mijn juf is zó gemeen tegen me.
 

ik heb adhd en zij heeft dus totaal geen begrip daarvoor. Bij alle docenten gaat het goed en benaderen zij mij ook positief. Maar deze, jezus! GIster ook weer, dan krijg ik even een soort irritatie en toen schoof ik een zootje linialen van mijn tafel af, stukje verderop. Gaat ze meteen de les stilleggen en zeggen van, vind je dat normaal! doe je dat expres! waarom? Er is ook altijd wat met jou, jouw manieren zijn ver te zoeken!

dan denk ik echt, jezus mens begrijp je dan nog niet wat ik heb, en dat wil ik niet als excuus nemen maar een beetje begrip zou wel op ze plaats zijn.

buiten dat zit ook het volgende mij dwars: bij binnenkomst (ik zit vooraan) ga ik direct klaarzitten met spullen en heel stil. De andere maken kabaal, lachen, gieren, brullen, tassen nog ingepakt, jassen aan, niet op hun plaats. Dan komt deze juf binnen en dan zegt ze alleen van 'ga zitten'.

Wat ze ook kan doen is bijvoorbeeld de les beginnen met 'wt fijn dat ik zie dat Patricia al klaarzit!' of desnoods ff persoonlijk zachtjes van 'goed dat je zo klaarzit' maar nee hoor, alleen als ik iets niet goed doe weet ze verdomme de bek open te trekken.

Dat is niet alleen met dit soort dingen hoor, met álles moet zij mij hebben. Iedereen uit de klas vind het. Haar hele manier van communiceren naar mij toe is zo, ja zo vernederend. Zo van, ik ben de baas, jij doet wat ik zeg.

Tegen andere kan ze wel vriendelijk lachen, zeggen dat ze iets goed doen, of iets normaal vragen, zelfs met asjeblieft erachteraan.

wat doet ze bij mij? ze kijkt me niet eens aan, ik lijk amper te bestaan. Maar ja, word ik kwaad of druk dan weet ze me naam wel te noemen. Zit ik eens stil, heb ik alles in orde, op tijd ingeleverd noem maar op, nee hoor dan kent ze mij niet.

Kijk, natuurlijk doet ze bij iedereen zo, maar juist ik heb zoveel aanmoediging en aansporring nodig. Veel positeve feedback al is dat vaak moeilijk.

In haar lessen doe ik meer dan me best. IK zit meteen an klaar en ben doodstil. Zo ben ik dan een hele les, als ik 5 minuten voor de bel bijvoorbeeld 'raar' reageer of impusief, nou dan krijg ik me toch een preek!!! vaak moet ik blijven met de mededeling dat ik geen klein kind ben en dat ze me wilt behandelen als een volwassenen.

Maar weet je hoe frustrerend zoiets dus is! Vooral voor iemand met adhd, iemand die zoveel positieve benadering nodig heeft, doet een hele les prima mee, hoort niks, laatste minuut gaat iets niet helemaal zoals zij dat wilt en dán wel wat tegen me zeggen??

ik heb gistermiddag na die linialen echt weer zon bui gehad. Het ergste vond ik nog dat zij mij daarna volkomen negeerde. Ze liep wel 5/6 rondjes door de klas om na te kijken, wie slaat ze over? juist mij. Ik denk, laat ik netjes me vinger op steken misschien ziet ze mij over t hoofd want ik zit vooraan, na 10 minuten? nog geen juffrouw. Ik werd he tzó zat. Ik dednk ben ik onzichtbaar!

dat mijn gedrag af en toe niet te tolereren is tot daar aan toe, maar ga mij dan niet negeren wat werken betreft.

kijk wat mijn probleem naar haar toe is, is dat zij mij alleen maar negatief benaderd.

'Patricia hou eens op, dat vind ik niet leuk!' Patricia moet dat nou? 'Patricia waarom doe je dat, je weet dat ik daar een hekel aan heb' Patricia, er is altijd wel wat met jou!'

whaaaaaaaaaaaa! ik word zó gek ervan :mad:

nooit zal ze eens zeggen, jeetje goed dat jij al klaarzit, fijn dat je je huiswerk afhebt of wat dan ook.

dat met die linialen was ook niet goed, dat geef ik toe, ze had er wat van kunnen zeggen maar minder, veel minder. (vind iedereen) en als ze wat zegt kan ze mij op ze minst daarna gewoon helpen met het werk.

