Stelling: het is mooier om de waarheid verborgen te laten.
 

Als iemand begint te spreken over de waarheid, krijgt men de verwachting dat nu eindelijk de waarheid over de waarheid verkondigd zal gaan worden. Ik moet jullie teleurstellen als je die verwachting koesterde.

Wat ik liever wilde aansnijden is dit: is de spanning tussen het verlangen naar de waarheid en de onbereikbaarheid ervan niet mooier dan definitief het geheim van de waarheid te onthullen?

Is de spanning tussen het verlangen naar de waarheid en de onbereikbaarheid ervan niet mooier dan definitief het geheim van de waarheid te onthullen?

Zonder er verder over na te denken; JA.

Kijk ik verder dan zie ik dat het eigenlijk heel tragisch is.
Je hebt het over onbereikbaarheid en over het onthullen van hetgeen onbereikbaar is.
Dit kan alleen het verlangen naar het onthullen maar aanwakkeren.
We hebben hier een ware Tantalus kwelling.

Of het mooier is verschilt denk ik per situatie.
Wil je weten of het heelal oneindig is kan het mooier zijn er over te blijven fantaseren dan het antwoord te kennen.
Heb je het over een (onbereikbare, maar toch dichtbij zijnde) liefde, dan kan de onzekerheid over de waarheid een zware last zijn.

Het ligt eraan om wat voor een waarheid het gaat.
Als de waarheid kleiner is als verwacht is het inderdaad mooier hem verborgen te houden http://forum.scholieren.com/smile.gif.

Ik voel sowieso geen drang om de waarheid te kennen of om vragen beantwoord te krijgen.

Jajajajaja. IK OOK. Maar STEL dat je de keus had. Het zou kunnen laten we maar zeggen. En alleen jij. Het is het 1 of het ander. OF je wordt alwetend, OF je blijft onwetend. Hmmm...

Absolute alwetendheid geeft hetzelfde gevoel als absolute onwetendheid.

Oftewel: is de periode VOOR Sinterklaas leuker dan het feest zelf?

En Mugshot: imposante uitspraak, maar ik betwijfel dat je weet hoe de alwetendheid voelt, en, om je niet te na te spreken, persoonlijke ervaring met volledige onwetendheid zul je ook niet hebben. Dan rijst toch de vraag hoe je tot die pretensieuze uitspraak komt.

Ik zal het accepteren, het maakt m'n leven een stuk makkelijker en m'n fantasie weer een stuk rijker... ik buig de waarheid wel weer naar mijn fantasie http://forum.scholieren.com/smile.gif

geef mij de waarheid maar.

Bevrediging en voldoening.
Iemand die echt alles weet heeft al zijn vragen beantwoord en voelt geen brandende vragen meer.
De alwetende persoon heeft gekregen wat hij wou en vindt het goed zo, hij is bevredigd en voldaan.
Iemand die echt niets weet en niet eens weet dat er iets te weten is voelt geen brandende vragen, hij zou niet weten wat er te weten viel.
De onwetende persoon weet niets, behalve dat hij is, weet niet dat er iets te weten valt en vind het goed zo, ook hij is bevredigd en voldaan.

Ik zou natuurlijk graag de volledige waarheid kennen omdat ik weet dat er één is.

Dat klinkt allemaal best aardig, maar het blijft een fictie. Daarom moet je bovengenoemde uitspraken niet op een zo apodictische wijze doen. Afgezien daarvan is "de volle waarheid" ook zo een hol begrip waar niemand, maar dan ook niemand daadwerkelijk mee uit de voeten kan. Wat stel je je er bij voor? Wat is er "vol" aan? En hoe contrasteert het zo schril met de "onvolledige waarheid" waartoe we nu veroordeelt zijn?

Het is net zoiets als streven naar perfectie. We kunnen ons er niets bij voorstellen, en, zou perfectie in een absolute zin bestaan, dan zouden we er ons niet eens bewust van zijn wanneer we perfectie bereikt hebben.

Wat betreft je uitleg van het voorbeeld: iedereen met een willekeurige hoeveelheid kennis kan het voldane gevoel ervaren dat jij slechts toekent aan gevallen aan weerszijden van het spectrum. Stel, voor zover mogelijk, dat er een persoon is met 30 % kennis van de 100 %, doch niet weet dat hij slechts 30 % bezit. In de waan alles te weten zal hij daarin berusten, sterker nog, dik tevreden zijn.

Betekent dit niet het instandhouden van de leugen?

Als iemand een eigen waarheid heeft die hem helemaal gelukkig en voldaan maakt, die hem meer van de dingen laat houden als normaal, maar de echte waarheid in werkelijkheid veel minder gelukkigmakend en bevredigend is..
De echte waarheid zou die persoon ongelukkig maken en hem minder van de dingen laten houden, het zou zijn hele leven naar het negatieve veranderen.
Zolang de persoon in zijn waarheid gelukkig is, respecteert en liefheeft, waarom zou je hem de echte waarheid dan laten zien?
Is het überhaupt belangrijk de waarheid te kennen?

Ja dat is waar maar dan is het leven niet echt meer.
Niemand wil toch leven in een leugen.
Kijk maar naar de Matrix

Een leugen kan ook als waarheid worden gezien http://forum.scholieren.com/wink.gif
Dus het hoeft niet perse zo te zijn.

Jazeker,

Deze vraag deed me denken aan de clip just van radiohead. De clip van het nummer is 1 van de meest gefrustreerde ooit gemaakt - omdat niemand weet wat de man, die zomaar op de grond ging liggen zegt op het einde, en je kan het ook niet vragen aan radeiohead zelf, doordat de band nooit het antwoord zal geven. Jamie Thraves, de producer zei "to tell you would deaden the impact, and would probably make you want to lie down in the road too".

*zucht*