Het leven is saai....
 

Soms heb ik echt van die depressieve momenten dat ik echt denk van hoe gaat dit leven nou... Je leert je nu suf om naar het hoger onderwijs te gaan, en daarna in een of ander kantoor terecht te komen, en ondertussen onderga je gedurende die tijd een paar duizend paringsrituelen jou opgelegd door je hypofysus in samenwerking met eikel/clitoris, net zo lang tot je de "ware" ontmoet waarmee je een paar kinderen krijgt en er dan toch achter komt dat zij/hij de ware niet is en dan maar aan een tweede leg begint, met pensioen gaat, fietstochtjes gaat maken net zo lang totdat je niet meer voor jezelf kan zorgen, in een bejaardenhuis terechtkomt en dementeert totdat je stikt in je eigen eten en dan op je uitvaart wordt verteld dat je toch zo'n geweldig mens was... wat gaan jullie doen met je leven?

Je leeft maar 1x geniet er van.

Als je niets met je leven doet, word het natuurlijk niets, maar je kan het zelf zo mooi maken als je wilt, toch?

Die stelling die je geeft, daar zit wel wat in, maar wat je er tussen allemaal beleeft, al die kleine dingetjes kunnen hartstikke mooi (of niet) zijn.

Als ik jou was zou ik die gedachte aan de kant zetten en er wat van maken....

(ik vind het eigenlijk iets meer voor psychologie.....)

Als jij zo kiest te leven, leef je zo.
Zo niet, dan niet..

Was dat nou zo moeilijk?

Ja, erg is dat. Daarom hebben mensen ook de godsdienst enzo bedacht denk ik, om hun eigen, kleine, zielige leventje in een groter verband te plaatsen en zich zo toch nog enigszins nuttig te voelen. Want als je echt gaat nadenken over wat het leven eigenlijk inhoudt, ja, dan is het wel een grote rotzooi. Natuurlijk zijn er wel heel mooie momenten in ieders leven (das tenminste wel de bedoeling), maar wat hebben die uiteindelijk voor zin. Ik bedoel, je kunt bijv. wel iemand blij maken door hem te helpen en aardig te zijn blabla, maar diegene gaat ook weer dood. En jij ook. En je kinderen ook. En daar de kinderen weer van. En wat wordt er uiteindelijk bereikt? Niks. Honderdduizend mensenlevens naar de knoppen, de natuur verneukt, flink gezopen en gefeest. En dan? Niemand die daar uiteindelijk wat aan heeft, toch? Daarom zou het wel handig zijn als er iemand was die nooit doodging en alles mee zou maken, dan heeft het misschien ergens nog nut. Maar uiteindelijk kan me dat persoonlijk ook niet zo veel schelen. Dus dan zitten we hier maar een beetje nutteloos te wezen. Het enige wat ik kan doen is proberen er niet al te veel aan te denken en het beste van het leven te maken. Want stel je voor dat het uiteindelijk wél zin blijkt te hebben, dan heb je je voor niks zorgen gemaakt en je leven verspild! Je weet maar nooit...
So go on and live your life. Try a little harder.

i am a writer for life i am going to die with a spraycan in my hand http://forum.scholieren.com/biggrin.gif
zal alles voor graffiti doen de rest maakt me geen kanker uit http://forum.scholieren.com/biggrin.gif.

1 vraagje: heb jij [i]helemaal[\i] geen idealen? iets wat je graag wilt? Denk er eens over na, en ga er achteraan!

Het leven is een groot feest, maar je moet wel zelf de slingers ophangen http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

Het leven heeft absoluut geen wezelijk nut. Het enige nut dat je leven heeft is het nut dat je er zelf aan geeft. Doe niets waar je geen plezier aan beleeft, of waar je later ook geen plezier aan gaat beleven is mijn advies.

ALs je eenmaal dood bent, boeit het toch allemaal helemaal niks meer, dus je kan net zo goed lol trappen.

Wacht maar tot je mammie erachter komt http://forum.scholieren.com/rolleyes.gif

jij bent saai het leven niet... beetje extreem egocentrisch wereldbeeld...