Nee laat mij maar in de klas zitten janken, ik werd weer helemaal driftig en kwaad. Net of zij dat zó wilt hebben. Ze weet hoet gevoelig ik ben, en hoe snel ik om kan slaan van stemming.

waarom doet ze zo? ik ben er zo kwaad om, kan iemand dat begrijpen? Ik heb zoveel complimentjes nodig en aansporring. En ja ik vind het ook fijn als mensen zeggen als ze iets nie twillen, dan weet ik waar i kaan toe ben.

maar zij benadert mij alleen maar negatief. Terwijl hele kleine dingen als 'goed zo' heel veel motivatie bij mij kan losmaken. Ik leef helemaal op en zet me extra in. Dit soort reactie demotiveerd mij alleen maar.

Ik hoor haar alleen wanneer ik weer iets fout doe. Ze wilt constant beter zien zegt ze. Maar ik doe al me best, en het resultaat is er écht wel!

ik ben heel stil in lessen, heb goede inbreng, doe altijd mee

maar dan heb ik ff een bui of reactie en dan ben ik meteen de slechte leerling. Echt het pispaaltje. Totaal geen begrip voor mijn gedachtgang, mijn stoornis en mijn gevoelens.

wat zij denkt, wat zij hoort, wat zij ziet en vindt. Dát telt.

ik word er langzamerhand écht scheit en scheitziek van. Ik heb giser in de les echt zitten huilen ,dat zie ze wel hoor. Maar ze doet alsof ze t niet ziet.

Ze zal me vandaag ook niet normaal behandelen hoor, want stel je voor. Stel je voor dat ze weer normaal tegen me doet.

wat moet ik hiermee? ik ben het zó zat. Ik doe het goed, dat weet ik gewoon. En ja ik heb adhd en daarom af en toe vreemde reactie of uitspattingen. maar moet zij daar direct zo absurd op reageren? Weet ze ook wat positieve feedback is?

ik zit te denken om naar de directie te gaan, ik kan heel goed met hem praten. Hij heeft mij ook geholpen op werkweek (zie mijn topic 'kamp nachtmerrie')

zucht, ik weet dat ik het kan en dat ik het veel en veel beter doe als in de eerste en tweede.

maar kennelijk ben ik alleen goed genoeg om tegen te praten als ik iets fout doe.

Ze weet dat je adhd hebt, neem ik aan? Misschien eens na de les met haar proberen te praten? Soms zijn docenten buiten de les om heel anders. Of idd een keer met de directie of je mentor (das misschien een logischere eerste stap) praten, lijkt me wel verstandig. Laat je niet door zo'n mens op de kast jagen iig. Sterkte en succes.

Misschien met haar NA de les gaan praten of naar je mentor gaan enzo, desnoods met iemand anders mee naar je mentor. De rest zal het ook wel opvallen denk ik.

En ja.. Uit je verhaal maak ik op dat die vrouw gewoon zelf een beetje vaag in elkaar zit :confused:

of zij weet dat ik adhd heb? vanaf de eerste dag al, zit nu int laatste jaar. Ik sta een en al bekend erom, op vergaderingen alles. En zij is buiten de les om nóg erger. Want dan kan niemand horen wat zij zegt, alleen ik. Dan zit ze helemala zo van, ik zeg wat en daarmee uit. En dan opent ze de deur van het lokaal en dan kijkt ze me aan zo van 'Dag patricia, we zijn uitgesproken' nou probeer maar eens tegen háar in te gaan. Goed heb ik nooit gedaan, maar ze moet vooraal zo doorgaan, en ik doe t dus mooi wel. En dan heb ik geen grote mond, ik spreek alleen de waarheid.

mijn mentrix is een hele aardige juf. Maar te aardig, hoe zeg je dat. Zij begrijpt me weer heel goed, maar zij zit te zacht in elkaar om er iets aan te doen. Stel dat zij naar die klote lerares zou gaan van mij, daar zou ze nooit normaal mee kunnen praten.
Of het de rest opvalt? ts, staat nog net niet in de schoolkrant bij wijze van.

En die vrouw zit zeker vaag in elkaar. Je mag lachen waneer het haar uitkomt. is zij chaggo ochtends dan moet iedereen ze bek houden, tijdens een toets mag je amper bewegen.

maar wie komt er deze ochtend tijdens een toets met een big smile van het toiliet met de mededeling dat ze 'vet aan de diarree is' juist, zij!

moeten wij eens doen. vuile trut, oh wat heb ik een hekel aan dat wicht

Ga dan eens met de directie praten ofzo, iig met iemand.

