vrijheid
 

veel mensen vinden vrijheid heel belangrijk (ik ook), maar ik vroeg me af of de mensheid volledige vrijheid eigenlijk wel aan zou kunnen
de mensheid heeft immers altijd wel verplichtingen of dwang gehad of opgelegd gekregen, heel vroeger was men niet vrij omdat men moest overleven (voedsel maken/zoeken), later was er vaak wel een vorst, en nu een welvarend deel van de mensheid geen problemen meer heeft met de voedselvoorziening of van zeer repressieve dictaturen, worden we slaaf van onze consumptie of we kiezen onze eigen onderdrukkers (huidige demokratie)
wat denken jullie? of slaat deze stelling nergens op?

Het is een beetje een combinatie van verschillende denkbeelden.
Plato zegt dat de mens wel ingeperkt moet worden, omdat als hij volkomen vrijheid heeft hij zal overgaan tot misdaden die in zijn eigen voordeel zijn, een mens is uit op eigenbelang. Ik denk dat je wat betreft de huidige situatie gelijk hebt dat de mensheid zulke vrijheid niet aan zal kunnen. Maar mensen moeten leren in vrede en vrijheid met elkaar te leven.

Als er volledige vrijehid is, gaat iedereen uit eigenbelang leven en gaat het dus vreselijk mis.
Daarom kan totale vrijheid niet.
Maar ik denk dat dat ook helemaal niet zo belangrijk is, want ikzelf voel me op dit moment vrij genoeg. Ondanks de regels die we hebben. Ik kan namelijk me zelf ontwikkelen, ik kan mijn hart volgen. En dat is toch wel het belangrijkst.

Dat gebeurt nu ook al hoor....met of zonder vrijheid. Een mens is gewoon inderdaad niet in staat om praktisch vrij te leven. Simpelweg, omdat je in een maatschappij leeft,waar je toch mee te maken hebt. Het is daarom denk ik ook belangrijk om niet op die manier vrij te zijn, maar juist geestelijk.

dus in principe zou de mens verbeterd moeten worden, alleen kan dat niet echt, jammer

Nog afgezien van het feit dat de mens zowel fysiek als mentaal gehinderd wordt door respectievelijk zijn lichaam en geest, zodat totale vrijheid onmogelijk is, kan een mens nooit totale vrijheid hebben omdat hij dan anderen in hun vrijheid zal hinderen. En omgekeerd.

Vraag: Wat is volledige vrijheid?

´vrij·heid (de ~ (v.))

1 het vrij zijn => onafhankelijkheid, onbelemmerdheid, ongedwongenheid


Conclusie bestaat niet.

We worden net zo goed belemmerd, zoals Rollo Tomasi ook al zei, door onze geest en lichaam.

Groetjes
Ben(die zo met huiswerk aan de gang moet http://forum.scholieren.com/smile.gif

Maar in je geest kun je wel vrij zijn. Zolang je je niet laat leiden door externe factoren.

Erg deprimerend; Albert Camus "de enige vrijheid is de dood".
Geloofde erin, maar nu absoluut niet meer!
Ik creeer zelf vrijheid, in mijn denken.
Althans, dat streef ik na, en is dat niet al een vrijheid?

Ook jou geest is gebonden aan regels. Het is niet absoluut.

Je kunt niet alles, het gaat slechts zover als je fantasie, en ook daar komt een einde aan.

Groetjes
Ben(die dus geen vrijdheid kent http://forum.scholieren.com/smile.gif

Volledige vrijheid bestaat misschien niet absoluut, maar wel relatief. Iemand kan zich volledig vrij wanen en daardoor bestaat voor diegene wel volledige vrijheid http://forum.scholieren.com/tongue.gif http://forum.scholieren.com/wink.gif

De menselijke geest is oneindig. Het gaat er alleen om of die dat door heeft.

Dat is een filosofische mening(of esoterie), geen feit.

Ook je fantasie heeft je beperkingen. En dus is het niet absoluut vrij.

En ik vraag me af wat er zo oneindig is aan onze geest. We kunnen niet alles, zijn maar weinig mensen die goed kunnen blind-schaken etc. En onze herinnering is altijd maar subjectief. Is altijd maar een weergave van hoe het werkelijk gebeurd is.

Onze hersenen hoe complex ook, kennen hun fouten hoor.

Groetjes
Ben(die geen absoluut vrije fantasie heeft http://forum.scholieren.com/smile.gif

Dus omdat je fantasie beperkt zou zijn, zou je niet vrij kunnen zijn??
Als je beperkingen op wordt gelegd door ánderen, dán ben je niet vrij. Maar als er grenzen zitten aan je fantasie, dan kan deze toch nog steeds vrij zijn?
Beperking van het subject zelf betekend niet de onvrijheid ervan.

