4 dimensies
 

Over de vierde wil ik het eigenlijk even hebben. Ik geloof niet dat de tijd maar 1 dimensie is. Ik weet bijna zeker dat de de tijd kan uitdrukken als twee dimensief of meer... maar dat zou dan betekenen dat je ook oneindig veel dimensies aan de tijd kan toekennen.

Ik kan het nog niet beargumenteren, want ik kan de woorden ff niet vinden, en ik weet nit hoe ik het uitleg... kan het alleen maar denken http://forum.scholieren.com/frown.gif http://forum.scholieren.com/frown.gif http://forum.scholieren.com/frown.gif

Hoeveel dimensies denk jij dat de tijd zich in bewijst.

Kan de tijd zich maar in 1 richting uit bewegen?

Ik wil eerst het bewijs van het bestaan van [het fenomeen] tijd wel eens zien.

Ik snap niet dat er iedere keer weer mensen zijn die twijfelen aan het bestaan van tijd. Je ervaart tijd voortdurend, want tijd is (simpel gezegd, maar mooie definitie) dat wat er voor zorgt dat alles niet op hetzelfde moment gebeurt.Hoe wil je zonder tijd verklaren dat er dingen kunnen gebeuren? Geef me één argument.

Alles is in het 'nu' en er is een constante verandering die wij gedefineerd hebben als 'tijd'.

Ik heb meerdere stukken gelezen waar wetenschappers vertellen dat 'tijd niet bestaat', door ons besef nemen wij verandering waar - niet tijd.

Maar zoals MCSUN aangeeft is het een element om mee te argumenteren. Dat houd niet in dat het daadwerkelijk bestaat.

[Dit bericht is aangepast door legatus (15-01-2002).]

En ik ben heel benieuwd naar je argumenten voor je standpunt dat tijd uit meer dan één dimensie bestaat. Het klinkt namelijk niet erg vanzelfsprekend.
Ik denk wel dat het in de dimensie tijd niet mogelijk is vrij te 'bewegen', zoals in de ruimtelijke dimensies. Als ik het me probeer te visualiseren (wiskundig) zie ik tijd als een variable waarbij telkens (voor één object of deeltje iig) voor de drie andere dimensies één waarde geldt.

Ja, we kunnen alleen verandering waar nemen, en we bedenken tijd erbij om de snelheid daarvan te kunnen uitdrukken.

In de natuurkunde is het handig om tijd als een vierde dimensie uit te drukken in berekeningen e.d.

En tja, je vroeger, nu en later. Lijkt me dus wel eendimensionaal.

Het is meer dan 'erbij bedenken'. Iedere verandering drukken we uit in tijd. We kunnen tijd zelf inderdaad net zo min waarnemen als kleur (wat we zien is slechs licht met een bepaalde frequentie), maar het bestaat wel degelijk. Tijd is de voortdurende vooruitgaande beweging (tenminste, zo kun je het wel voorstellen denk ik) die wij maken om het verleden achter ons te laten.

'wazige' quote

It's actually an old idea. The suggestion was made by Isaac Newton. Can we construct a theory of the universe where you don't pre-suppose this invisible framework we call time exists, and still work out the laws of motion for the universe? Initially, Einstein took it seriously but eventually gave up when he couldn't change it. But when you look at Einstein's structure, he did achieve it. You can understand the universe in terms of pictures of individual snapshots without the existence of time. Then [American physicists John Wheeler and Bryce De Witt] found the equation in 1967 that's been almost forgotten that may actually govern the universe, and yet it doesn't mention time *yet explains what time does.

What exists are just "nows." Our experience in any instant is within any snapshot. It's a contradiction to say you can experience them together. They're like fossils, not only containing now, but our memories of what happened in other nows. Obviously, there is a feeling of the passage of time. We just could interpret it in a different way.

[Dit bericht is aangepast door legatus (15-01-2002).]

klinkt interessant. ik ga op zoek! http://forum.scholieren.com/smile.gif

Jaja, wij wel. Maar tijd is gewoon niet direkt te meten. Tenminste, nog niet, er zijn wel theorieen over ruimte-tijd continuum blablabla, maar tot op heden is het werkelijke bestaan van tijd toch echt niet aangetoond.

Het is wel iets wat alle wetenschappelijke modellen mogelijk maakt en ook klopt met waarnemingen, waarschijnlijk bestaat het dus wel. Wat het nou precies is is echter onbekend.

Kleur bestaat niet op zich, het is de interpretatie van onze hersenen van een bepaalde frequentie.

Ken ik al, leuke theorie, beetje wazig wel.

Misschien zie ik dit verkeerd maar als tijd binnen een [controleerbare] model kan bestaan hoeft het toch niet perse te bestaan?

Dan kan je toch geen conclusie trekken dat het waarschijnlijk wel bestaat.

Ehm, nou, tot er een beter model is ga je van het model uit wat het beste werkt.

Tijd is ook nog nooit ergens tegenstrijdig mee geweest, geen reden om het model erover dus te veranderen.

Volgens de stringtheorie leven we in een stuk of 11 dimensies. Ik weet niet precies hoeveel ruimte en hoeveel tijddimenties er dan zijn (aangezien ruimte en tijd in de huidige theorieën equivalent zijn).

ja..

Het zou bijv. ook zo kunnen zijn dat wij in een illusie leven, dat wij in de illusie leven en verleden en een toekomst te hebben, in werkelijkheid alleen 'het heden' of gewoon het zijn is..
Maar daar wil ik niet te veel over nadenken
http://forum.scholieren.com/frown.gif...

Dat gevoel heb ik overal bij :s...

Ik weet alles al, ik moet alleen de woorden vinden zodat ik kan weten dat ik het weet..

Dat is echt ZO klote.... Ik wil daarom Nederlands en Filosofie gaan studeren... Of misschien een buitenlandse taal erbij... misschien als ik de taal beter zou beheersen...

Ik denk dat dat probleem niet persé in de taal ligt..
Gedachten zijn imo slechts een omzetting, een linguïstische intepretatie van iets wat wij tegenwoordig alleen nog in woorden als intuïtie of inspiratie kennen.

Ik heb meer en meer het gevoel dat wij iets alomvattends "bezitten" waarvan we het grootste deel door aangeleerde denkwijzen en opvattingen 'verdrongen' hebben, noem het 'de ziel', 'chaos', 'het gevoel' of 'god', het komt allemaal op hetzelfde neer.

Het probleem een idee te hebben dat niet in woorden omgezet kan worden ligt hem dan dus meer daarin dat het gevoel (zo noem ik het maar) iets sterks aantoont wat echter tegen de aangeleerde normen en waarden of opvattingen indruist..

De geest is de persoonlijkheid die zich naar zijn omgeving vormt, en als wij
(-->de samenleving) bepaalde opvattingen hebben neemt de geest ze al snel over.
De taal, de normen en waarden, de ideen en theorien worden overgenomen en 'het gevoel' raakt zogezegd op de achtergrond.

Er zijn mensen geweest die bijv. door middel van mediteren hun aangeleerde denkwijzen hun door de omgeving gevormde geest probeerden op de achtergrond te krijgen en als een soort van zelfdefinitieproces naar hun 'gevoel' te zoeken.
Sommigen van hen vonden iets wat ze 'de verlichting' noemden.
Zij hebben hun alomvattende en wellicht alwetende deel 'gevonden', naar de voorgrond gehaald en werden zo 'wijze mannen'.

Maar dat is natuurlijk allemaal theoretisch:s...