Ik vind het mens nogal raar klinken.. ik zou ook een hekel aan d'r hebben... Bah..
Maar goed, je mentrix is dus niet echt een oplossing, omdat zij er niets aan kan veranderen.. Tja, dan iets hoger opzoeken he... conrector of iemand van de directie.. Of probeer het bij een andere leraar, waarbij je het gevoel hebt dat die het wel goed uit kan leggen...

dit is zon type die dan aankomt met 'had je niet naar mij zelf toe kunnen komen' Nee want er valt niet met jou te praten zeg ik dan!

zucht, jezus. Ik ga er zeker met iemand over praten. Ik denk allerleerst met me mentrix, en dan evengoed met de directie. Dat is zon topvent! die begrijpt mij als de beste.....

zou zij eens een voorbeeld aan mogen nemen.

en dan nog iets waarom ik zon scheithekel aan dr heb.


ooit heeft zij mij vermeld van ''Patricia, als er wat is, kom naar mij, je moet weten, mijn hart ligt dicht bij jou' deze woorden waren het exact.

en dan flikt zij mij dit? en als je mijn topic hebt gelezen over kamp nachtmerrie gaat zij mij ook negeren.

hoe durft zo iemand te zeggen dat mijn hart dicht bij de hare ligt?

dat vind ik nou écht om te kotsen dit.

Misselijk autoritair mens!

Ze voelt zich zo stoer, zo groot, zo wijs, zo machtig.

macht is niet fout hoor, macht is pas fout als je er misbruik van maakt.

Wat een rotlerares en onmens is dat! Welk vak geeft ze eigenlijk?
Probeer ajb om niet meer te huilen in haar lessen want dat is slecht voor jouw eigenwaarde en goed voor de hare! Typisch iemand die overleeft door machtsmisbruik op iemand met een neurologische storing, die inderdaad moed en zelfvertrouwen put uit een positieve aanpak. Gelukkig heb je de steun van de andere leraren en van je klasgenoten. Kunnen jullie geen klassikale brief opstellen waaruit derden kunnen opmaken hoe zij zich opstelt tav jou? Met flarden van zinnen zoals jij zelf deed in je verhaal: desnoods smokkelt er iemand een dictafoontje mee en wordt het nadien uitgetikt en door jullie allen ondertekend en overhandigd aan de juiste persoon.

Misschien heeft ze slechte ervaringen met mensen met adhd... Ik ben bijv. toen ik 12 was eens gewurgd door een jongen met adhd. Het eerste jaar daarna had ik een beetje een afkeer van mensen met adhd (ik kon het ook niet helpen). Iig zou ik een keer met haar praten hierover. Waarschijnlijk is de ziekte haar verder bekend. Dat ze bijv. denkt dat adhd een ziekte is die bij onopgevoede kinderen voorkomt ofzo, een gebrek aan kennis dus. Je moet haar duidelijk maken dat je er zelf absoluut niets aan kunt doen, en je je zo goed mogelijk probeert te gedragen, wat je dan ook lukt, buiten de buien om.

zij weet dondersgoed wat adhd is hoor. Zij geeft ons de les basisonderwijs, wij worden opgeleid voor onderwijsassistent in het speciaal onderwijs waar dus ook adhd'ers en alles zitten. we hebben van haar werkstukken tot je er nachtwerk aan overhield moeten inleveren over adhd, videos moeten kijken, opstellen, spreekbeurten, toetsen álles.

dus zij weet heel goed wat het is, zij weet alleen niet wat 'inzicht in eigen gedrag is'

e

Dat is kut dan :(

:mad: echt een rotwijf zeg!!! Ik ken wel van die autoritaire types op school, maar dat deze het alleen op jou gemunt lijkt te hebben, is helemaal erg!!
Ik begrijp erg goed dat je d'r zo pissed over wordt.

Ik zit te denken wat je zou kunnen doen, aangezien je aangeeft dat een gesprek met je mentrix niks oplevert en een gesprek met de directie erg fout op zal worden gevat bij dat mens.
Misschien moet je maar eens een brief naar d'r schrijven ofzo. En dan niet echt een heel nette, maar ook niet één waarin je d'r gelijk voor alles uitmaakt. Een beetje zoals wat je hier hebt gepost alleen dan een paar termen iets aardiger (;) anders stopt ze gelijk met lezen). Want ik heb heel duidelijk doorgekregen hoe erg je d'r mee zit dat ze zo tegen je doet en aan de opmerkingen van de anderen te merken hebben zij dat ook doorgekregen.
Misschien ziet zij op één of andere blinde manier niet in hoe erg je d'r mee zit. Of misschien wel, maar verandert er iets na het lezen van je brief.
Je zou het iig kunnen proberen.
Mocht er daarna niks veranderen, dan kan je alsnog naar de directie stappen. Je hebt dan namelijk ook een extra troef in handen: je kan de brief laten zien die je d'r geschreven hebt. Dan maak je duidelijk dat jij alle initiatief hebt genomen om te proberen de situatie te verbeteren en die juf van jou kan ook niet meer aankomen met 'waarom ga je naar de directie? Dat kan je toch met mij bespreken!'

