Ik zal je nooit meer vergeten
 

zouden jullie op dit verhaal een reactie kunnen geven? wat je er van vond etc. alvast bedankt! :D


Je wereld was klein,donker en kil. Je wist zelf ook wel hoe dat kwam. Nee jij was niet dom, ik was niet dom.
Ik stond er met m’n neus bovenop. Hoe je steeds meer veranderde. Soms zij ik er wel eens wat van,maar dan snauwde je me alleen maar af. ‘ik vind dat je veranderd’ zei ik dan. Jij snauwde een antwoord terug. Je deed alsof je het allemaal niet door had.
Na een tijdje trok ik het echt niet meer. ik wou geen vriendin meer met je zijn. Als we dat tenminste nog waren. Het enigste wat we nog samen deden is fietsen. Jij had een andere (verkeerde) vriendengroep en ik een andere. Niets deden we nog samen en je snauwde me alleen maar af. Je was ook niet meer wie je vroeger was. Je was zo veranderd. Onze ‘vriendschap’ ging door tot dat voor mij echt de bom barste. Ik kon het niet meer. Ik vertelde je het. Je reageerde positief, jij wou hetzelfde geen vrienden meer zijn, elkaar loslaten. Ookal wist ik in mezelf als ik je handje los zou laten het helemaal misging.
Maar op dat moment kon het me echt niets meer schelen. Ik wou van je af. Je maakte me alleen maar ongelukkig.

Maanden gingen voorbij eindelijk had ik het geluk gevonden. Eindelijk….ik was gelukkig,niemand die me nog zat af te snauwen,alleen maar lieve vrienden die echt om me gaven.
Jou zag ik niet meer staan. Ik lette niet meer op je. Het kon me niets schelen wat jij allemaal deed en ik had je achter me gelaten.
De laatste tijd was er een lege plek….het was jou plek.. maar ook dat begon te wennen en dacht er verder niet bij na. Soms kwam je ook wel op school en dan de manier waarop….. daar liep je met je ‘vrienden’ door de gangen lachend alsof je de hele wereld aankan. Maar schijn bedriegt blijkbaar.. want een keer de stoel, jouw plekje was weer eens leeg.de directeur kwam binnen. Riep de leraar naar hem toe. 5 minuten later kwamen ze beide terug. Het gezicht serieus.
De directeur zei het…’ze is overleden’ begon de directeur ‘overdosis pillen’. Iedereen keek geschokt en iedereen wist direct over wie het ging.
Ik zag het toch wel aankomen ze was heel goed in ‘acteren’ van zoiets. Haar anders voordoen dat ze zich voelt. Maar nu achteraf… had ik haar misschien nooit gebeurt.
De reden waarom ze zelfmoord pleegde weet ik niet. Ik zou het ook nooit weten denk ik. Alleen 1 ding weet ik zeker ik zal haar nooit maar dan ook nooit meer vergeten.

Jammer dat op het einde de realiteit weer minder werd, ik kan het denk ik niet opbrengen om zulke verhalen te lezen als ik van te voren weet dat het om zelfmoord gaat. Dat zijn persoonlijke redenen...

waarom is het direct als het over zelfmoord gaat onrealistisch zulke dingen gebeuren anders heel vaak toch?! :confused:

Het verhaal boeit me wel. Ik vind het alleen jammer dat je eigenlijk al aan het begin weet wat er gaat gebeuren. Verder leest het goed.

Je hebt het het hele verhaal over 'je' (over dat meisje) en aan het eind ga je opeens over 'haar' praten...dat vond ik een beetje raar lezen... Tis zo heel kort, beknopt geschreven...'k denk dat dat jammer is, dat je er meer uit kunt halen als je het wat uitgebreider doet ed...

