Hate
 

How come all these guys
screaming out: '''get lost you bitch''
Why do they try to hurt my feelings like this?
Is it just because pink and glitter don't interest me?
Or are they suddenly so afraid when I feel so free?

And then, when I try to be unique,
they would say "you're such a creep"
Then my answer would be:
"I'm loving it being a freak.
You'd better get used to it"
And now I see, how pathetic a person can really be.

Every morning standing in the mirror
and I feel so glad,
that I got out of all this damn f*ckin' crap.
And then a few minutes later,
when I'm at math class
and I can hear all that condemnation,
I think by myself...was that removal really worth it?
Or was it just my destiny to be so humiliated?

Hating and discriminating
just if it is against me.
Why will no one let me be free?
Even if it is for a second,
they could realize...
How this all may have happend.

De dichtstijl vind ik zelf niet zo mooi maar dat hangt helemaal af van wie het leest.
De uitwerking van het onderwerp vind ik wel gaaf :)
Het zegt echt van die dingen die wel meer mensen zouden moeten zeggen. dat is iets waar je lef voor nodig hebt.

Ik heb dit gedicht geschreven, omdat het eigenlijk wel waar is wat er staat. Maar dat kon jij ook niet weten:)
Voor de rest, dankje:)

moet dat neit staring zijn?

verder wel kewl is zoals het maar al te vaak gaat in deze door kuttige regeltjes geregeerde wereld bedacht door piemelig irritante vervelende mensjes of t nouw de wetten zijn waar we naar leven of de ongeschreven gedragsregels nowdays in de klas en gewoon op straat

mensen moesten maar eens het fatsoen opbrengen om elkaar met respect te behandelen zonder dwang van bovenaf

xxxies sassefrats