feeling small
 

dit berichtje heb ik naar mijn psychologe gestuurd... normaal antwoord ze altijd, maar nu heeft ze nog steeds niet geantwoord. waarschijnlijk heeft ze het te druk zich voor te bereiden voor haar vakantie... misschien kunnen jullie me beetje helpen...



'k weet niet wat ik moet doen... 'k voel me gewoon zo klein, zo onbelangrijk...
heb gisterenavond liggen wenen in mijn bed, en toen kwam mama binnen en vroeg ze wat er was, maar ik kon het gewoon niet zeggen... ik kon niet zeggen dat ik bang was van mezelf, bang om dood te gaan. het doet gewoon teveel zeer... heb nog een hele tijd liggen wenen, mama is bij me gebleven... heb toen ook een slaappilletje gekregen.
op school zeggen ze dat ik er beter uitzie, gelukkiger... maar da is niet zo! 'k voel me helemaal niet goed. 'k wil zo graag snijden, zo graag iets doen, zodat ik me beter voel! 'k weet niet wat ik moet doen... snijden wil ik niet, want dan ga'k me schuldig voelen, maar 'k denk da'k et toch ga doen, gewoon omdat het gevoel te sterk is.
De examens zie'k ook al helemaal niet meer zitten... ik kan me gewoon op niks concentreren... alleen lezen blijkt iets te zijn, waar ik al mijn aandacht aan kan besteden (heb drie boeken uitgelezen op 2 dagen!). 't zijn allemaal boeken, met een onderwerp dat me interesseert... school daarintegen, kan me eerlijk gezegd gestolen worden. toch wil'k nie blijven zitten, want da zou'k vreselijk vinden en 'k wil echt wel slagen voor mijn examens nu, alleen zie ik er totaal geen beginnen aan...

'k voel me gewoon vreselijk!! :'(

Dat je niet wilt snijden is op zich een goed teken. Het is inderdaad beter om iets anders te doen waarbij je je niet alleen beter voelt, maar wat ook geen schadelijke gevolgen voor je heeft. Een van die mogelijkheden is hier op het forum vertellen hoe je je voelt. Om toch je examens te kunnen halen zul je toch moeten proberen om je er op te concentreren, hoe moeilijk dat misschien ook is. Het beste is om voor jezelf een schema te maken van de stof die je moet kennen en aan de hand van dat schema aan de slag te gaan. Je hebt dan in ieder geval iets om aan te werken zodat je tevens de gelegenheid hebt om je weer wat beter te voelen en zo van de angstgevoelens voor jezelf af te komen.
Ik vind het erg vervelend voor je dat je tot dusver nog geen reactie van je psychologe terug hebt gekregen, maar laat ik je verzekeren dat er ook hier op het forum altijd mensen te vinden zijn die bereid zijn om te proberen om je te helpen. Er is dus geen enkele reden om je klein of onbelangrijk te hoeven voelen.

Snijden hélpt niet, besef dat goed! Erover praten met mensen die je vertrouwd helpt je veel meer.