niks aan te doen en nou heb ik er geen zin meer in ook' stemming, waardoor ze ondertussen natuurlijk nog geen ene kilo is kwijtgeraakt...

Als ik haar was zou ik me wel bij die dietiste aanmelden. Als je allang te zwaar bent oid dan maken die 6 maanden ook niet zoveel meer uit. Plus dat je dan het idee hebt dat je er iig aan gaat werken, dat je er iig iets voor doet.

Tegen mij werd ook gezegd over die dietiste van die lange wachttijd (tot eind mei dus), ook zo van 'dan wil ze het vast niet' leek het wel. Maar ik wil het dus wel. Tis bij mij wel om een andere reden dan te dik zijn, maar ik heb zo iets van 'wat maken die paar maandjes nou nog uit? 'k voel me al jaren klote, die paar maanden kunnen er dan ook nog wel bij en anders ben ik nog nergens.'. Die maanden gaan toch voorbij, kunnen ze beter voorbij gaan als je op de wachtlijst staat; op de goede weg.

[Dit bericht is aangepast door Leonoor (14-02-2002).]

ja dat hebben wij haar ook gezegd ja, maar ze wil dus niet meer, denkt dat ze het op eigen kracht allemaal kan (dus niet, m'n ouders vinden maar al te regelmatig verstopte snoeppapiertjes etc op haar kamer, plus dat het feit dat haar vriend in een snackbar werkt en zij daar regelmatig komt ook niet echt lijkt te werken). Ondertussen zien wij haar eigenlijk alleen maar dikker worden...

Af en toe doet ze nog wel eens een poging hoor, met van die radicale crash-dieten. Maar goed, ze wil snel resultaat zien en als je zo zwaar bent zie je nou eenmaal niet zo snel dat je een kilo of 5 a 10 kwijt bent, dat ontmoedigd haar weer en dan valt ze weer terug in haar oude patroon.

Maar goed, wat kan je doen verder? Als zij zelf niet voor 100% achter dat afvallen staat lukt het natuurlijk nooit...