verzuip me....
 

slechts dat..
frictiegevoelig
en globalistisch relativerend
schaarste
onthaaste, verkapte
traagheid

de puurheid verhult
in een vloekend jasje
tot bezinning komen
is naieviteit ten voeten uit

steken onder water
gebrek aan 'kieuwen'
is het enige dat men ervan
weerhoudt
niet slaags te raken
in diezelfde diepe wateren
stille gronden
een wichelroede
zou geen overbodige luxe

'zijn'

filosofisch gezever
een gebed zonder einde
maar wel het besef
dat deze ondraaglijk
'snelle' wereld
je niet constant
in z'n greep heeft

verzuip me
zoals ik nog nooit verzopen ben
por favor...

Wauw! Ik ben erg onder de indruk! Wat een filosofisch gedicht, echt heel mooi!
De regelafbrekingen zijn goed geplaatst, het rijmt niet overal, maar daar kwam ik pas achter toen ik het voor de tweede keer las. Dit is echt zo'n gedicht dat perfect bij een semi-depressieve melancholieke bui past. Applaus.

Krummeltje

Inderdaad, weer geen slecht staaltje van werk.

Naast het feit dat meneer van enjambementen houdt zijn ook de adjectieven (bijvoegelijke naamwoorden) goed aanwezig, iets waar ik zelf een groot voorstander van ben.

Over het gedicht: wat verhult de puurheid nu? anders moet je er 'gehuld' van maken :) denk ik :cool:
Logisch dat je het water erbij betrekt in je gedicht, het lijkt mij dat de boodschap in een net jasje vol vloekende vlokken is verhult aan ons.

Are you waving or drowning?

Die Spaanse afsluiting doet t m toch hoor ;)

thanx peoplezzz.....!!

uuhm... ik reageer een beetje laat en ben in een dusdanige bui dat ik jullie niet kan helpen bij de interpretatie ervan...
'stemmingswisselingen en shit...' ;)
ik voel me op het moment ook niet echt lekker, maar deze bui is niet te vergelijken met de bui waarin het gedicht schreef
lo siento
gracias y hasta pronto :cool:

je bent niet verplicht te reageren...

Nee, jij ook niet he, drolliebollie