Gevoel van lastigvallen
 

Misschien een beetje vaag omschreven, maar als je met iemand praat over problemen of dingen waar je mee zit, dat je dan toch het gevoel hebt dat je hem of haar ermee lastig valt. Als je daarvoor een psycholoog of iets in die richting hebt zal dat denk ik wel meevallen; die krijgt er tenslotte geld voor ;)

Maar als diegene nou zijn of haar eigen vrije tijd opgeeft om naar jouw 'gezeur' te luisteren, dan krijg ik toch het gevoel dat ik diegene lastig val -hoe vaak diegene ook zegt dat dat helemaal niet zo is.

Komt het iemand bekend voor?


- Lucky Duck, andere nick :o

Het komt me niet bekend voor.

Ik denk dat als je met iemand probeert te praten over je problemen dat je aan de houding van die persoon wel kan zien of ze/hij er wel intresse in heeft meestal hebben mensen dat wel, ze vinden het meestal een sociale plicht om mensen te helpen.

Gung-ho

100% herkenning :( Ik ben hier n tijdje geleden ook n topicje over begonnen, omdat ik ook dat gevoel had. Dat heb ik nu nog, maar t wordt wel iets minder. Bij mij zei iedereen dat t niet zo was, maar ik wilde dat nooit aannemen omdat ik dacht dat ze dat zeiden om mij beter te laten voelen. Dat was niet zo. Ze zijn er nog steeds voor mij, maar ik vind t moeilijk om daar gebruik van te maken... Ja, omdat dat gevoel van lastig vallen in mn hoofd blijft rondspoken.
Een periode lang heb ik met niemand gepraat, omdat dat gevoel zo aanwezig was. Mensen zagen dat t niet goed ging, en bleven maar vragen. Dan moet je zo ongeveer wel gaan praten, en toen kwam bij mij op dat, als ze niet geinteresseerd zouden zijn, ze het ook niet zouden vragen. Probeer t zo te zien. Als mensen zeggen dat ze t niet erg vinden, vinden ze dat ook niet. Dan hadden ze al lang afgehaakt. Ik weet dat dit makkelijk praten is, ik vind t zelf ook nog moeilijk, maar probeer t wel zo te zien. Liefs, Heleen.

Ik zie het niet als lastigvallen. Behoudt een bepaalde afstand, uiteindelijk zal diegene voor zichzelf kiezen. In elke betekenis van de zin.
Vaak heet het geen zin om 'een wit voetje te halen' door alleen maar leuk en aardig te blijven. Wees gewoon jezelf, zeg waar het op staat.

Ikzelf kan dat overigens niet.

Dat is het nu net; ze vinden het een sociale plicht, dus ze luisteren. Maar dat is net wat ik niet wil! Als iemand het vervelend vindt heb ik liever dat diegene zegt dat hij of zij dat vindt en zegt niet meer te willen praten dan dat ze door blijven praten omdat ze het zo zielig vinden, zich verplicht voelen of welke andere reden dan ook...

- Alweer Lucky Duck :o

Of ze willen niet afhaken omdat ze dat zo zielig vinden, niet goed weten hoe het te zeggen, zich verplicht voelen te helpen, etcetera ...

- Lucky Duck

Let goed op hun lichaamshouding deze veranderd meestal als iemand over iets stoms praten. Dan gaan ze meestal met iets spelen.
Als ze echt willen helpen zijn ze meestal spontaan.


Gung-ho

Ja.. :o
Heb ik ook wel bij mn psych gehad hoor,
omdat 'k haar best vaak bel(de) als
het niet meer ging, en ook behoorlijk veel van dr vraag.
(Ze heeft vrij veel woedebuien, paniekaanvallen,
jankbuien etc van me meegemaakt,
ik was mezelf toch echt wel zat geworden als ik dr was. :o)
Met vrienden heb ik dat nog steeds,
hoewel dat minder word.
Nu heb ik een paar vrienden die heel veel over me weten,
zij zijn de personen bij wie ik kom zeuren.
Ach ja.. ze doen dat ook vaak bij mij,
het wisselt wel, denk dat het daardoor voor mij
wat makkelijker is. :o

komt me bekend voor. het is toch zonde van de tijd van andere mensen om tijd aan mij te besteden? daarom ga ik ook zo weinig mogelijk naar mijn psycholoog. Die man heeft genoeg andere mensen die het wel waard zijn om tijd in te steken.
Niet iedereen is het daarmee eens en daardoor blijven er toch mensen die dag en nacht voor me klaar staan. niet dat ik er ooit een beroep op zal doen, want dat ben ik niet waard

3rd Rock

jah ik herken dit gevoel heel sterk..
maar als je het anders om bekijkt vriendinnen komen ook naar mij met problemen daar heb ik ook geen moeite mee, dat zie ik dan ook niet als lastig vallen

Vriendinnen enzo ligt toch net weer wat anders denk ik, want waar ben je vrienden voor als je niet bij elkaar terecht kunt? ;)

Maar het valt me alweer mee dat ik niet de enige ben :o

- Lucky Duck

Ik denk dat het dringend nodig is dat jij eens een goed gesprek hebt met je psycholoog om van je minderwaardigheidscomplex af te komen. Ik ken het gevoel dat jij hebt zelf ook wel :rolleyes: ,
maar daar heb ik het nu liever niet over :o .
Wees gerust: het is geen verloren tijd die er in jou wordt gestoken. Je hebt het nodig, hebt er recht op, je bent het zeker waard!

