eenzaamheid
 

ik ben op het moment een beetje in de ban van de film donnie darko en daar wordt op een gegeven moment iets in gezegd in de trant van "every single creature dies alone"

en nu was ik daar over aan het nadenken en nu vraag ik me dus af, is het eigenlijk wel mogelijk eenzaamheid echt te verliezen? kun je ooit weleens echt niet enzaam/alleen zijn?

geboren worden doe je in feite alleen en als je sterft ben je ook weer alleen, ook al is je sterfbed omringt door mensen.
als je daar bij stil gaat staan zou je je toch moeten afvragen of je tijdens je leven niet eigenlijk ook alleen bent, omdat je het leven toch eigenlijk altijd alleen ervaart.

klinkt dit erg vaag? het komt er denk ik op neer dat je ergens je hele leven alleen bent... is dit zo of is dit alleen een hele depressieve gedachte :)?

grz sub. (die overigens op dit moment verder geen last heeft van neerslachtigheid of depressiviteit :D)

ik ben het hier dus niet mee eens...
ten eerst moet je in elk geval een groot onderscheid maken tussen eenzaam zijn en alleen zijn.

het is misschien wel zo dat je in feite alleen bent als je wordt geboren en eigenlijk ook alleen als je sterft... uiteindelijk in dat opzicht ook alleen tijdens je leven... maar dat je alleen bent wil NIET zeggen dat je ook eenzaam bent...

Ik sprak pas iemand op het forum die beweerde dat er iets mogelijk was als het tijdelijk éénworden van geesten. Een paranormaal iets, een 'mindmelt'.

Als dat níet kan, ben je natuurlijk altijd alleen. Alleen met je waarnemingen, waarvan je denkt dat het de wereld en andere mensen zijn. Zou trouwens ook best kunnen kloppen , maar eenzaam ben en blijf je.

ja ok, daar heb je wel gelijk in... maar als je je realiseert dat je eigenlijk alleen bent, ondanks je familie en je vrieden en al die andere mensen om je heen, kun je je toch ook eenzaam gaan voelen :)

en verder, als je kijkt naar de reden dat je alleen sterft bijvoorbeeld, dat komt omdat niemand op dat moment een idee heeft van jouw ervaringen (denk ik), en eigenlijk is dat je hele leven zo. iedereen heeft een wereld opzich en dat maakt de mens toch ook wel eenzaam... of je je zo voelt is wat anders...:S

sub.

Je bent niet alleen, dan had je geen naam gehad... waarom ben je niet alleen, omdat je bevestigd word door andere mensen, en daarom hebben we andere mensen nodig... om bevestigd te worden om te horen te krijgen dat je bestaat...

krijg je dat niet genoeg te horen dan ben je eenzaam...

dat je bevestiging krijgt betekent niet dat je niet alleen bent. het betekent alleen dat je omringt wordt door andere mensen. wat imo niet automatisch betekent dat je niet alleen bent

oke, alleen zijn is volgens jou alleen dingen ervaren die anderen niet ervaren als ik het goed begrijp dan??
dat zou ik niet alleen noemen, meer zeg maar individualiteit,

dat ligt gewoon aan het feit dat iedereen anders is... ik wil niet zo ver gaan dat alleen te noemen jij misschien wel... dat kan, ik zie het niet zo...

We zijn niet altijd alleen, maar we krijgen in de loop van ons leven te maken met vergankelijkheid. Hoe ouder je wordt, des te meer zul je merken dat vrienden komen en gaan, geliefden en familie komen te overlijden, enzovoorts.

Zelfs al lig je op je sterfbed en er is een goede vriend of vriendin die je ondersteunt. Je zult altijd dat gevoel dragen van gemis en terug denken aan al die (al dan niet leuke) momenten van vroeger, met als gevolg dat je je alleen voelt.

Ik voel het zelf ook. Als ik bijvoorbeeld met vrienden ofzo onderweg ben, kan het gebeuren dat ze mij herinneren aan momenten die ik had met anderen met wie ik vroeger omging en voel ik weer een bepaald gemis. Vandaar dat ik altijd een beetje alleen ben.

Maar goed, tot zover mijn theorie :o

******** verwoord wel aardig wat ik bedoel...

wat de betekenis van alleen zijn betreft, in de klassieke betekenis van het woord hoef je niet alleen te zijn. en je hebt gelijk dat wat ik beschrijf individualiteit genoemd kan worden, maar is individualiteit niet eigenlijk heel eenzaam? klinkt misschien een beetje vaag en een beetje vergezocht, maar door die individualiteit blijf je eigenlijk altijd alleen staan in het leven...

