ornithology....
 

onsteltenis pompt in
aderen
ongeevenaard
vragen we
naar het wel en wee
dat ons toch niet
bekommert
daar de mens
(evenzo zo sluw als dom)
ego-centriek
kan rekenen
tot
wat hen 'mens'
maakt...

vogelpoep,
van een
net niet
neerstrijkend,
langsscherend
dier
dat deze eigenschap
ook bevat
maar dat puur instinctief
en onwetend handelt,
maakt een hoop goed...

nog steeds vind ik je manier van dichten helemaal niets. Je kwakt wat woorden neer, meestal niet eens op een mooie manier gebruikt... Toch vind ik deze wel weer wat hebben. De conclusie in dit gedicht krikt de rest wat op, dat ik het ondanks al de negatieve dingen best aardig vind...

Goed te zien dat er af en toe best iets goeds tussen zit :)

Precies, niets aan toe te voegen:)