weglopen van problemen
 

Hebben jullie ook vaak het gevoel dat je je van iets hebt afgewend waar je je niet van af had moeten wenden, m.a.w weggelopen van een probleem en er heel veel spijt van gehad?

Om heel eerlijk te zijn, nee...

Ik kan niet zomaar weglopen van problemen, ga dan toch de confrontatie aan want anders blijft het aan me vreten.. dus sorry, nee...

Dat klinkt heel bekend, alleen zal het nooit over zijn. Het is niet reëel om dat te hopen, want er zullen altijd obstakels, hindernissen en moeilijk dingen zijn.. Je leert er alleen mee om te gaan.. Mijn ouders zijn sinds een paar maanden uit elkaar, wat heel plotseling kwam allemaal. In eerste instantie had ik zoiets van ja jeetje, heb ik dan nooit eens rust! Maar dan merk je dat het je niet meer zover naar beneden sleurt en dat je beter met je emoties om kunt gaan. Tuurlijk ik vind het moeilijk, maar het haalt niet mn hele leven meer onderuit. Echt, het wordt makkelijjker...

ik heb juist altijd het idee dat hoe graag ik er soms ook voor weg wil lopen, de problemen altijd met me mee gaan.. dat ik er dus niet weg voor kán lopen, ofzo..

Ik denk dat weglopen van problemen nooit goed is, het tijdelijk uitstellen van een probleem en de confrontatie kan echter wel vind ik. Vaak is het op bepaalde momenten heel erg moeilijk om met bepaalde dingen om te gaan, maar je er te lang van afsluiten gaat volgens mij alleen maar een opstapeling van problemen veroorzaken..

Ik zef variëer in dergelijke situatie, de ene keer wacht ik met een confrontatie omdat mijn gezonde verstand zegt dat ik het even niet aankan. Maar op het andere moment ga ik mezelf sterk maken door een confrontatie aan te gaan, en dat geeft vaak een gevoel van voldoening.. In het verleden liep ik echter wel vaak/meestal weg van mijn problemen, dat heeft een negatief effect gehad. Op een bepaald moment kon ik namelijk niet verder weglopen en kwamen er teveel dingen in een keer op me af.

1 xtje... was heel lang geleden... ik verveelde me dood op school en t ging niet echt superlekker. mn moeder hoorde t en liet me overslaan.. ik moest naar de 1ste in plaats van groep 8... grootste fout van mn leven, drna is t alleen maar slechter gegaan..

jah ik loop heel vaak weg, het is het stomste wat je kan doen maar ik wil het heel vaak niet horen dus ga ik wat anders doen :(

Dat wil ik vaak wel, maar het houdt me zo ontzettend
bezig, dat ik dat niet meer kan.
Vroeger heb ik dat wel gedaan,
maar het helpt nou niet bepaald. :o

Ik loop nooit voor problemen weg, tenzij ik voor mezelf kan verantwoorden dat dat het beste is....

Eerst wel, maar tegenwoordig vecht ik ze uit:) Met mijn angsten precies hetzelfde. Misschien loop ik er even voor weg, maar ik kom terug om ze te verslaan:)

Nu loop ik niet meer weg voor problemen, de vraag was dan ook, heb je dit ooit gedaan en heb je daar spijt van!
En het liefst nog, wat was het probleem!

Ik loop denk ik ook weg voor mijn problemen als ik er zo over nadenk. En ik weet ook dat het niet handig is, en dat het er dan echt niet beter van wordt, maar op het moment dat ik moeite heb met iets, is het voor mij het makkelijkst om te doen alsof het er niet is. Dan verstop ik vooral mezelf, en mijn gevoel.
Het laatste jaar doe ik geloof ik nix anders dan mijn problemen ontlopen en doen alsof ze dr niet zijn, en ja, als ik nu kijk achteraf heb ik er spijt van. Maar ik weet niet of ik er iets tegen kan doen :(