******** heeft het over missen... als je mist, dan zou dat dus misschien wel kunnen betekenen dat je niet alleen bent geweest, anders zou je dat ook niet missen... of mis je dan de omgang met mensen waar je eerst mee omging

ik denk zelf dat je zo alleen bent als je doet... als jij je door je individualiteit alleen voelt en dan niet op een negatieve manier ofzo... maar gewoon alleen dus... het is dus zo dat ik mij niet alleen voel, mensen maken niet hetzelfde als mij mee, maar ik weet dat zij ook dingen meemaken denken beleven... voor mij het idee dat andere mensen dit ook bij mij doen(heel weinig overigens, mensen beseffen dat vaak niet van anderen) neemt mijn gevoel van eenzaamheid weg... je zou je dus alleen kunnen voelen, maar ja dan gewoon ook weer niet... ik voel me wel anders en beleef als enigste mijn leven op mijn manier, dat snap ik wel dat je dat eenzaamheid noemt en dat kan ook wel, maar dat hoeft dus niet...

precies

waar slaan de rolleyes op?

het gaat mij niet zo zeer om het 'klassieke' idee van eenzaamheid. want natuurlijk hoef je niet alleen te zijn in je leven, je hebt altijd wel mensen om je heen, familie, vrienden etc.

maar das imo de oppervlakkige eenzaamheid... ik zoek ut iets dieper, het idee dat je altijd een persoon op zich bent, en dat de mensen in je omgeving niet verbonden met je zijn. je beleeft je hele leven alleen, ondanks al die mensen om je heen. en dat hoeft niet direct negatief te zijn....

ik vind t een beetje moeilijk uitleggen wat ik bedoel. ik bedoel iig niet het 'klassieke' idee van alleen zijn/eenzaamheid in de zin van geen vrienden hebben etc.

sorry hoor. Khaal ze wel weg.. als je daar vrolijk van word?

Ik geloof ook dat je je hele leven alleen bent.
Er kunnen dan wel mensen bij je zijn,die veel om je geven, maar je bent gewoonweg ALTIJD alleen. Niet heel negatief bedoelt trouwens, hoewel het eigeljik wel iets is om depri van te worden....

Jij alleen weet hoe je je voelt,wat je denkt etc. Er zit maar 1 ziel/geest/bewustzijn in je lichaam en dat is het jouwe.
Tenzij dat "mind melting" gedoe echt kan (wat me wel mooi lijkt, maar heel erg betwijfel)

bedoelde het niet zo, snapte alleen niet waarom ze er stonden, aangezien het meestal sarcasme betekende en ik niet echt zag wat sarcastisch bedoeld was....

jeej iemand snapt de achterliggende gedachte :D:D

:confused:

Is wat hij zegt niet precies wat ik zei? (3e post..)

*leest 3e post nog eens goed*

Ja, is eigelijk hetzelfde, alleen anders uitgelegd ;)

:o geloof dat ik je post onbewust genegeerd heb :D
je zei ind practisch hetzelfde :)

off topic:

jij hebt de verkorte versie van mijn sig ..... :)

Ook offtopic: idd, mooi nummer he? ;)

nog steeds offtopic: ja, nogal :)

*natuurlijl ook offtopic* de Gary Jules versie is geweldig, het origineel van Tears for Fears is behoorlijk minder...

blijft off topic, maar wat ik zeggen wilde is dat ik het origineel niet eens ken; zag donnie darko en hoorde ut nummer toen voor het eerst...

maar misschien is het tijd om weer on topic te gaan, voor we boze forumbazen achter ons aan krijgen :D ;)

Afgezien van het feit dat ik fijn vind alleen te zijn;
Je bent niet alleen. Als lichaam heb je je geest, je vriend.
Als je dood bent, ben je alleen. Voor hen die geen aandacht aan hun geset hebben besteed tijdens het leven, wordt dat heel moeilijk.

Allemaal leuk en aardig, maar durf er eens aan te twijfelen of je tussen al die mensen niet nog steeds alleen bent, daar de medemens in questie niet bestaat?

-->Je zou je ook voor kunnen stellen dat je altijd in de meest letterlijke zin van het woord alleen bent, en alles en iedereen om je heen slechts hallicunaties van je geest zijn.

overigens zou ik ook graag meer weten over dat mindmelt.. heb je bronnen oid? of anders leg t maar uit op msn ofzo :P