Veel succes d'r mee en ik hoop echt dat het beter wordt!

waarschuwing: dit kan bot overkomen.

Kijk wat jij hebt is gewoon egocentrisme. Jij wil dat de hele wereld om jou draait. De juffrouw zal heus wel weten dat je ADHD hebt en juist daarom negeert ze je. Jij denkt dat je zelf goed meedoet, maar dat is vaak niet zo. Ik geef zelf ook les aan kinderen en die hebben soms ook adhd, maar die negeer ik of ik straf ze af op ieder ongewenst gedrag. De juffrouw doet precies hetzelfde.

Wat je er verder aan moet doen? Leef je in in andere mensen en leer eens dat je niet om iedere scheet moet gaan zeuren.

gefeliciteerd :)

maar on topic:
ik begrijp wat je met je berichtje bedoelt, maar ik vind dat beloningen voor goed gedrag net zo belangrijk zijn als het straffen van fout gedrag (mss zijn beloningen nog wel belangrijker). Als het echt is zoals zij vertelt en zij verder altijd op tijd klaar zit en netjes mee doet in de les, vind ik dat ze daar toch echt een opmerking over mag krijgen in de zin van 'goed van je' of iets in die richting.
Bovendien krijg ik het idee dat haar gedrag niet te ver gaat, tenminste, ze zegt dat het bij alle andere docenten wel goed gaat en dat leerlingen uit haar klas ook vinden dat zij altijd de pineut is bij deze lerares.
Als dat zo is dan lijkt me dat het probleem ook voor een heel groot deel bij die lerares ligt!
En daarnaast: negeren kan idd wel goed zijn als het gaat om iets fouts wat te wijten is aan haar adhd ofzo, maar niet als zij vraagt om iets dat zij graag wil hebben nagekeken; iets wat ze bij de anderen wel doet.
Volgens mij toont ze dan juist initiatief om goed werk af te willen leveren. Wanneer die lerares haar negeert gaat ze niet overdreven reageren ofzo, maar steekt ze netjes haar vinger op.
In dit geval vind ik dan negeren zeker wel een manier om iemand buiten de groep te plaatsen zeg maar en dus niet op zijn plaats!

dit vind ik dus ongepast. Ik dénk niet alleen dat ik goed meedoe, het is ook echt zo. IN de eerste flipte ik van alle kanten. Nu hoor je mij gewoon écht niet meer hoor. EN dat zeg ik niet snel van mezelf want ik ben eht niet snel tevreden. En wat zij doet is iets anders dan 'ongewenst gedrag negeren'. Ik heb ook geleerd dat je het gedrag van het kind moet negeren, maar dat je het verder zeker wel gewoon moet helpen met uitleggen, nakijken aan het werk zeteen enzo. Je gaat toch niet iemand negeren als persoon? En wat ik verder moet doen is volgens jou inleven in andere mensen. Dat doe ik alleen maar. Ik denk heel vaak 'wat zou het moeilijk zijn voor mijn klasgenoten of die en die leraar' ik snap heel goed waarom sommige mensen een scheithekel aan mij hebben, ik heb ook zo nu en dan haat tegen mezelf. Ik leef me genoeg in andere, dus dat is het niet.

En ik zeur niet snel hoor, ik heb genoeg meegemaakt om dingen langs me heen te kunnen laten gaan. Ik bedoel ik ben van werkweek naar huis gestuurd omdat alles niet meer ging met mijn gedrag. ben dus een heel hoop gewend van jaren ervaring.

wat zij doet, is niet normaal, niet rechtvaardig, en háár gedrag is niet meer te tolereren. Als ik nou de enige was die het zei, maar nee, de hele klas. En niet omdat het klasgenootjes zijn hoor, want zelfs degene die mij niet mogen zeggen dat het ook zo is. EN het is ook zo.

Wat zij doet, is gewoon labiel, onmenselijk en om te kotsen!

Ik denk dat je het zou moeten zien en horen, dan begrijp je me hoop ik wel.

dank u dank u. Jij weet precies te verwoorden wat ík denk. Bij alle docenten gaat het goed, inderdaad. Ik heb mezelf vanaf begin van de les onder controlen en maak afspraken met mezelf. Heb alles klaarliggen, ik zit klaar, heb huiswerk af. En zij mag mijn ongewenst gedrag met álle recht negeren, maar niet mij als persoon! als ik werk nagekeken wil hebben, hoort ze maar langs te komen, steek ik netjes me vinger op zonder te blerren 'Juf ik heb t af!' wat alle anderen wél doen, hoort ze ook langs te komen. Ik wil inderdaad laten zien van 'kijk ook ik heb t af' . Ik ben nog zo achterlijk ook om te denken dat ze mij misschien vergeet...
'
tja uh, sorry maar ik geef toe, vaak ligt het aan mij, aan mijn gedrag, dan ben ik verkeerd bezig. Maar ik hoef me bij haar godverdomme alleen al om te draaien en ik maak volgens haar alweer non verbaal duidelijk dat zij niet belangrijk is...