Heb ik niet echt last van, bij mij luisteren ze namelijk zowiezo al niet, ik ben altijd een praatpaal geweest voor iedereen, maargoed ik heb geaccepteerd dat de mens egoistisch is, kan je niks aan doen...

Ik herken het 200%. Ze zegt wel dat het niks yuit maakt maar als ik dan eenmaal bij die lerares kom heb ik maar 15 min. omdat ze dan weer de trein moet halen. das klote omdat ik wel veel aan haar heb! :confused:

misschien proberen om een 'echte' afspraak te maken?

[en nog steeds vind ik het belachelijk dat zoiets (nogsteeds) gebeurd op school]

'k ken dit "ik ben bang dat ik je lastig val met mijn psychische problemen gevoel". Aangezien ik als ik me zwaar klote voel mijn halfbroer opbel i.p.v. mijn psych. En die telefoon oppakken en zijn nummer draaien zijn altijd erg moeilijk.
Het maakt het namelijk nog zwaarder aangezien het een soort van toegeven is dat het alles behalve lekker met je gaat, en de levensmoed wel erg diep naar beneden is gezakt.
Toch bel ik mijn halfbroer als dit het geval is. (Hij is student psychologie)
Want mijn psych met mijn problemen lastigvallen vind ik nog moeilijker............ :(

Maar ik neem toch aan dat je psych er geld voor krijgt en hij het werk toch bewust gekozen heeft... Dus om het bot te zeggen; zelfs als het 'm totaal niet boeit zal hij het toch niet erg vinden om te luisteren omdat het zijn werk is en omdat hij er geld voor krijgt :confused: Zo zou ik tenminste denken :o Of zeg ik nu iets heel stoms? :o

- Lucky Duck

jah vrienden zijn er om iets bij kwijt te kunnen maar niet op alle gebieden denk ik...
ze hebben het er ook moeilijk mee en vrienden zijn er meer voor de lol en kleine probleempjes zoals vriendjes enzo
maar niet de wat grotere ''psychische'' problemen denk

Ik heb het ook, ik wil nooit iemand lastigvallen met mijn problemen en verhalen, dus eindigt het vaak er mee dat ik het juist doe :( .
Ik moet mezelf, wanneer ik met iemand over mijn "problemen" wil praten, dan ook altijd overtuigen dat die persoon er zelf naar vroeg omdat 'ie in mij geinteresseerd is en het werkelijk niet als "lastigvallen" zie ... rationeel gezien kan ik het wel, maar toch blijft het gevoel er ...

Ik vind mezelf nou eenmaal niet een persoon waar anderen om zouden moeten geven, en mijn "problemen" zijn meestal toch niet meer dan gezeur.

ja, ik heb t ook heel erg.. ik durf met niemand meer te praten omdat ik zoiets heb, waarom zouden ze hun tijd aan mij verspillen, ze kunnen er iets beters mee doen. ik vind alles wat ik zeg gezeur.. njaa ik praat dan wel bij paar mensen, maar das met moeite
k denk niet dat dr echt iets aan te doen is. naja k denk dat t iets met minderwaardigheidscomplex te maken heeft. nja das eigenlijk wel logish..

ken het ook voor 100%. zat vorig jaar echt elke dag eigenlijk bij de vertrouwenspersoon van school (die krijgt trouwens daarvoor maar voor 2uurtjes extra per week betaald, vraag me niet hoe ik dat weet). hij heeft dus gewoon ontzettend veel tijd voor me genomen en voel me daar nu ook schuldig over, vooral omdat ik echt niet de enige ben met problemen. ik zou nu 1x per week naar hem toe gaan, maar durf niet meer, wil hem er ook absoluut niet meer mee lastig vallen..

Dit klinkt misschien heel stom, maar zeg dat nou eens tegen degene die je denkt lastig te vallen....

Ik zit ieder gesprek weer te wachten op de zin dat ik niet meer moet zeuren, maar zijn commentaar was dat die ook niet komt omdat hij het niet zo ziet....

Nou helpt dat natuurlijk lang niet bij iedereen (en ik heb ook nog steeds dat gevoel wel), maar het is toch even prettig om te horen ;)

- Lucky Duck weer, ik vergeet steeds uit te loggen :o



En wat wij eigenlijk allemaal doen is voor een ander denken; wij besluiten dat wij het als wij diegene waren geweest vervelend zouden vinden, dus vindt diegene dat volgens ons ook ;)