[Schrijfopdracht] Nevels
 

En het is weer maandag...

En ik ga gewoon lekker door met deze schrijfopdrachtjes, tot ik een boze forumbaas op mijn nek krijg ;)

Zoals elke maandag weer 1 zinnetje dat men uit mag bouwen tot een gedicht. Je bent natuurlijk ook vrij het te vertalen naar elke taal die je wil, zolang het maar voor het grootste deel van de DOPpers duidelijk blijft. (dat zet je redelijk vast in engels en nederlands lijkt me, of taal x, maar dan wel een vertaling erbij)

Dit is een vervolg op
[deel 1] [deel 2] [deel 3] [deel 4]

Well. Zinnetje(s) voor deze week:

succes, en ik wacht weer in spanning...

In nevels gehuld
Maakt deze stad mijn leven mee
met.eeuwig.geduld
kijkt.hij.toe

ik.maak.hem.vuil
overal.troep
de.sfeer.is.druilerig
ik.schaam.me.dood

hij.kijkt.naar.me
is.overal
spaart.mijn.reserve
bespot

Mist, geef me de ruimte!
hoe claustrophobisch maak jij mij
De stadslantaarns doen bar weinig
aan dit bekrompen gevoel bij mij
Stad, waarom ben jij er niet?
of dan tenminste zij, bij mij
Stad, zie jij mij nu nog steeds?
hoe ik doe en hoe ik leef?
Zelfs in nevel gehuld
maakt de stad mijn leven mee.

<sub>oftewel: ik HAAT mist!!!

[edit]kijk met deze zin kan ik dan wel weer iets[/edit]</sub>

rrr, mooi, LiNiaaL...

~

door deze droom het leven
zwerft Zij, in nevelen gehuld,
van hoek naar hoek door alle tunnels
stegen sloppenwijken
en in de gracht... drijft Zij als dood
de nevelen uiteen en toont
een glanzend plein
zonneschijn
een waas van schoonheid
over lelijke gebouwen

ja Zij gaat op snelle voeten
en Zij is waar ik ga

of Zij nu Rome heet of Eindhoven
of Utrecht of Parijs.

waar ik ook ga, de Stads - geest...
in nevelen gehuld, maakt
mijn leven mee
en uit.

~

enigszins vrij geïnterpreteerd... :)

en mooi zeg! wiejjj:)

In een zee van tijd
Zwermt het leven
Als een storm voorbij

Het oog van de stad
is als een wapen
Dat waakt over haar bewoners
En golft als de zee

De stad in nevels gehult
Terwijl het leven voorbijraast
Maakt deze stad mijn leven mee

Zij zweven door de lange straten
Zij zweven door het kille land
De stad in 't donker en verlaten
zetten zij zomaar naar hun hand

Ze wonen in de oude huizen
Ze leven in een koude sfeer
Mensen zijn bang en vrezen steeds
hun macht weer keer op keer

In witte sluimerende nevels
maakt deze stad mijn leven mee
Als ik in 't donker leef en vrees
val ik in een zielenzee

Klaar! :) (en de dichterlijke vrijheid een woord weg te laten. :o)

ik vind m niet zo heel speciaal... is dit ook je eigen gevoel erbij? het lijkt op een zomaar argeloos opgeschreven zaterdagmiddags idee...

thx.

Eerst wou ik even kwijt dat ik die van Anneee echt super vind!!
ik heb zelf niet zoveel inspiratie, maar ik wou het toch proberen


Het is weer veelste vroeg dag,
en mijn bed nog te warm
wat moet ik doen vandaag
wat zijn de plannen

Al aangekleed en al
loop ik door de straten
van een veelste vroege dag

de mist betoverd me
het voelt als een deken
net als mijn warme bed
al is het errug koud

wat moet ik zonder deze stad
want al is het nog vroeg
in nevels gehuld
maakt deze stad altijd mijn leven mee

:o :)
Ik vind de jouwe ook mooi, alleen dat 'veelste vroeg' is nogal storend én niet goed Nederlands.

Nou, ook maar weer eentje van mij :) Tis wel grappig om dit te doen. Dus Type, ga maar door met je wekelijkse schrijfopdracht, hehe.
De andere gedichten zijn trouwens ook mooi!


Ons gedeelde diepte is verdwenen naar
een ongekend niveau
En daar waar ik niet bij kan
is het toch de plek waar jij me brengt

Een niveau van onbeschrijflijkheid
Die haastige kus is zo voorbij
Maar tegelijk ook aanleiding
tot deze verwarring en intensiteit alom

In nevels gehuld
maakt deze stad mijn leven mee
Raak je een en verbonden
zonder het daadwerkelijk te merken

Jouw hart
Maakt ons gevoel

mooi! kweenie waarom, maar bij de 2^e strofe liep mij toch een rilling over den rug... zeer goed.

Thnx voor je compliment! :)

Ik vind dat jullie allemaal erg goed op commando kunnen dichten... ik ga mezelf er ook maar een keer aan wagen...

tussen zware laagverslaafden
tussen haast en het station
wist ik dat ik weg moest komen
voor de voorstelling begon

tussen liefs en liefdesleven
tussen regels en de wet
nam jij mijn leed op je schouders
devotie tentoongezet

tussen bos en zonder bomen
tussen roes en alcohol
open jij de put der diepte
echter echo's klinken hol

tussen zwart en schmerdonker
tussen drenkeling en zee
maakt de stad, gehuld in nevels
het einde van mijn leven mee

WOW!!! die is echt mooi, je houdt je vrijwel perfect aan het ritme enzo... whaaah...