oh wat een wicht! de anderen in de klas pennen in hun agenda, maken zich soms zelfs op, zitten te wiebelen, te giechelen, gewoon te schrijven of uit het raam te staren.

en wat verlangt ze van mij? de perfecte leerling? ze kan wachten tot ze een ons weegt. want dat zal ik nooit worden.

zij verlangde en verwachtte net als alle andere docenten dat ik meteen zou veranderen in de eerste. We zijn nu twee jaar verdre en ik ben veranderd als geen ander.

Iedereen zegt het, iedereen! Alle docenten zijn tevreden, ik heb voldoende voor gedrag op me rapport. ik ben veranderd.

Volgens mij is het nu haar beurt.

Ik leer op school dat je er meer aan hebt om kinderen positief te benaderen, negatief gedrag te negeren en positief gedrag te belonen. En idd, zoals ook Linda en Patricia al zeggen: het gedrag te negeren, niet de leerling (dat is heel denigrerend, je haalt het kind er mee omlaag, enz. en moet je als docent dus niet doen, als docent zou je de wijste moeten zijn). Dat doen die lerares en jij dus niet, een kind zijn zelfbeeld daalt, hij/zij heeft zo iets van 'ik doe het toch nooit goed' en zal vervolgens waarschijnlijk ook minder moeite doen om het wèl goed te doen. Iets waar je als docent dus ook alleen maar 'last' van hebt. Als je zo'n kind positief benaderd zal hij/zij vaak meer zijn best gaan doen, omdat de juf/meester zegt dat hij/zij het wel kan en omdat hij/zij dan ook eens een complimentje krijgt. Een kind gaat geloven in zichzelf en gaat proberen zijn/haar best te doen, zodat de juf/meester tevreden over hem/haar is. Iets waar je als docent dus eigenlijk alleen maar voordeel van hebt.

Tja, ik kies voor het laatste. ;) Is soms lastig, omdat bepaalde kinderen zo nu en dan behoorlijk vervelend kunnen zijn, maar je merkt wel dat ze het waarderen en dat ze daardoor meer voor je willen doen (bv. opletten, harder werken, enz.).

Maar goed, je weet dat het gedrag van die lerares nu eenmaal zo is. Dan moet je dat maar accepteren en haal je je beloningen ergens anders vandaan.
Of je moet niet voor ieder klein ding een beloning willen zien. Het is eigenlijk heel normaal dat je je best doet op school zonder daarvoor iets terug te krijgen.

Als je intrinsieke motivatie voldoende is wel, ja. Als je geen of weinig intrinsieke motivatie hebt, dan zijn die beloningen wel nodig, maar die kunnen afgebouwd worden. Maar ook als je intrinsieke motivatie groot is, heb je wel eens behoefte aan een complimentje ed. Iedereen wil wel eens horen dat wat hij/zij doet goed is, of iig of het niet fout is (toch fijn om te weten als je twijfeld).

Maar er is een groot verschil tussen belonen en negeren. Ik denk dat het haar niet enkel om die beloningen te doen is, maar meer om het negeren en steeds de aandacht en de nadruk op negatief gedrag.

Ik neem aan dat je bedoelt dat je hun ongewenste gedrag negeert en niet dat je die kinderen op zich negeert, en dat je gewoon het ongewenste gedrag bestraft.

Het komt hier een beetje over alsof je ze negeert en extra hard aanpakt omdát ze ADHD hebben en niet om wat ze doen, maar ik denk dat het er niet duidelijk staat.

Verder begrijp ik wel wat je bedoelt. Ik heb zelf ook ADHD, toen ik nog op de lagere en middelbare school zat was dat nog helemaal niet bekend en ging alles prima, nu zit ik op de universiteit en nu weet ook bijna niemand het. Ik heb er echt geen behoefte aan om bekend te staan als 'dat ADHD-kind', ik doe liever mijn best om me aan te passen.

Ik denk dat dat ook voor jezelf beter is. Vroeg of laat ben jij toch degene die zich aan moet passen, ook als je straks gaat werken. De wereld blijft geen rekening met je houden. Misschien heb ik het wel in lichtere mate en kan ik er beter mee omgaan, ik weet wel dat ik uiteindelijk degene ben die harder moet werken om me aan te passen en niet de rest. Hoe hard dat ook mag lijken.

