Een verhaal waar ik geen titel voor weet
 

Bijna anderhalf jaar geleden was het dat Henrik haar had opgebeld. “Mijn vader heeft een nieuwe baan” aan zijn stem had ze het al gehoord. “Je gaat terug naar Zweden?” vroeg ze met verstikte stem. “Het spijt me, Sylvie” was het enige dat hij had gezegd. En Sylvie huilde.
De eerste tijd had ze hem vreselijk gemist, maar ze raakte al snel gewend aan het mailen en bellen. Hij bleef levendig, vrolijk en vaak leek het net alsof ze dicht bij elkaar woonden, net als vroeger. Nu, bijna anderhalf jaar later, was ze nog net zo verliefd als op het begin. En Henrik ook, anders zou hij haar elke dag die lange mailtjes niet sturen. Ja, eigenlijk had ze een erg goede relatie en ze was heel gelukkig.

Het was hun omgeving die het ze moeilijk maakte. Vooral Sylvie’s ouders begrepen niet waarom ze nog altijd een relatie had met een jongen die ze zowat nooit kon zien. Bij Henrik lag het iets anders, zijn ouders zeurden voornamelijk over het feit dat hij zoveel op internet zat en de hoge telefoonrekening. Natuurlijk had hij al gezegd dan zelf mee te betalen, maar dat vonden zijn ouders ook niet goed. “Zoek maar een betere en goedkopere manier om je liefde te uiten” hadden ze gezegd.
Waarom hun omgeving hen het geluk niet gunde, begreep Sylvie niet, en ze had er knallende ruzie over gehad met haar ouders. Ze had het plan opgevat om over een maand, in de zomervakantie, naar Henrik te gaan, maar haar ouders hadden geweigerd. “Je bent pas zestien, je gaat niet alleen op vakantie.” Maar met een vriendin kon ze niet, die wouden allemaal naar Zuid-Frankrijk. Ze begrepen überhaupt niet wat Sylvie in die verre Zweedse jongen zag.

En nu lag Sylvie in haar bed. Ze voelde zich verdrietig en raar, en verlangde hevig naar Henrik. Het liefst was ze nu hard naar beneden gerend om Henrik te bellen, maar ze deed het niet. Er kwam toch enkel ruzie van. Ze sloot haar ogen en draaide zich om. Langzaam zakte ze weg in een diepe slaap.

“Henrik?” Sylvie lachte en keek verbaasd naar de jongen die ze anderhalf jaar niet had gezien. “Waar zijn we?” Henrik haalde zijn schouders op. “Volgens mij droom ik.” Sylvie knikte en keek eens goed om zich heen. Ze stonden op een prachtig groene heuvel, onder hun waren diepdonkere bossen, maar ook gele maïsvelden. “Wat mooi!” zuchtte ze. Henrik knikte zwijgend en omhelsde Sylvie. “Het lijkt wel een droomwereld.” Sylvie rilde bij de aanraking van Henrik. Dit had ze zo gemist! “Het ìs een droomwereld, en ik wil hier eeuwig blijven” fluisterde Henrik. Sylvie knikte glimlachend. “Ik ook, samen met jou.”

Meisje dood gevonden in bed

Geldrop- Gisterenochtend is de zestienjarige Sylvie Brunschot dood in haar bed gevonden. De doodsoorzaak is onbekend. Verstikking kan onmogelijk hebben plaats gevonden. Opmerkelijk is dat diezelfde nacht in Stockholm, Zweden, de jongen Henrik Jansen hetzelfde lot onderging. De politie spreekt van een groot mysterie.

Grappig verhaal! Leuk idee (y)
Leest makkelijk, alleen je gaat nogal plotseling over naar het krantenbericht
Misschien moet je er meer enters tussendoen, en de titel van het bericht vetdoen ofzo

de jongen Henrik Jansen Misschien kan je hier beter een jongen, Henrik Jansen van maken. 'de' vind ik wat vreemd klinken..

Bedankt!!!!!

In het echte verhaal, die ik op word heb staan, is dat krantenbericht in een ander lettertype, want anders is het, inderdaad, een beetje onduidelijk en plotseling.

en dat van de jongen laat ik lekker toch zo....

Wow! Dit is zeker niet voorspelbaar. Eerst vreesde ik al dat het een zoetsappig liefdesverhaal zou worden, maar gelukkig heb je ons dat bespaard.
Er komt een element van eeuwige liefde in voor, dat is leuk. Dat breng je erg origineel, bravo.

