Ik snij me zelf!
 

sinds 2 jaar snij ik in mijn armen, ik begon met 1 klein sneetje om al mijn problemen te vergeten.
oke ik weet dat het niets oplost maar voor je zelf werkt het toch wel.
maar nu (om de zelfde reden) worden het steeds meer sneetjes
ik wil wel stoppen en neem me het ook steeds voor omdat ik mijn vrienden ook geen pijn wil doen, maar ik ga toch steeds weer door, ik heb nu zelfs een mes op mijn kamer eerst nog niet, ik heb het toch verwerkt!!??
waarom komt het nou weer terug dan?
ik durf geen korte truitjes meer aan ik lach minder.
ik heb regelmatig een gesprek met een docent maar als hij het een keer vergeten is heb je er geen vertrouwen meer in dus aan hem heb ik ook niets.
ik heb vriendinnen die het weten, maar ze zwijgen het meestal dood terwijl ik er juist af en toe over wil praten of ze praten over hun eigen ervaringen.
ik word daar soms echt moe van oke zij zit ook ergens mee, maar ik kan het niet voor haar oplossen als ik er zelf nog mee zit toch??

Misschien kun je deze beter ff op psychologie zetten.

Volgens mij is jezelf snijden net zoiets als roken.. het is niet lekker, je weet dat het slecht is maar toch doe je het, omdat het een gewoonte is. Tijdje terug had ik de gewoonte om muren te slaan wanneer ik kwaad was en ik liep een tijdje met kapotte knokkels rond... sloeg nergens op. Ben ook gestopt met roken onlangs trouwens, heb ik ook 5 jaar gedaan. Ik denk dat je ook zo tegen armensnijden moet kijken, want je kunt best stoppen maar je moet het wel echt willen... succes ermee! http://forum.scholieren.com/smile.gif

weten die vriendinnen wel dat jij d'r over wilt praten?

ik kan me voorstellen dat ze niet weten hoe ze d'r mee om moeten gaan en dat ze denken dat jij het liefste hebt dat zij er niet over praten met je.. zijn ze bang dat jij dan gaat vinden dat ze zeuren ofzo..

misschien moet je zelf maar eens proberen het gesprek op dit onderwerp te brengen of ze hints geven waardoor ze te weten komen dat je er juist over wilt praten!

Respect! http://forum.scholieren.com/eek.gif
*rookt ook al zo'n 5 jaar*

Enne, lachebekkie.. bedoel je dat die docent waarmee je gesprekken had, je een paar keer vergeten was? Da's lomp!
Er staat niet in je stukje wat de aanleiding is geweest, of had kunnen zijn. Maar mensen snijden niet zomaar in zichzelf, er ligt bijna altijd een diepere oorzaak, en ik denk dat je dat zelf ook wel weet http://forum.scholieren.com/wink.gif

Enne.. deze topic past inderdaad beter op psychologie.

Cat

Zoals heel veel personen al hebben gezegd: Dit topic kan beter op psych!