Jaha, verhaal, column, hoe je het ook wilt noemen :s
 

Het raakt me als mijn 4e shot tequila..

Zittend voor de computer vraag ik me af waar ik nog nooit over heb geschreven, wat nog nooit is beschreven. Alle onderwerpen die onverhoeds in mijn gedachten sluipen zijn been there done that onderwerpen. Is mijn leven dan gewoon een kringloop van gebeurtenissen die, al dan niet met kleine verschillen, allemaal op hetzelfde neerkomen!? Zow jah, dan moet de kans om terecht te komen in een neerwaartse spiraal toch onnoemelijk groot zijn. Ik lees veel over depressiviteit durf zelfs te beweren dat ieder mens gedurende een periode (tijdsduur onbepaald) in zijn leven zich bevind op de rand van of vliegend boven het ravijn van destructieve gedachten. Opvallend is dat deze periode zich vaak voordoet in de puberteit. Was het niet voor de hormonale injectie die kenmerkend is voor deze tijd in een mensenleven dan
zou ik met stomheid geslagen zijn door het hoge percentage van depressiviteit en zelfs zelfmoordgevallen onder deze jonge, pure zieltjes. Soms is het alsof de paradoxaliteit van het leven me raakt als de eerste schaterlach na 4 shots tequila. De mix van spanning, angst en opwinding die de eerste bewandeling op het pad des levens teweeg brengt in het leven van ?de puber? en hem soms vol wanhoop doet verkeren is de mix waar menig persoon van middelbare leeftijd naar verlangt. De affaires en piercings waar men zich in de overgang aan waagt hebben hetzelfde kalmerende effect op de vermeende ?dinosauriers? dan dat de warme vleugel van moederhen heeft op de onwetende kuikentjes. De zucht die ik slaakte gedurende de lessen op school, omdat ik ?alles over het leven wel al wist? is te vergelijken met de zucht die ik uit de mond van mun oma weleens hoor, omdat ?een mensenleven nooit lang genoeg kan zijn om alle kennis ter wereld tot je te nemen?. Het lijkt alsof de kennis die je geboden wordt op een bepaalde leeftijd, alles behalve de kennis is die je op dat moment nodig hebt. En tezamen met de veel te vroeg vertelde kennis in je jeugd vervaagd het besef over wat je wel op hebt gedaan naarmate je ouder wordt. De klassieke voorbeelden als ?in mijn tijd was dat wel anders? tot ?je zult je later als je werkt wel beseffen hoe goed je het nu hebt? versterken het Peter Pan gevoel echter niet bij de jongere generatie. Het kan ze niet snel genoeg gaan, als het aan hun ligt verwissel je de chocoladeletters met condooms en voeg je bij de cola wat rum. Met de technische en wetenschappelijke vorderingen die op elk gebied mogelijk ontstaan blijven de ouderen langer jong en worden de jongeren sneller oud. Door al deze mogelijkheden wil de mens meer dan ooit zijn wat men niet is en nog belangrijker, wat men niet hoort te zijn. De grenzen tussen oud en jong vervagen, respect was er ooit voor iedereen, dat verloederde tot respect voor de ouderen, maar weldra zal het verschil tussen oud en jong miniem zijn en worden wij allen teruggebracht tot apen. Trotseer de zwaartekracht als je dat nodig vind. Verrijk op je 16e de Xenos met je dagelijkse aanwezigheid, omdat je geld verdienen om een auto te kunnen kopen zow belangrijk vind, maar vergeet niet, de dood haalt je altijd in, maakt niet uit welke leeftijd je hebt?

Ik heb het niet helemaal gelezen, want het leest niet makkelijk, probeer soms een witregel te pakken dat is rustgevender voor de ogen van de persoon die het moet lezen