Als ik zou was, zou ik het krantenbericht benadrukken, door het bijvoorbeeld cursief te zetten. Dan weet de lezer meteen dat het een krantenbericht is.
Ook vind ik dat je het er nogal plompverloren bij hebt gezet, gedurende het hele verhaal is je stijl goed, je maakt zowaar geen stijlfouten en dan ineens douw je het krantenbericht bij de lezer in door strot, zoals ganzen die tot paté gemaakt zullen worden het eten met trechter naar binnen geduwd krijgen.

Er zit dus een pluspunt en een minpunt aan. Het krantenbericht maakt het leuk af, maar ik blijf hameren op de slechtheid van de opmaak.
Je gaf aan dat in een worddocument anders te hebben gedaan, dan neem ik aan dat het dáár mooier is.

Over het algemeen: gaaf.


Spelling, stijl

"En Henrik ook, ander zou hij haar elke dag die lange mailtjes niet sturen."
Anders

"Ja, eigenlijk had ze een erg goede relatie, en ze was heel gelukkig."
Na een komma hoort "en" niet. Kies tussen de komma en tussen en.

"een jongen die ze zowat nooit kon zien."
"zowat" hoort volgens mij "haast" te zijn.

"begreep Sylvie niet, en"
Die komma hoort daar niet.

"die wouden allemaal naar Zuid-Frankrijk"
Je bedoelt hier, neem ik aan, "wilden".

Ik heb het nu cursief gezet, nadat ik had uitgevogeld hoe dat moest (ben niet zo technisch).

Ik heb van de rest alleen die ene komma verweiderd, die andere stijlfouten, spellingsfouten laat ik even zitten. Je hebt waarschijnlijk wel gelijk, maar ik vind wilden zo'n raar woord waarbij ik gelijk aan onbeschaafde mensen moet denken, en zowat... Zowat is toch een synoniem van haast, nietwaar? En van bekant, bijna... Hm, volgens mij gebruik ik zowat nogal vaak, soort van stopwoordje. Ik weet niet of ik het wil veranderen.

Desondanks zeer bedankt voor je reaktie, en ik vind het echt heel knap dat je al die stijlfouten zo ontdekt. Kritisch lezen, dat kan ik dus niet echt... Wordt altijd teveel meegevoerd door het verhaal, haha!!

het is een leuk en goed verhaal, het enige wat ik erop aan te merken heb is dat je af en toe behoorlijk snel van de ene naar de andere gebeurtenis springt, zonder de vorige goed af te ronden.
bv. hier " was het enige dat hij had gezegd. En Sylvie huilde.
De eerste tijd had ze hem vreselijk gemist, maar ze raakte al snel gewend aan het mailen en bellen. " je beschrijft eerst een gesprek tussen sylvie en henrik en de volgende regel zit henrik al in zweden en bellen en mailen ze al een hele tijd, dit is geen goed afgewerkte tijdsprong.
kortom het is heel goed, maar af en toe raffel je alles een beetje af.

Ha, zie je wel dat Rhijnvis Feith gelijk had? Echte liefde is alleen mogelijk na de dood. Go, sentimentalisten, go!

Leuk verhaal met inderdaad een wending die wij, zoals wij dat graag hebben bij de gemiddelde wending, niet aan zien komen. Even dreigt de nachtmerrie van de lezer: een droom van de hoofdpersoon, maar het blijkt dat alles goed komt en iedereen die verliefd is dood gaat.

Ik deel de kritiek dat je af en toe wat rap van de hak op de tak springt, maar misschien kan dat een voorbereiding zijn op het gortdroge, onverteerbare krantenbericht. Als het verhaal sappig was, dan zou het krantenbericht nog vreemder zijn, dus til er maar niet te zwaar aan.

Opmerkelijk is dat de dood van een meisje in holland door een krantenbericht van vier regels in verband wordt gebracht met de dood van een gozer in Zweden. Is voor mij niet echt kenmerkend voor een kwaliteitskrant. Probeer een andere manier te vinden om te laten merken dat die gozer daar ook dood is, maar spin het niet teveel uit. Dit einde hoort snel te komen.

LUH-3417 - Je schrijft leuke verhalen.

Wat je anders kan proberen is het uit te printen, er eventjes (een dag) niet aan te denken en vervolgens een rode pen te pakken. Dan ga je het nalezen en streep je alles aan wat je niet aanstaat. Dit werkt.

Dank u allen

Ik vind het een mooi verhaaltje en het einde is eigenlijk vrij grappig :D