Tenminste, mijn bekrompen, begrensde fantasie vliegt nog steeds overal vrij heen, hoor. http://forum.scholieren.com/smile.gif

Als je goed leest naar wat ik eerder zei.

Vrijheid = onbelemmerdheid, ongedwongenheid, onafhankelijkheid.

Als jou geest onbelemmerdheid kent, dan kun je dus alles studeren wat je wil, alles bedenken wat je wil.

Dat houdt in dat als jij nu natuurkundige gaat worden, alles zou kunnen verklaren omdat je alles zou kunnen overzien(altijd een 10 op natuurkunde en wiskunde, is logica en voorstellingsvermogen), want je fantasie is oneindig. Je kunt je alles voorstellen in de geest, zelfs de 4e dimensie naast de andere 3.

Ik geloof dat we het er wel over een kunnen komen, dat je ook belemmerd wordt door je eigen capaciteiten en geest.

Groetjes
Ben(die het eigenlijk erg logisch vind http://forum.scholieren.com/smile.gif

Nou probeer je vrijheid van geest te relativeren naar vrijheid in de praktijk en uiteraard gaat dat niet. Ik had het meer over gevoelens. Daar is een geest oneindig in. Het is waar dat je geen praktische vrijheid zal kennen. That's Life.

Ook in je hersenen ken je je beperkingen. Wat is er zo oneindig in gevoelens? leg het eens een keer uit, in plaats van zomaar wat te zeggen.

Groetjes
Ben(die niet begrijpt wat hij er mee bedoeld, maar dat weid aan de beperkingen van zijn geest http://forum.scholieren.com/wink.gif

Heb nu idd gelezen wat je eerst zei (sorry), en snap dan ook je antwoord als je stelt dat vrijheid gelijk staat aan onbelemmerd zijn.
Hoewel het woordenboek dat dan stelt, betekend vrijheid voor mij iets anders; als je door anderen wordt belemmerd, dan ben je onvrij.
Maar als je je bekrompen lichaam/geest/fantasie naar zonder belemmering (en dan bedoel ik dus niet de grenzen die je lichaam/geest/fantasie zélf heeft) kunt gebruiken, dat id volgens mij vrijheid.

Owh wacht ff, volgens mij begin ik je te snappen!
Jij hebt het niet over vrijheid die door anderen wordt opgelegd, maar over de onvrijheid die er altijd is.
Volgens mij zijn er dan twee soorten; de ene is de vrijheid je begrensde geest te gebruiken, de andere is de onvrijheid van de geest zelf. (jaja, de D66-middenweg... http://forum.scholieren.com/wink.gif
Maar is dit ongeveer wat je denkt?
Weet nog niet of ik het er mee eens ben, moet nog ff denken.

Exactly! http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

Groetjes
Ben(die wel meer capaciteiten wil gebruiken, maar het niet kan omdat het er niet is http://forum.scholieren.com/smile.gif

Totale individuele vrijheid is niks; dan krijg je mensen die vrij kunnen moorden e.d. Totale sociale vrijheid, dus de grens van de vrijheid ligt bij de vrijheid van een ander is wel een optie imo.

Een mens is volgens mij idd altijd puur op eigenbelang uit, maar op het moment dat er geen wetten meer zijn of iets in die richting, zou het dan niet nog meer in het voordeel zijn van iedereen om door iedereen aardig gevonden te worden? Zou het dan niet juist zo zijn dat iedereen elkaar met respect behandeld, omdat je anders ook dingen terug kan verwachten?

Volgens mij bestaat volledige vrijheid niet, behalve misschien in de vorm van de dood. Een probleem is hierbij dat 'gedeeltelijke' vrijheid, dat dus een mindere vorm van vrijheid is, dan ook niet bestaat, omdat een mindere vorm van iets dat er niet is, ook niet bestaat.
Toch heb ik het idee dat er wel zoiets is als vrijheid, maar ik weet nog niet helemaal hoe ik dat moet omschrijven. Je kan immers niet een beetje dood zijn... En onbelemmerd kan volgens mij ook niet.
Iemand zei een keer tegen mij: misschien komt vrijheid juist wel door wetten en belemmeringen. Pas als je op een bepaald gebied belemmerd wordt, kan je keuzes gaan maken, en ben je dus vrij. Wat vinden jullie hiervan?

Maar aan de andere kant, als je niet belemmerd wordt kan je meer keuzes maken, en dat maakt je dus meer vrij, of niet? Volledig onbelemmerd bestaat niet, want je houd rekening met anderen, je moet naar wetten luisteren etc. Maar toch geeft dat alles een mate van vrijheid, want we kunnen voor een groot deel ons leven inrichten hoe wij willen en dus gelukkig leven.