(verhaal) De pest aan pesten
 

Het begon allemaal op de basisschool. In iedere klas zit er altijd wel 1, een persoon dat niet mee kan komen, niet door cijfers hoor, maar omdat de klasgenootjes het gedrag niet goed vinden. Ik was er dus zo een waarvan ze mijn gedrag niet goed vonden, elke dag na school was het raak. Liep ik naar de hal waar de jassen hingen, riep iemand mijn naam van achter en stond er iemand voor me die mijn pootje haakte...en daar lag ik weer, knieën helemaal opengehaald en nooit werd er aandacht aan besteed.

Tot een week na dit voorval, de directeur van mijn school kwam de klas in en iedereen wist waarover hij wat te zeggen had. Ze luisterden allemaal zó goed, dat ik dacht dat het nog wat zou helpen ook. Het werd van kwaad tot erger. Het pootje haken werd slaan en schoppen, bij elke gymles uitgelachen worden wanneer je iets deed en het niet goed deed. Ik durfde niets tegen mijn ouders te zeggen, die begrepen er toch niets van, misschien begrepen ze me wel, maar zij konden er ook niets tegen doen, net zo min als ik.

De zomer kwam eraan, dus ook het einde van het schooljaar. Dit was het moment waar ik naar uitgekeken had. Dit was namelijk de tijd dat de pesterijen minder werden, maar vergeleken met voorgaande jaren werden de pesterijen niet minder maar erger. Iedereen had een middelbare school gekozen waar ze naar toe zouden gaan, ik luisterde goed naar de mensen uit mijn klas welke middelbare school zij naar toe gingen, dat waren dus de scholen waar ik niet naar toe zou gaan.
De laatste 3 weken, wat de gezelligste weken op de basisschool moeten zijn, waren voor mij 3 weken van thuis zitten. Ik kon er niet meer tegen. De meester van groep 8 had er nog zo op gestaan dat ik bleef, want we zouden gaan zwemmen, kanoën en hij zou er op letten dat er niets gebeurde, eerst geloofde ik dit, maar na 1 dag zo op school gelopen te hebben zag ik het niet meer zitten.

Er moest en zou iets gebeuren, of met degene die me pestte of met mij, zodat mijn ouders, de meester en de directeur konden zien hoe erg het wel niet was. Dat, zelfs als ik dood zou zijn of met de ergste dingen op school zou komen, dat ze dan nog zouden lachen, dan zouden ze eindelijk hun zin hebben.

Daarom heb ik, nog voor dat ik naar de middelbare school ging, een poging tot zelfmoord gepleegd. Ik was alleen thuis en had mijn beide polsen doorgesneden, waar ik na ongeveer 15 minuten van buiten bewustzijn ben geraakt, toen mijn zus thuis kwam en me daar in een hoekje van de keuken zag zitten met 2 bebloede polsen. Ze twijfelde niet en heeft meteen het alarmnummer gebeld.

Achteraf ben ik hier wel blij mee, afgezien van de onprettige zomervakantie die ik toen had, heb ik het op mijn nieuwe school fantastisch. Maar niet alleen ik had een onprettige vakantie, ook mijn ouders liepen steeds met de angst dat ik nog eens terugdacht aan deze tijd en weer met dezelfde rede zo'n actie zou maken. En mijn zus heeft een paar jaar later nog dat ze 's nachts wakker wordt, met de beelden van mij in die hoek van de keuken.

Op de middelbare school ben ik echter helemaal opgeknapt en heb nieuwe vrienden gemaakt waarmee ik heel goed opschiet.

Het ergste vond ik op de basisschool de kinderen die niet tegen het gepest ingingen, dat is nog steeds de grootste oorzaak waardoor kinderen die gepest worden, overgaan tot grotere acties. Stop dit en krijg ook de pest aan pesten, ga eens tegen de mensen in.
Ook al is wat ik nu ga zeggen alleen maar het probleem ontlopen, toch is een andere school voor mij toch de beste oplossing geweest.

Ik zal wel moeite hebben om over een paar jaar naar de reunie te gaan, maar ik en mijn vrienden gaan me overhalen om toch te gaan en misschien bleken ze helemaal niet zo erg te zijn, maar waren ze alleen bang om zelf gepest te worden?!?


Dit verhaal is niet waargebeurd

ken dit verschijnsel. ik was zelf slachtoffer. ik heb ook met een mes op mijn polsen gestaan.
ik ben door dit alles meer gaan nadenken over het leven. ik sta nu veel steviger in mijn schoenen. maar toch het zou niemand moeten overkomen.

'k vind het niet echt een mooi of goed verhaal...te veel op gesomt en te feitelijk verteld oid...

Het verhaal zelf vind ik niet fijn om te lezen, je maakt fouten die je er, als je het zelf na zou lezen, er uit kon hebben gehaald.

Ook zeg je dingen die overduidelijk laten zien dat je het zelf niet mee hebt gemaakt, een voorbeeld is de eindgedachte, de pesters waren zelf bang om gepest te worden. Iemand die gepest is in zijn of haar jeugd koestert meestal eeuwige haatgevoelens jegens zijn pesters.

Je maakt af en toe foutief gebruik van de voltooide (verleden/tegenwoordige) tijd.


Spelling, stijl

Cijfers languit schrijven

"persoon dat niet mee kan komen"
persoon die niet mee kan komen

"door cijfers hoor,"
door cijfers, hoor,

"het gedrag niet goed vinden."
Sluit af en begin met een nieuwe alinea. Geen witregel, gewoon een return.

"zo een waarvan"
waar van
Sowiezo geen mooie zin, een beetje krom. Probeer hem eens te herschrijven. :)

"haakte...en daar"
Voor 'en' hoort een spatie en het dient met hoofdletter te worden geschreven.

"Tot een week na dit voorval, de directeur van mijn school kwam de klas in en iedereen wist waarover hij wat te zeggen had."
Kromme zin. Nalezen en herschrijven.

"goed, dat ik dacht dat het"
Komma moet weg.

"Het werd van kwaad tot erger."
Iets wordt erger, maar gaat van kwaad tot erger.

"maar zij konden er ook niets tegen doen"
Ze kunnen er niets aan doen.

"een poging tot zelfmoord gepleegd"
Je doet een poging en pleegt zelfmoord. Gepleegd moet je vervangen door 'gedaan'.

"maar ik en mijn vrienden gaan me overhalen om toch te gaan en misschien"
Het is: mijn vrienden en ik.
Ik kan me het ook moeilijk voorstellen dat jij jezelf over gaat halen.

Tja, het leest wel een beetje houterig, hè? Eigenlijk heb ik niet veel aan scimmia toe te voegen, maar goed.

Het onderwerp spreekt wel velen aan, maar toch vind ik het niet echt realistisch. Kan aan mij liggen, maar als je naar de middelbare gaat is het gepest toch niet ineens afgelopen?

Soms wel. 't kan iig wel.

ik zou er iets meer details in brengen, anders lijkt het net een raport van het een of het ander. en misschien zou het leuker om te lezen zijn als er een verrassing was in de laatste allinea.

Jawel. Op de middelbare school is een andere mentaliteit, daar worden de brugjes soms gepest, maar niet meer de pesterijen van de basisschool. Daarvoor is de school vaak té groot, met téveel andere mensen.
Als ik nu bijvoorbeeld een stel brugpiepers een ander soortgenoot in elkaar zie slaan, kom ik voor het wezentje op.