Soms moet je
 

Soms moet je even
weglopen
voor je spreekwoordelijke pen,

even vergeten dat je bent,
de schrijver, relatief onbekend

soms moet je even,
mediteren in stilte

fluisteren, in een orkest
niet opvallen, tussen de rest

en heel soms
zit je opgesloten

in je onbekende gedachte
diegeen waarin je lachte en huilde tegelijk

soms voel je dan de warmte
van de armen om je heen,
je voelt je dan wat warm,
en verre van alleen...

soms op zo'n moment,
voel je de nacht niet meer
ben je los van de grond..

Ik vind hem wel mooi.. kan niet goed zeggen waarom maar hij doet me wel wat.

Komt eerlijk over ofsow.. lief ook wel.

Mooi van eenvoud denk ik.. en niet te lang of te kort.

(y)

Ik vind hem niet zo lekker 'lopen' maar ik kan eigenlijk niet aangeven hoe dat nou precies komt..

ja; af en toe ist ritme er wat uit. Ena laatste strofe vind ik zonde; die dubbele warm(te) Voor de rest; vind ik het heel aardig en leuk geschreven!:)