(Tip voor het uit elkaar houden van 'jou' en 'jouw': als je het kunt vervangen door 'zijn' is het 'jouw' (zijn huis/jouw huis), kun je het niet vervangen door 'zijn' dan is het 'jou' (ik zeg het tegen hem/ik zeg het tegen jou))

Je kunt het ook met u en uw vergelijken: kan je 'jou' vervangen door 'u', dan is er geen w, kan je 'jou' vervangen door 'uw' dan is er wel een w achter jou.

snappie?

Het verschil tussen zijn en hem is groter dan tussen u en uw, daarom vind ik het met zijn makkelijker. Je kunt zijn natuurlijk vervangen door elk bezittelijk voornaamwoord...

[QUOTE]Juliah schreef:
[B]Je hebt het het hele verhaal over 'je' (over dat meisje) en aan het eind ga je opeens over 'haar' praten

hey jah!klopt had'k nog nie eens gezien.

heppik gedaan omdat het anders zo'n lang verhaal word en dat dan mischien de aandacht van de lezer verdwijnt. snappie?

Toch thanx voor de reacties hoor. :p

Wat heerlijk aangrijpend. Leuk geschreven en ook herkenbaar. Ik moest meteen denken aan een vriendin van me die, vorig jaar, zwaar depressief was. Zij is er bovenop gekomen, maar dat omdat, onder andere, het mes te bot was bij haar zelfmoordpoging.
Dus bravo, het is realistisch.

Ik heb een aantal spelling/stijl-foutjes gevonden:


"klein,donker en kil."
Spatie na de komma.

Drie keer achter elkaar dezelfde zinsopbouw. Dat is niet netjes. Probeer de zinnen af te wisselen: een keer begin je met het onderwerp, dan met de persoonsvorm, etc.

"Ik stond er met m’n neus bovenop. Hoe je steeds meer veranderde."
Als je deze twee zinnen samenvoegt, zijn ze mooier.

"‘ik vind dat je veranderd’ zei ik dan."
Wat tussen de aanhalingstekens staat, is een aparte zin. Je hoort dit dan ook met een hoofdletter te schrijven. Omdat je hierna echter verder gaat met de "hoofdzin", de zin waar de opmerking in gezegd wordt, moet je aan het einde een komma plaatsen. En daarna weer een hoofdletter. Het wordt dus:
‘Ik vind dat je veranderd,’ Zei ik dan.

"ik wou geen vriendin meer met je zijn."
Contaminatie. Het is "vriendinnen zijn" óf "een vriendin van zijn".

"Het enigste wat we (...)"
"Enigste" is dialect. Je hoort "enige" te gebruiken, tenzij je de stijl niet zo belangrijk vindt.

"Jij had een andere (verkeerde) vriendengroep en ik een andere."
Hinderlijke herhaling: andere

"Ookal wist ik in mezelf als ik je handje los zou laten het helemaal misging."
Ik geloof dat je "ookal" los moet schrijven. En er hoort "dat" voor als.

"Maanden gingen voorbij eindelijk had ik het geluk gevonden."
Tussen "voorbij" en "eindelijk" hoort een komma.

"Eindelijk….ik was gelukkig,niemand die me nog zat af te snauwen"
Er horen max. drie puntjes. En "ik" hoort met een hoofdletter.

Altijd hoort, na een komma, een spatie.

"het was jou plek.."
Jouw.

Als je meer dan één punt, vraagteken of uitroepteken gebruikt, moeten het er drie zijn. Niet meer en niet minder.

Boeken zijn zoveel langer, en verdwijnt daar het verhaal van de lezer? Alleen als het boek slecht (dus bv. saai, langdradig geschreven, enz.) is, dat hoeft niks met de lengte te maken te hebben. Ik vind je verhaal erg kort, ik denk dat het zonde is, het is nog niet eens één A-4tje, dus het is ook kort, als je het uitgebreider zou doen en de aandacht van de lezer zou verdwijnen, dan zou je op een andere manier moeten schrijven, denk ik, naar manieren moeten zoeken om de aandacht wel vast te houden. Ik vind het verhaal nu eigenlijk gewoon te kort en te beknopt, en dat is zonde (te kort kan net als te lang zonde zijn).