Jep, ik vind m ook goed. Mooi ritme, mooie verwoording.

jaa, revolucia, echt heel erg mooi! tis net een lied...

In nevels gehuld
Maakt deze stad mijn leven mee
In mijn leven gehuld
Maakt deze nevel mijn stad mee
Maakt mee in stad gehuld
in nevels van mijn leven

Ding!
Ding!
Nog een!
Ding!
Samen!
Een groot ding
in nevels gehuld

In nevels gehuld
maakt deze stad mijn leven mee
in hoeken abstracter dan huilende zielen
trekken. Het substantieel verkondigt woord blijft
plakken aan gemoed'lijk wit. Sikkepit in hazenrit,
een snelheidsduivel nogal fit--ontlasting.
wegen als maag-darm-kanalen analer
dan de seks van gisteravond en een rectaal onderzoek
door bitt're kliniklowns. In dode stukken van momenten
waarin latex anders voelt. Filet Americain in perziken.
Slechts is de ziel. Een vreemde zieke olie.

In nevels gehuld
maakt deze stad mijn leven mee.
Ze ademt en kwelt
mijn gezwel.

Luchten van violet
zien mijn ogen nevels nooit gezien.
En verwijdert zuster
mijn gekwijl.

Gaarne bedreef mijn oog het zien maar

Een weg strekt zich expres voor mij uit.
Bevuilde bomen doen wat aan natuur.
O, wat zijn zij verschikkelijk laag.
Gefaalt hun missie. Mislukt hun
experiment.

Want slechts in nevels gehult maakt deze
stad mijn leven mee.
Ziekelijk gewolkte mij beknellend tussen grijsheid,
o, hoe plat en stom mijn aanblik,
ja nu ween ik.

Maar nog inhoudslozer de wereld want
een frietgeel verkeersbord wijst mijn weg.

in nevels gehuld
maakt deze stad mijn leven mee
gedachten verhuld
wachtend op een nieuw idee

een nieuw idee
dat me help ontsnappen
en wanneer het me lukt
zal ik er niet meer mee kappen (blergh! kon niks anders rijmends bedenken)

In een nieuwe stad
op zoek naar geluk
en als ik het vind
kan mijn mijn leven niet meer stuk



Oooooh, dit zuigt zo! Maar goed, idee was een reply, dat is gelukt:P
Inspiratie is laatste tijd een beetje zoek:S

idd zeg erg mooi!!! (y)
*schouderklopje*;)

Maar hij is wel cool imho :)

Zo kan ik je er nog een laten lezen van mij, alleen daar komen dan weer geen perziken in voor... Ahum... ;)
(down boy, down! ;) )

ik zie vier grote grijnzen in een nevelflard
vier keer de grijns van de elite in de woordenstrijd!

Woodstock;
Een leger maakt het uur des inziens u dan de droogste lucht
in een beweging uw toevluchtshoek in zonder een spoor van
resten

Ja, ik hoor uw schreeuwen, opklimmend tegen de gewelven van de
astronomische architecturen, tegen de kolommen en de fora maar

Suizeling in mijn oor, een lamentatie: uw stemgeluid ontliep
Lokalisatie

Want zij was diep gehuld in nevels
de stad kortzichtig als voorheen.

Je schrijft gelukkig niet elke dag een meesterwerk...
Maar vindt sowieso wel leuk om aan deze schrijfopdrachten mee te doen en wel te zien wat er uitgaat komen met een thema of zin als uitgangspunt

Aan de datum te zien kan het overigens geen zaterdagmiddagideetje zijn

Zoals Mabo zegt, je maakt niet iedere dag een meesterwerkje. In mijn geval bijna nooit... ;) MAar ik blijf een poging wagen, want: oefening baart kunst. Ooit. Hoop ik. Of ik ben een hopeloos geval :P

Bevangen door een donkere cape
Rust de stad zijn leven lang
Maar ik sta ernaast
Zonder te weten waarom

Achtervolgd door de muziek van de nacht
Rust ik mijn leven lang
En jij staat ernaast
Zonder te weten waarom

In nevels gehuld
Maakt deze stad mijn leven mee
En we staan ernaast, hand in hand
We weten eindelijk waarom

Again, ugh. Where's my muse when I need 'em? *gaat haar muse opzoeken*

wout:
Kort zicht; geluid draagt minder
maar verder. Zwijg. Astronomie is duister, hoog.
¿Arquitecto... tú? ¡Sí! In uw dromen, stad!

Ach, schenk vergiffenis, geen gif, de kroes loopt over
Gloeiende kolen: dansend in de haard.

in het leven kun je kiezen tussen vergif of vergiffenis...
-Extince
:)

Je moet blijven proberen; want wie weet zitten tussen een aanvankelijk probeersel de basis van een meesterwerk die er dan net even tussendoorglipt. Een hopeloos geval ben je niet; keep trying...

Hoop snel weer van je te horen
en de groetjes aan je muse...