Dus ik begrijp wel wat jnieuwelaar bedoelt. Door in je slachtofferrol te blijven hangen kom je niet verder. Ik zou het eerder vernederend vinden als ik voor iedere keer dat ik op tijd klaar zit in de les applaus kreeg, kom op zeg, waar is je eigenwaarde.

Het zal best moeilijk voor je zijn, maar probeer toch te begrijpen dat jij uiteindelijk met de wereld mee moet draaien inplaats van de wereld met jou. Hard, maar het is niet anders.

ik doe ook álles liever dan buiten de groep te vallen, dus me best doen, en dat is wat ik doe. Meer dan me best.

en ik pas mij al aan, de wereld blijft geen rekening met mij houden, nee dat heb ik al zeker gemerkt. Dat verwacht ik ook niet. Het enige wat ik verwacht is begrip en geduld van de mensen. Dat is wel op ze plaats. De rest moet ik zelf doen. Ik verwacht dus dat ík mij aanpas, niet omgekeerd.

ik hang niet in mijn slachtofferrol. Ik zie mijzelf als 'normaal' als 1 van al die andere in mijn klas. Zo ben ik altijd bij iedere docent. Maar zodra ik bij deze trut in de les kom dan zorgt zij er wel voor dat ik mij weer slachtoffer ga voelen door zich zo denegrerend en onmenselijk naar mij op te stellen. Dat geeft mij een gevoel alsof ik niks waard ben, ik nooit wat goed doe en al zeker niet me best doe. Ik weet dat dit niet waar is, maar dat autoritaire mokkel krijgt het iedere keer weer voor elkaar. Ik kom er niet verder mee, dat weet ik. Daarom pas ik mij aan doe normaal mee. Gaat hartstikke goed bij iedereen. Geloof me, ZIJ is het probleem.

Wat jij zegt snap ik over dat aanpassen en ben ik het totaal mee eens. maar dáár gaat het mij dus helemaal niet om. Waar het mij omgaat is dat zij mij constant om ieder dingetje gelijk dood preekt, laat nablijven en mij als een klein kind behandelt. En waar het mij helemaal omgaat is dat negeren!

ik snap ook écht wel hoor dat ík mij moet aanpassen en zeker nie omgekeerd. Dat doe ik toch ook? ik pas mij aan, ik doe goed mee enzovoort.

En ik hoef heus geen applaus of wat dan ook, maar ik hoef ook zeker niet genegeert te worden tot huilens aan toe.

en ja ik ben gevoelig en verander snel van stemming. Maar wie voelt zich nou niet klote als een docent je negeert als je zó je best doet.

oke, 5 minuten daarvoor was ik de fout ingegaan, zij heeft mij op die fout gewezen, klaar. Maar nee, mevrouw moet mij verdomme de rest van de week negeren, mijn werk niet nakijken, niet tegen me praten en gewoon doen alsof ik lucht ben. De rest van de klas prijst ze de hemel in. 'goed zo Kirsten, keurig Marieke, oh netjes hoor Justine' dat moet ik aanhoren. Terwijl ook IK me werk in orde heb.

Ze neemt niet eens de tijd om bij mij langs te komen. Haalt t niet eens in haar hoofd om te kijken of ik nog wel op me plaats zit. Al had ik dood naast me stoel gelegen, dat wijf negeerde mij alsof ik gewoon lucht was. Ik zeg dit niet zomaar, ik zit er écht mee.

ik ben veranderd, echt, als geen ander. Ik doe me best, heb alles af, pas mij verdorie aan, soms kost het echt heel veel moeite maar ik pas me aan.

maar ik ben ontzettend veranderd, het staat op me rapport, ik hoor t van de directie, alles. Ik wil gewoon me werk na laten kijken en laten zien dat ik het goed kan, ook nadat ik een fout gemaakt heb. Maar ZIJ doet zó vernederend van 'Jij bent niks waard ik laat jou daar huilen want jij hebt net iets stoms gedaan'. Ben ik dan nog de gene die mij moet aanpassen?

Daar heb je gelijk in, dat deugt inderdaad niet. Daar zou ik ook kwaad om worden. Ze moet jou gewoon behandelen als de rest, niet beter, niet slechter. En iemand compleet negeren vind ik helemaal belachelijk.

