psycho-sociaal (gestoord)
 

laatst was ik in de leeraarskamer bij ons op school (was daar alleen met mijn vriendje, omdat we een tentoonstelling onganiseerden) en toen keken we eens wat op die borden hangde en zo en daar was een blad bij met leerlingen die besproken moesten worden tijdens de klassenraad + de reden waarom... nou, mijn naam stond daar op met daarnaast "psycho-sociale situatue"... nu vraag ik me af wat ze er precies mee bedoelen....

ik kan best wel begrijpen waarom ze me bespreken (nou ja, ik ben er gewoon erg veel niet, mijn punten zijn vreselijk slecht en zo), maar toch snap ik niet zo goed wat ze ermee bedoelen... kan iemand me het een beetje uitleggen??

oh, en dan vroeg ik me nog iets af...
de reden waarom ik zoveel niet naar de les ga, is omdat ik bang ben... ik krijg soms zo'n "aanval" en dan zeg ik zo'n dingen zoals: ik mag niet gaan, ik durf niet, ik wil nog niet dood... zo'n dingen allemaal... 't is echt lastig, maar goed... maar euh, heeft iemand het recht mij terug te halen naar klas als ik dan als ik terug in klas ben, alleen maar moet wenen, niets durf te zeggen, denk dat iedereen me op gelijk wel moment kan vermoorden?! nou ja, heben ze het recht me terug te halen?? meestal is het na een uurtje (een lesuur) over, als ik alleen kon zijn en gewoon wat kon nadenken/wenen of wat dan ook...

Ik denk dat ze iets bedoelen met je
sociale/psychologische gebeuren?
Mja.. dat maak ik er iig van..
Ze mogen je wel terug halen naar de klas denk ik,
aangezien je volgens mij niet 'zomaar' weg kan blijven..
Mja.. dat weet ik ook niet zeker.. :o

Wat ze er mee bedoelen weet ik ook niet... Het recht om je terug te halen hebben ze wel lijkt me, je hebt nog schoolplicht, dus ja... Weten ze op school waar je last van hebt? Misschien handig dat eens te bespreken? Misschien kun je wel iets met ze regelen oid voor als je die aanvallen hebt?

Mijn Zakwoordenboek der Geneeskunde omschrijft het begrip psychosociaal als de situaties en relaties waarin psychische en sociale aspecten een rol spelen. Iemands psychosociale situatie beschrijft eenvoudig gezegd het functioneren van die persoon in contact met andere personen.
Wat je vraag betreft of ze het recht hebben om jou terug te halen naar de klas kan ik je alleen maar aanraden om met je klassenleraar of -lerares over de angst te praten die je voelt en die jou verhindert om aan de lessen deel te kunnen nemen. Probeer samen met hem of haar en desnoods met professionele hulp het waarom van je angst te achterhalen zodat er iets aan gedaan kan worden.

ik ga nu al 4 weken naar een psychologe... 3 leerkrachten op school weten ook wat er aan de hand is en hebben mijn klassenlerares proberen duidelijk te maken hoe het komt en zo (zonder details te vertellen) en hebben haar ook gevraagd rekening te houden bij verbeteren van bepaalde repetities.... nu, mijn klassenlerares trekt zich echt totaal NIKS aan van onze klas... ze houd er ook totaal geen rekening mee en zo... ik HAAT haar echt (harde woorden, maar het is echt zo)... in mijn klas voel ik me ook niet echt goed, de meesten denken dat ik alles doe om aandacht te krijgen en da's echt niet zo!
'k heb het echt heel erg moeilijk en zo, en de meeste leerkrachten proberen er in het mate van het mogelijke toch rekening mee te houden... maar mijn eigen klassenlerares dus totaal niet en da vind ik echt klotig van haar! ik vind niet dat ze het verdient klassenlerares te zijn, maar da's jammergenoeg ene feit waar ik of iemand anders niets aan kan veranderen...

Als je klassenlerares zich niets van jullie klas aantrekt lijkt het me het beste om dit bij de directie aan te kaarten, zodat die er voor kan zorgen dat jullie klas een klassenleraar of -lerares krijgen die wel met zijn of haar klas begaan is en ook bereid is om iedereen in de klas op een serieuze manier te behandelen.
Ik begrijp dat je inmiddels al 4 weken contact hebt met een psychologe. Loopt dat contact met haar een beetje redelijk en heb je ook het idee dat je er echt iets aan hebt om er met haar over te praten?

Ik ga graag bij m'n psychologe... ze behandelt me tenminste zoals ik zou willen dat andere mensen dat doen (ze verklaart me tenminste niet gek of zo)... ik babbel graag met haar. 't geeft me een goed gevoel en ik voel me echt bij haar op m'n gemak...
volgende week satrten we met een therapie. die moet ervoor zorgen dat ik m'n gevoelens tegenover mijn vrienden en zo ook kan zeggen. het afgelopen jaar heb ik mezelf gewoon geleerd dat niet meer te doen...

op school gaat het steeds maar slechter en slechter. niet alleen mijn punten zijn verre van goed, ook vlieg ik steeds uit tegen leerkachten... 't gaat echt de verkeerde kant op...

vandaag 3 keer in m'n polsen gesneden... wou echt dat ik dood was... :'(

Je zult ook nooit een psycholoog treffen die zijn of haar cliënten voor gek zal verklaren. Het is in ieder geval een goed teken dat je je bij haar op je gemak voelt en dat het je een goed gevoel geeft om met haar te praten. Misschien is het een goed idee als je psychologe contact opneemt met de directie van je school om samen met hen te overleggen hoe je op school het beste begeleid zou kunnen worden.
Wat het snijden betreft kan ik je alleen maar adviseren om er mee te stoppen. Het lost geen problemen op, maar veroorzaakt alleen maar nieuwe problemen. Misschien beschouw jij het als een manier om je gevoelens te kunnen uiten, maar het is niet de juiste manier. Wat dat betreft is het best goed dat je onder begeleiding van die psychologe leert hoe je je gevoelens het beste kunt uiten.