Dag-nacht
 

Flarden gevoelens, flitsen gedachten
verdringen zich langzaam
in haar hoofd

Sluimeren wazig, voor heldere beelden
Ontkrachten daar, waar ze geloofde

Maar ook al bracht, de nacht haar, Ongrijpbaar verachtingen
De hoop die ze weer vestigt, op de dag niet meer vrezen

Brengen weer lichtheldervonkjes in ogen,
van een zo innerlijk levendig, doch erg breekbaar wezen.

heel mooi gedaan mar, erg herkenbaar ook wel :D

kussssss

Laatste strofe is het mooiste... :)

Tnx beiden, en dennis ik (vind) snap die ":D" nie helemaal (passend), vind dit eigenlijk nie zo grappig...