Dus ja, in dat geval kan ik me er wel wat bij voorstellen.

ik ga in ieder geval praten met mijn mentrix denk ik. Al weet ik nu al dat zij zal zeggen van 'ja je hebt nu eenmaal dit gedrag, dat weten we allemaal en het is niet anders' blabla. Iets in die richting, en als ik dan zeg dat het aan de andere juf ligt zal zij vast zeggen dat ik dat dan tegen haar moet zeggen.

maar goed, dat doe ik dan denk ik niet via een brief. Dan word ik te persoonlijk en gevoelig, ik praat wel gewoon. Als zij er niet voor openstaat ga ik na de directie. Ik waarschuw haar daar wel vast voor, al zal zij dit wel weer opvatten als een dreigement of chantage.

maar goed, al vat zij het op als weet ik wat, het zal met een worst weten zij luistert nu maar een keer naar wat IK te zeggen heb.

zij zeurt dat ze mij als een klein kind moet behandelen , maar dat wilt niet zeggen dát ik dat ook ben. IK ben geen klein kind en laat dus niet over me heen lopen. Ik ben jongvolwassen, 18 jaar, ja en heb adhd. Maar dat is verdomme nog geen reden om mij te behandelen als een mindere, omdat ik adhd heb stel ik niets voor, ben ik niets waard? of moet zij mij maar negeren want 'zij daar' zal toch wel weer kwaad worden of agressief reageren?

kwader kun je mij niet krijgen. Volgens haar zijn mijn 'manieren ver te zoeken'.

Maar haar rechtvaardigheid, menselijkheid en gevoel is niet eens ergens te vinden.

voor mij is het nu hard tegen hard, de maat is meer dan vol.

Doe het aub tactvol en ga niet schreeuwen en ruzie maken. Daar schiet niemand iets mee op omdat het dan uitloopt op een ordinaire ruzie. En je moet je wel realiseren, als het zover komt wint de docent altijd! Of je moet wel zeer gegronde redenen hebben.

Ik begrijp dat je er woedend van wordt, ik kan er zelf ook heel slecht tegen als ik het idee heb dat mensen geen respect voor mij hebben.
Je moet wel bedenken, dat die lerares echt niet zo spectaculair op haar kop gaat krijgen als jij hoopt.
Hoe rustiger en beheerster je bent, hoe meer kans je hebt dat je boodschap aankomt en dat ze aan jouw kant staan.

Aan de andere kant kun je ook proberen het voor jezelf om te draaien. Iemand die geen respect voor jou kan opbrengen en het gevoel heeft dat ze beter is dan jij, is dus juist helemaal niet meer, of beter!
Je kunt proberen boven haar te staan, nog steeds je best blijven doen, doen wat jij denkt dat goed is.
En haar stomme gedrag negeren. Probeer gewoon te denken: zij weet niet beter, zij is blijkbaar zo stom.
sterkte/succes :)

ja dat weet dat ik rustig moet blijven. Maar met dit geval is dat zeer moeilijk. En boven haar staan vind ik heel moeilijk, ik probeer dat altijd maar ze pakt mij of de een of andere manier altijd dus....het is gewoon heel moeilijk.

ik ga echt geen ruzie maken en onwijs lpen schreeuwen. ja of ik moet weer een woede aanval krijgen en dat alles weer door het lokaal vliegt, maar dat probeer ik alleen maar te voorkomen. Wil niet nog meer problemen dan ik al heb. En verder is het mij met de jaren wel duidelijk geworden dat de docent áltijd wint...

en al heb je onwijs goede redenen, ze weten zich er altijd uit te lullen.

Over dat stukje dat ik vet gemaakt heb. Denk je dat dat een goed idee is? Kinderen kunnen héél irritant zijn, weet je. Ik denk niet dat je daar erg vrolijk van wordt, als je zo vaak woede-uitbarstingen hebt. Ook denk ik dat het voor die kinderen niet erg goed is. Dadelijk gaan ze denken dat het normaal is om woede-uitbarstingen te hebben of iets dergelijks.

Je zult er vast over nagedacht hebben, ik vind het een beetje een vreemde keuze om het bijzonder onderwijs in te gaan als je ADHD in jouw vorm hebt.

ik denk dat dit een goed idee is om het volgende. Ik begrijp hun als geen ander, andere collega's zonder ADHD weten de oorzaak van het gedrag en hebben dus een verklaring. Maar de gedachte en gevoel van het kind kennen ze niet, dus ook niet begrijpen. Doordat ik hun écht begrijp omdat ik als geen ander weet hoe het voelt, kan ik beter met hun omgaan. Als zon kind kwaad wordt, wordt ik vreemd genoeg niet kwaad. IK speel alsof ik kwaad wordt. En ja, ze zijn heel heel heel irritant en bijdehand. Maar het gekke is, ik kan altijd nadenken. Omdat ík de leiding heb en ík de baas ben. Ik weet dat ze toch wel doen wat ik zeg en ik altijd win. Ik ben verbaal en lichamelijk sterker. Dat speelt voor mij een hele grote rol.

