![]() |
pluis van hart
Ik kan kijken,
staren. De wereld bekijken vanuit andere ogen, buiten mezelf stappen, of verbergen. Maar; dit onbespaard leed spint zich een kleed als een deken van geel satijn. Vouwt ze zo dan om mij heen en versterkt de pijn. Een innig wevend ziel, geen stof of deken, pluis van hart, licht op. Stuifstijgend en toch niet zwijgend. Tere ziel nou toch, zo ineens verloren kwijtgeraakt, maar nu in het echt. |
Ja, ik vind hem mooi. Loopt goed en mooi verwoord!
X |
Citaat:
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 06:09. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.