Pijn
 

Zij praatte. Ik luisterde. Woorden wemelden door mijn hoofd. Ze drongen langzaam tot me door. Ze huilde. Ik zag alles door een waas van tranen. Het spreken deed pijn. Alles deed pijn. Ik kon niks doen, alleen knikken. De woorden bleven in mijn keel steken en werden vervormd tot tranen. Ze bleef praten. Ik bleef knikken. Ik keek naar de grond. Durfde haar niet aan te kijken. Ik was bang. Bang voor alles, voor reacties van iedereen. Ook van haar. Mijn hoofd werd voller en voller. Ik wilde niet meer horen wat ze zei, maar luisterde toch. Ik kauwde de woorden na, opnieuw en opnieuw. Tot ze tot me doordrongen en de pijn mijn hersenen weer verlamde. Het gebeurde automatisch. Ik wilde niet meer luisteren. Ik wilde schreeuwen en schoppen en slaan, als de pijn maar weg ging. Maar ik deed het niet, de pijn ging niet weg. Ik knikte.


witregels enzo hoefden hier niet echt dacht ik zo, het is immers een gedachtengang :)

Weer een leuk stukje. De korte zinnen passsen erbij, maar een witregel zou er wel in kunnen. Of een alinea. Misschien ergens na "ik was bang"?
Zelf weten.

Je stuk schetst een gedachtengang, we weten niet wat voor pijn hij/zij tergt.
Één grote open plek dus. Dat doe je goed, je creërt een open plek. Eigenlijk is het hele stuk een open plek, omdat niemand weet wat voor pijn, wie de hoofdpersoon eigenlijk is, etc.

Interessant stuk, het was fijn om te lezen.


"Het spreken deed pijn. Alles deed pijn."
Mooier is als je deze zinnen samenvoegt, d.m.v. een komma.

"Tot ze tot me doordrongen en weer een pijnscheut gaven. "
Geen mooie zin.

"Ik wilde wringen en schreeuwen en schoppen en slaan, als de pijn maar weg ging."
Wat bedoel je met wringen?
Teveel keer 'en' in de zin. Vervang de eerste twee 'en's door een twee komma's, de derde kan blijven staan.

Die komma is aangepast, en "pijnscheut" vond ik ook niet echt een geschikt woord, maar ik vind er nooit iets anders voor.

Wringen heb ik weggedaan, het staat eigenlijk niks te doen in de zin. Maar die twee keer en laat ik liever staan, ik vind dat "schreeuwen, schoppen en slaan" niet echt mooi klinkt ofzo :)

anyway, tnx voor je commentaar :)

Dan heb ik nu nog iets gevonden:
In de laatste paar zinnen heb je herhaling van het woord hersenen. Staat niet mooi.

had ik niet gezien :) fixed

En nu raad ik het je echt aan, om een alinea te maken na "ik was bang".
Ook moet "verlamde" "verlamden" zijn.

nee, geen alinea :mad: :p

en het moet echt wel verlamde zijn want het zijn twee zinnen in een

de gedachten drongen tot me door, maar de pijn verlamde mijn hersenen, snapje?

hmz die zin is best wel ingewikkeld

Goed, geen alinea.

Inderdaad een ingewikkelde zin. Maar we snappen hem nu. :)