Op mijn eigen school, bij mijn eigen docenten weet ik dat hun altijd winnen en sterker zijn, ook verbaal. Dat speelt voor mij een rol, de positie die ik op dat moment heb. Welke functie ik heb. Leerling of leerkracht? Dat zijn voor mij twee heel verschillende dingen. Heb ik controle over de situatie of niet?

op mijn eigen school wordt alles voor mij bepaald, wordt alles geleid en moet ik doen wat hún zeggen. Op mijn stage is dit heel anders. Ik leid de boel, ik bepaal, hun doen wat ik zeg enzovoort. Dus heb ik een en al controle over mezelf. Ik heb mezelf altijd in de hand, ben ook nog nooit echt heel kwaad geworden.

ik begrijp wel dat je het ee nvreemde keuze vindt hoor, maar nu ik het heb uitgelegd begrijp je het ook hoop ik?

juist omdat ik adhd heb, heb ik voor werken met kinderen gekozen die ook adhd of andere gedragsstoornissen hebben. Je moet soms namelijk eerst zelf iets ondervinden voor je een ander kunt begrijpen. En hoe kun je iemand helpen als je hem/haar niet eens begrijpt? kijk ik weet hoe hun zich voelen en denken, ik zie ook uitbarstingen bij hun aankomen. Dit signaleer ik eerder als andere. Puur omdat ik het zelf heb. Ik denk dus niet dat het zo vreemd is als ik later voor een klas met alleen maar adhd'ers sta. Ik begrijp ze en heb mezelf vreemd genoeg in dit soort situaties altijd in de hand

Ik vind het een logische keuze, en als je de ervaring hebt dat het gaat, vind ik het ook een goede keuze. Een klas vol adhd'ers lijkt me alleen niet vaak voorkomen en niet 'handig', ook (zeker?) niet voor iemand die zelf adhd heeft.

Ik vroeg me af of het niet enigszins onhandig is een aanval te krijgen als je voor de klas staat.

Als ze die zou krijgen wel, maar misschien kan ze zich in zo'n situatie op de één of andere manier wel inhouden of krijgt ze ze gewoon niet...? 'k heb er geen ervaring mee, dus ik weet het niet, maar ik denk dat Patricia en de school waar ze op zit daar genoeg ervaring mee hebben om daar over te kunnen oordelen.

maar die krijg ik niet, ik heb ook al uitgelegd waarom. Omdat ik alle controle over situatie heb. Ik ben de situatie de baas en niet omgekeerd. Kijk het gaat vaak verkeerd omdat dingen voor mij worden bepaald, ik heb er geen invloed op. Ik heb hierdoor geen overzicht, geen houvast, geen structuur, planning enzovoort. Dus raak ik vaak om het zo maar te noemen de weg kwijt en raak ik verstrikt in paniek en emoties. En doordat ik mij hierin laat meeslapen verlies ik mijn controle en dán krijg ik een woede aanval. Maar ik krijg geen woede aanvallen omdat kinderen harstikke irritant zijn hoor. ook niet op me eigen school, ook niet als iemand irritant doet of wat dan ook.

Het valt mij op dat wanneer ik de situatie in de hand heb en laat verlopen zoals ik dat had gepland het goed gaat.

maar zodra ik zelf in een klas zit achter een tafeltje en er veranderd iets in plannign of ik word heel onrechtvaardig behandeld, zoals het negeren wat mijn juf doet, dan heb ik daar dus geen controle meer over en dan kan het gebeuren dat ik heel kwaad wordt.

ik heb er inderdaad genoeg ervaring mee om er te over kunnen oordelen. Tot nu is het altijd goed gegaan, heel goed zelfs.
Dus juf worden zou heel goed kunnen, of er moet een keer wel wat fout gaan, maar dat merk ik dan wel. Ik oordeel op hoe het nu gaat, niet op hoe het eventueel zou kunnen lopen.

Ik ben zelf niet zo'n ster met kinderen, dus ik weet niet of wat ik ga typen terecht is, maar ik denk van wel, dus doe ik het maar.

Als je een keer een slechte dag hebt (qua humeur ofzo, moe, iets dergelijks) kan je (ik, weet niet of dat voor jou ook zo is) die kinderen opeens niet meer aan. Lijkt me lastig in jouw geval.

Je zegt dat je geen woede-aanvallen krijgt als je alles onder ccontrole hebt. Dat zal heel goed kunnen, maar ik denk dat het verstandig is in te zien hoe een school voor speciaal onderwijs ineensteekt. Is er genoeg personeel, het juiste personeel? Is er begeleiding voor beginnende docenten? Ik heb de indruk dat het op sommige scholen nogal chaotisch is en dan ben je de controle toch kwijt?